درحال حاضر که بحران افغانستان و تبعات آن نیازمند اقدام جدی فعالان حقوق بشر و حقوق کودک است، متاسفانه علیرغم وخامت اوضاع، همانطور که در بیانیه زیر می‌خوانید، شاهد عدم مسئولیت‌پذیری جدی و اقدامات موثر توسط نهادهای بین‌المللی و سازمان‌های مردم نهاد بین‌المللی هستیم
متن بیانیه:
برای بسیاری «روزهای سیاه» برگشته‌اند.
وضعیت کنونی افغانستان بار دیگر درد و رنج سیستماتیک مردم افغان، نقض حقوق بشردوستانه بین‌المللی و نقش تصمیم‌گیری‌ها و اعمال سیاسی بر زندگی کودکان را روشن کرد.
برای بسیاری «روزهای سیاه» دوباره برگشته‌اند. بیش از ۲۵۰۰۰۰ افغان خانه‌هایشان را ترک کرده‌اند، که ۸۰ درصد این جمعیت آواره، زنان و کودکان هستند.
به نظر می‌رسد پیشرفت‌های که در چند دهه گذشته در حیطه آموزش، حمایت از کودکان و حقوق زنان رخ داده است، در جبهه‌های مختلف در معرض تهدیدهای بی‌حدی است.
تخمین زده می‌شود که در حال حاضر در افغانستان جنگ زده ۳/۷میلیون کودک افغان در سن مدرسه از تحصیل بازمانده‌اند که ۶۰ درصد آنها دختر هستند. با تعطیلی اجباری مدارس، تعداد کودکان بازمانده از تحصیل افزایش چشمگیری خواهد داشت، به ویژه که دختران در معرض خطر بیشتری نسبت به کار کودک قرار دارند. اگر پیامدهای گذشته حکومت طالبان به همین شکل ادامه داشته باشد، علاوه بر افزایش تعداد پیش‌بینی شده، تهدیدی بی‌سابقه علیه کودکان رخ خواهد داد.
دختران افغان در معرض افزایش خشونت جنسی، ازدواج اجباری و قتل ناموسی و پسران مجبور به استخدام نظامی و شرکت در درگیری مسلحانه خواهند بود.
در شرایطی که میلیون‌ها کودک افغان با ترس از بازگشت به گذشته هراسناک در آینده نزدیک رو به رو هستند، لازم است تا برای محافظت از آنها واکنش جمعی فوری صورت گیرد.
ما علاوه بر این که خواستار حمایت از خروج افغان‌هایی که با دولت‌های غربی همکاری داشته‌اند هستیم، نباید تعداد زیاد دختران و زنان جوانی را که با حمایت مستقیم یا غیر مستقیم کشورهای غربی، با مبارزه بی‌وقفه خود، صدای حمایت از حقوق زنان و کودکان در افغانستان بوده‌اند را فراموش کنیم. ما نباید ایمنی آنها را در کنار میلیون‌ها صدایی آنها نماینده آن بودند و برای آن مبارزه کردند، نادیده بگیریم.
ما از قدرت‌های جهانی و دولت‌های آنها و نهادهای سازمان ملل می‌خواهیم که فورا از حمایت و انتقال سریع فعالان حقوق بشر و کودکان افغان، به ویژه دختران به مناطق امن‌تر در این دوره بحران اطمینان حاصل کنند.
اکنون بیش از هر زمان دیگری، حفاظت از حقوق افراد آسیب‌پذیر در افغانستان، درست‌ترین کاری که باید صورت گیرد و مسئولیت جمعی است.
تیمونی رایان
رئیس حرکت جهانی علیه کار کودکان،
وابسته به سازمان بین‌المللی کار
