اخبار روز: شورای هماهنگی اعتراضات کارگران پیمانی نفت، با انتشار اطلاعیه ای یادآور شد که در بخش بزرگی از این مراکز همچنان اعتصاب جریان دارد. شورا در این اطلاعیه تاکید کرده است از همکارانمان در هفشجان درس بگیریم و مجامع عمومی خود در همه جا و درتمام شرکت ها را داشته باشیم. در این مجامع نمایندگان واقعی خود را انتخاب کنیم و اجازه ندهیم از بالای سرما تصمیم گیری شود و برایمان نماینده تراشی کنند و مثل تن واحد در مقابل پیمانکاران و مقامات مسئول از زندگی و معیشت خود دفاع کنیم
خیلی ها میپرسند اعتصاب ما در چه وضعیتی است و تا کی ادامه خواهد یافت. از ۲۹ خرداد ماه دور جدید اعتصاب سراسری خود را آغاز کردیم. اعتصاب ۱۱۴ مرکز نفتی استان در ۱۵ استان را در برگرفت و اکنون نزدیک به دو ماه میگذرد و در بخش بزرگی از این مراکز همچنان اعتصاب جریان دارد. اولین نکته که بسیار قابل توجه است و توجه کل جامعه را جلب کرده همین دامنه وسیع و ابعاد اعتصاب است. اعتصاب ما به فضایی از امید و همبستگی و اتحاد در جامعه دامن زده است که برای آینده و امروز ما کارگران و کل جامعه بسیار ارزش دارد و مهم و حیاتی است.
هنوز خواستهای فوری ما پاسخ نگرفته است و باید به اعتصاب خود ادامه دهیم تا پاسخ بگیریم. تا همین الان نیز زیر فشار اعتصاب قدرتمند ما بوده که پیمانکاران با پیشنهاد افزایش دوبرابری دستمزد و بیست روز کار و ده روز مرخصی جلو آمدند و تعدادی از همکاران ما بر سر کار بازگشتند و ما اعلام داشتیم که در هرکجای دیگر نیز که کارگران سرکار بازمیگردند نباید به کمتر از این ها رضایت دهند و این پیشرویها باید مبنای توافقات سراسری همه ما کارگران در این اعتصاب سراسری باشد. و نیز مطلع هستیم که در جاهایی کارگران توانستند افزایش دستمزد را بگیرند و سر کار خود برگردند اما کارفرما با خواست بیست روز کار و ده روز مرخصی موافقت نکرد که این موضوع ودیگر مطالبات باید موضوع اعتراض آنها در محل باشد. بنا بر تخمین رقمی همکاران در محل میتوان گفت از شرکت هایی که بطور مثال صد کارگر در آنها اشتغال به کار داشته اند اکنون بیست نفری از آنان بسرکار بازگشته اند. اما چند برابر کارگران هنوز در اعتصاب بسر میبرند. گفتنی است که زیر فشار ادامه اعتصاب در حاضر در اطاقهای خوابگاهها تعداد کمتری از کارگر بسر میبرند و کارگران تاکید کرده اند که دیگر حاضر نیستند مثل گذشته د راطاقهای شلوغ و فاقد استانداردههای اولیه زیستی زندگی کنند واگر تعداد ساکنین اطاقها بیش از ظرفیت آن بشود دوباره دست به اعتراض خواهند زد. زیر فشار این فضای اعتراضی در جاهایی که بطور مثال جارو برقی نبوده کارفرما ناگزیر به تهیه آن شده است.در برخی جاها کارگران یخچال نداشته اند، اکنون پیمانکار ناگزیر به تهیه آن شده است. نظافت و بهداشت کمپ ها نیز بهتر شده است. بعلاوه بسیاری از ما کارگران اعتصابی دستمزد سه چهار ماه خود را طلب داریم و اکنون در جاهایی حقوق ماه گذشته همکاران ما پرداخت شده است و حقوق این ماه را طلب دارند. همه این اتفاقات نتیجه اعتصاب قدرتمند ماست و چون ادامه دارد پیمانکاران دست به این عقب نشینی ها میزنند. ما کارگران اعتصابی به کمتر از مطالبات اعلام شده خود رضایت نمیدهیم. این خواستها بر حق و کاملا منطقی و عملی است. زیاده خواهی نیست. از جمله ما خواستار افزایش دوبرابری مزد خود هستیم. بیست روز کار، ده روز مرخصی باید در همه جا اجرایی شود. دستمزدهای پرداخت نشده ما باید فورا پرداخت گردد. همکاران اخراجی ما باید سر کار بازگردند. کمپ ها باید بهبود کیفی پیدا کنند. اطاقها نباید بیش از ۴ نفر ساکن داشته باشد. نظافت و بهداشت باید رعایت و در حد قابل قبول بهبود یابد. وضع غذا و کیفیت آن باید بهبود پیدا کند ، باید غذا خوری داشته باشیم و اکنون که بیماری مهلک کرونا دارد هر روزه جان بسیاری از مردم را میگیرد باید واکسیناسیون رایگان و همکانی شود.
دوستان!
ما بر این واقفیم که تا وقتی بساط پیمانکاران بر پا است ما نیز با شرکت های مختلف و کارفرمایان متفاوت روبروییم. از همین رو شاهد توافقات مختلفی بین همکاران خود با پیمانکاران چپاولگر هستیم. ولی با اتحاد بر سر مطالباتمان و تاکید بر خواستهایی که اشاره کردیم میتوانیم متحد بمانیم و نگذاریم صف ما را متفرق کنند. و با جلو آوردن مطالبات خود تعرضی سراسری به پیمانکاران وارد کنیم و دستاوردهای بیشتری داشته باشیم. از جمله تا همین جا موفقیت های خوبی داشته ایم. بنابراین اولین تاکید ما ادامه اعتصاب تا رسیدن به مطالباتمان است. بعلاوه براین نکته نیز تاکید میکنیم که همکارانی هم که با توافقاتی بر سر کار بازگشته اند، باید توجه داشته باشند که نباید در برابر کیفیت بد غذا و کمپها ساکت ماند و اجازه داد که پیمانکاران ظالم زیر قولهایشان بزنند. قرارداد ها رسمی و کتبی صورت گرفته است و باید تماما اجرایی شود. طول قرارداد باید تا آخر پروژه باشد. و…در غیر اینصورت پیمانکارارن چپاولگر باید بدانند که با گسترش اعتراض ما کارگران روبرو خواهند شد. نکته آخر اینکه فراموش نکنیم که قدرت ما در جمع بودن ما است. بنابراین از همکارانمان در هفشجان درس بگیریم و مجامع عمومی خود در همه جا و درتمام شرکت ها را داشته باشیم. در این مجامع نمایندگان واقعی خود را انتخاب کنیم و اجازه ندهیم از بالای سرما تصمیم گیری شود و برایمان نماینده تراشی کنند و مثل تن واحد در مقابل پیمانکاران و مقامات مسئول از زندگی و معیشت خود دفاع کنیم.
زنده باد اعتصاب، زنده باد اتحاد و همبستگی ما کارگران
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت،
٢٣ مرداد ١۴٠٠
طبقه کارگر بداند و آگاه باشد تا نظام اجتماعی موجود – نظام سرمایه داری با مالکیت خصضوصی و کارمزدوری، کاملا و بطور کامل ار زاه جبر و زور سازمان یافته شان، زیر و رو نشده و کارگران کنونی به صاحبان ابزار تولید تبدیل نشده باشند، یعنی کارگر بصورت انسان آزاد درنیامده نشده باشد، استمار انسان از انسان پا برجاست و کارگر توسط سرمایه دار در شکل دولتی و یا خصوصی مورد بهره داری قرار می گیرد و هیچ چیز پایدار نیست، همه چیزی که کارگران با زور اعتصاب، اعتراض و تظاهرات گرفته اند، قابل پس گیری هستند. بنا براین، پیروزی واقعی کارگران در هر اعتصابی اساسا آن چیزی نیست که در شکل خواست ها و مطالبات روزمره اقتصادی و سیاسی که کارگران سرمایه داران و دولتشان را وادار و مجبور میکنند که تن به آنها بدهند، بلکه ۱- در باور کارگران به نیروی خویش و نقش شان در تولید نعم مادی است، زیرا که با اعتصاب همه تولیدات دیگر تولید نمی شوند. ۲- در اتحاد و همبستگی و درک اهمیت اتحاد و همبستگی شان است، ۳- اینکه نشان می دهد که برای از بین بردن ریشه درد، یعنی استثمار انسان از انسان کارگران به چیزهائی نیازمند هستند که اولین و نخستین چیز در این رابطه باور آوردن به نیرویشان می باشد، بعد اتحاد طبقاتی شان، سازمان یافتن شان و تسلیح طبقاتی شان است، چون دولت و نیروهای سرکوب گرش را در مقابل خویش می بینند. کارگران در نهایت فقط و تنها با به پیروزی رساندن انقلاب کمونیستی است که به نظام طبقاتی موجود پایان می دهند و به رهائی کارگر بدست کارگر می رسند.