مرتضی کارگر اعتصابی پروژه ای نفت: ما خواستار تغییر کیفی وضع کمپ ها و غذا هستیم
یک معضل ما کارگران اعتصابی پروژه ای پیمانی نفت محرومیت از اولیه ترین امکانات زیستی است. کمپ هایی که اصلا شبیه به محل زندگی نیست. کمپهای کثیف، غیر بهداشتی، بدون کمترین امکانات زیستی و سراپا و تحثیر و توهین به حرمت انسان. از همین روز یک مطالبه ما در اعتصابمان بهبود فوری و کیفی وضع کمپ ها ست. در کنار آن میخواهیم کیفیت غذا بهبود یابد. حجم کم غذا و کیفیت بد آن بسیاری از ما را بیمار کرده است و من جوانی ٣٨ سال دچار ناراحتی معده شده ام. بعلاوه برای لقمه ای نان باید در گرمای تابستان و بعد از خستگی بسیار کاری در صفی طویل بایستیم تا در پلاستیکی به ما غذا دهند. باور کردنی نیست که در دنیایی با پیشرفت و تکنولوژی امروز یک کمپ کارگری حتی غذاخوری نداشته باشد. ما خواستار بهبود فوری وضع غذا و صرف آن در غذاخوری های دارای استاندارد هستیم.
ما میخواهیم که در هر اطاق بیش از ۴ نفر اسکان نداشته باشد. اطاق ها بهداشتی و دارای نور کافی و تمیز باشند. برای هر کس کمد با رخت آویز و جایی برای گذاشتن وسایلش باشد. موکت های کف اطاق تعویض و به جای موکت های کثیف نمدی موکت های مناسب و جدید پهن شود. وسایل شوینده و تمیز کننده به حد کافی در اختیار هر اطاق گذشته شود. دیگر مجبور نشویم برای رفتن به دستشویی در صف بایستیم و به اندازه کافی دستشویی و حمام داشته باشیم و مواد شوینده استاندارد و مناسب در اختیارمان قرار گیرد. اطاقها به یخچال و کولر و تهویه هوا مجهز باشند. و…
٨ ساعت کار حق مسلم ماست و میخواهیم ساعت کافی برای استراحت و محلی برای استراحت داشته باشیم.
سرویس های ایاب و ذهاب ما داغان است. اخبار تصادفات آنها را حتما شنیده اید. سرویس هایی که حتی یک کولر ندارد و در گرمای ۵٠ درجه انسان رابه مرز بیهوشی میرساند. ما میخواهیم از سرویس های مناسب برای رفت و آمد به کار برخوردار باشیم.
نگاهی به این خواستها بکنید. و ببیند که ما در چه جهنمی زندگی میکنیم. این بلایی است که بر سر کارگر نفت آورده شده است. ما میخواهیم به این وضعیت تحقیر آمیز و بردگی کار خاتمه داده شود.
طی این مدت اعتصاب برخی بهبود های قطره چکانی در کمپهایمان صورت گرفته است. گفتمان اینکه اطاق ها دیگر نباید ده نفره و بالای ظرفیت کارگر در آن اسکان یابد به گوشش رفته است. در جاهایی یخچال و جارو تهیه کرده و کمی نظافت کرده اند. ولی اینها به هیچوجه کافی نیست. محل زندگی ما باید محلی شایسته برای زندگی انسان باشد و کمتر از این را قبول نداریم.
صمد کارگر اعتصابی پروژه ای: میگویند خط فقر ۱۰ میلیون، پس چرا قبلا گفتید ۱۲ میلیون
اصلا چرا خط فقر!!
رئیس کمیته امداد میگوید: برآوردها نشان‌دهنده آن است که به طور متوسط در دوره زمانی ۱۳۸۰ تا ۱۳۹۸ حدود ۳۳ درصد از جمعیت کشور زیر خط فقر چند بعدی قرار گرفته‌اند و خط فقر از ۹۵۰ هزار تومان در سال ۱۳۹۰ به ۱۰ میلیون تومان در سال ۱۳۹۹ رسیده است.
جالب است چند سال است روی این رقم دارند درجا میزنند و مثل فتیله چراغ مرتب بالا میکشند و پایین میاورند تا مبادا ما کارگران “زیاده خواه” شویم. همین دو سال قبل خبر فقر ۱۲ میلیون را در حرفهایشان گفتند و افزایش مزد به بالای ۱۲ میلیون شد مطالبه کارگران، بازنشستگان، معلمان و ما کارگران غیر رسمی و پیمانی نفت و بر سر آنهم بیانیه دادیم. حالا هم میگوییم باشه ده میلیون ولی چرا مزد همکار روزمزد من حداکثر چهارمیلیون و نیم است. چرا همین مزد را چند ماه چند ما قبضه میکنید و نمیدهید. میخواهید با هفته ای ۶۵ ساعت کار ما کارگران زیر خط فقر کار کنیم. کی قبول میکند؟
همین الان یک موضوع اصلی اعتراض ما همین موضوع است. تا کی به بچه ام بگویم پول ندارم. بگذار ماه بعد. تا کی شاهد محرومیت بچه ام از تحصیل و زندگی در یک خانه که بشود به آن خانه گفت و زندگی ای که بشود زندگی گفت باشم. خیر قبول نمیکنیم. سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده کار بالای ۳۸ ساعت در هفته مشکلات روانی ایجاد می کنه. من اضافه میکنم و میگویم خصوصا وقتی بچه ات محروم باشد. و کار کنی و پولت را ندهند و اگر میدهند محروم باشی.
خوشبختانه در طول این اعتصاب در جاهایی پیمانکاران عقب نشسته و دستمزد همکاران را دو برابر کرده اند. بیست روز کار و ده روز را قبول کرده اند. ما هم به کمتر از اینها رضایت نمیدهیم. علاوه بر افزایش دستمزد سطوح مختلف تخصصی همانطور که در بیانیه شورای ما آمده دستمزد هیچ کارگری نباید از ۱۲ میلیون کمتر باشد. نه تنها این بلکه ساعت کار ما باید کاهش پیدا کند.
منبع: شورای هماهنگی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
1378 -1401 (2000 – 2023) * کپی رايت