با گسترش همبستگی های مردمی، مانع سرکوب خونین در سکوت تشنه لبان خوزستان شویم
قیام تشنگان و خیزش توده ای مردم خوزستان با فریادهای “العطش” یک هفته خونین را پشت سر گذاشته است. قیام تشنه لبان خوزستان در گرمای سوزان تابستان، فوران خشمی مقدس علیه سیاست های ویرانگر جمهوری اسلامی است که در ظرف چهل سال، جلگه پر آب و شاداب و زندگی بخش هفت هزار ساله خوزستان را به بیابانی خشک، به گورستان نخل های بی برگ، به گشتارگاه گاومیش های تنومند، به بیکاری جوانان این سرزمین و به سرافکندگی نان آوران خانوارهای این استان بدل ساخته است. دیگر از شب های کارون خبری نیست. دیگر از کشت و صنعت های کران تا به کران خبری نیست. فریادها آنچنان بلند است که سران قبایل و طوایف استان در نشست با معاون رئیس جمهور، نتوانستند جز فریاد چیزی بگویند. خوزستان، تنها تشنه نیست، کشت و صنعت هفت تپه اش را غارت و ویران کرده اند؛ صنعت فولادش را به نابودی کشانده اند، هوای تنفسی مردم را با ریزگردها به کانون بیماری های تنفسی تبدیل ساخته اند، و سیل مهاجرت های گسترده از این استان را سازمان داده اند. این همه به دست باندهای مافیائی ثروت و قدرت، جویندگان نفت و گاز و فروش آب و خاک انجام گرفته است. باندهای مافیائی که در سلسله مراتب قدرت حکومتی، به هیچ خدائی بنده نیستند.
امروز که فریاد العطش مردم، سر کوه یخ را نشان داده است و همه جا پای باندهای مافیای قدرت و ثروت در سلسله مراتب سپاه و بنیادهای دستگاه ولایت را به همگان نشان داده اند و برای بیان اعتراض مسالمت آمیزشان به خیابان آمده اند، همین باندهای قدرت برای مردم خط و نشان می کشند؛ نیروهای ویژه ضد شورش شان را به منطقه گسیل می دارند، شب ها به خانه های مردم هجوم برده و با استفاده از شناسائی های جاسوسان بسیجی های در محلات، به شکار جوانان مردم می پردازند؛ تک تیراندازان بی شرم شان با گلوله های جنگی به مغز و سینه جوانان مردم شلیلک می کنند. برای توجیه این سیاست های جنایتکارانه، سران سرکوب، از نفوذ دشمن های خیالی در میان مردم حرف می زنند، جنبش اصیل مردمی را به خط گرفتن از آنسوی مرزها متهم می کنند و خط قرمزهای نظام جهنمی شان را به رخ می کشند. این رسوایان تاریخ، برای این که دیگر هموطنان و دل نگرانان وضعیت مردم خوزستان، از جهنمی که حکام اسلامی در خوزستان بر پا کرده اند، بی اطلاع بمانند، اینترنت استان را قطع کرده و در همه کانال های خبررسانی اخلال ایجاد می کنند. به این خیال عبث که همچون جنایات شان در آبان ۹۸ ، جنبش اصیل و نجیبانه مردم خوزستان را در سکوت خبری به خاک و خون بکشند.
نباید اجازه داد سیاست سرکوب در سکوت با موفقیت همراه باشد. راه مقابله با این سیاست جنایتکارانه و این کشتار ددمنشانه، گسترده تر شدن حمایت مردم سراسر ایران است. این همبستگی و گسترش اعتراضات توده ای در دیگر شهرهای کشور، می تواند دشمن غدار را به عقب نشینی وادارد. گسترش هر چه بیشتر حمایت بخش های گوناگون جنبش کارگری، اوج گرفتن اعتراضات جوانان و دانشجویان در سراسر ایران، بلند شدن فریاد مادران و خانواده های داغدار شهدای چهار دهۀ گذشته و همبستگی ملیت های سراسر کشور می تواند تیغ سرکوب را از کار بیاندازد. این بر فعالان سیاسی دلسوز سرنوشت هموطنان خوزستانی مان در خارج از کشور است که در شرایط سکوت رسانه های همگانی دنیای سرمایه، در هر کشوری به این سکوت اعتراض کرده و افکار عمومی جهان را برای دفاع از مردم خوزستان و اعتراض به سرکوب در سکوت بسیج کنند.
باید به باندهای مافیائی حاکمیت جنایتکار و نیروهای سرکوبش نشان داد که خوزستان تنها نیست. باید به بدنه نیروهای سرکوب یادآور شد که پاسخ فریاد آب، گلوله نیست. باید به حاکمیت اسلامی فهماند که حتی بر اساس قانون اساسی خودشان، پاسخ تظاهرات و اعتراضات مسالمت آمیز مردم، نیروهای آب پاش، گاز اشک آور و گلوله های سربی نیست. مردم خوزستان، مثل مردم سراسر ایران، آب می خواهند، نان می خواهند، واکسن می خواهند، کار می خواهند، سرپناه ارزان و قابل پرداخت می خواهند، آموزش رایگان و همگانی می خواهند، بهداشت و درمان رایگان و فراگیر می خواهند و در یک کلام تامین اجتماعی همگانی و فراگیر می خواهند. این ها حداقل هائی هستند که هر حکومتی باید به مردم بدهد. حق زندگی شایسته انسانی، حق تک تک مردم ایران است. این اولیه ترین حق شهروندی آنهاست. مردم ایران، شهروند هستند، نه امت و نه رعیت! حکام تاریک اندیش و غرق در خرافات فسیل شده جمهوری اسلامی نشان داده اند که شعوردرک این حقیت ساده را ندارند. آنها در پیشگاه قضاوت مردم سراسر ایران، صلاحیت حکومت کردن ندارند. باید با تمام قوا برای ایجاد حاکمیت خود مردم مبارزه ای گسترده، فراگیر و همه جانبه را سازمان داد و دفاع از تشنه لبان خوزستان، گامی در این راستاست.
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم
هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
شنبه ۲ مرداد ۱۴۰۰ برابر با ۲۴ جولای ۲۰۲۱
