ساعت ۲ بعدازظهر امروز، یکشنبه ۲۲ اوت ۲۰۲۱، بیش از هزار نفر در میدان کینگ جورج بریزبین گرد هم آمدند تا اشغال افغانستان توسط اسلام گرایان تندرو را محکوم کنند و از جامعه جهانی بخواهند که در این شرایط سخت، افغان های بی پناه را تنها نگذارد. این برنامه اعتراضی از سوی چندین سازمان مدافع حقوق بشر تدارک دیده شده بود.
در آغاز، یکی از بومیان استرالیا ضمن همدردی با مردم افغانستان گفت که آنها درد تهاجم، اشغال و تبعیض را بخوبی درک می کنند زیرا در طی چند قرن گذشته آنها هم از همین مصیبت ها رنج برده اند.
یکی از سخنران های امروز، پسر جوانی بود که از تجربه تلخ خود سخن گفت، از زمان به قدرت رسیدن اولیه طالبان در سال ۱۹۹۶. او گفت که در آن سال های سیاه نیروهای مسلح به مدرسه شان هجوم برده اند و تمام لوازم آزمایشگاه های علوم را در هم شکسته اند و پس از آن تهاجم، تدریس فیزیک و شیمی و طبیعی تعطیل شده اند. بعد از آن، فقط دروس عربی، قران و اصول شریعه در مدارس تدریس می شده است. او ملتمسانه از حاضران خواست که نگذارند آن فجایع تکرار شوند.
دختر جوانی هم از کابوس ها و وحشت هایش حرف زد. او گفت که به شدت نگران خواهران خود و سایر دختران جوان هزاره و سایر اقلیت ها می باشد. او گفت که طالبان فریبکارند و رفتار شان بر خلاف گفتارشان می باشد. او از مردم و مقامات دولتی خواست که وعده های طالبان را باور نکنند زیرا آنها اعتقادی به اصول حقوق بشر ندارند. او گفت که طالبان مخالف تحصیل و فعالیت های کاری و مشارکت های اجتماعی زنان می باشند و بدین ترتیب کشور و منطقه را به قهقرا خواهند برد.
چند سخنران دیگر هم سکوت در مقابل جنایت های طالبان را خیانت به انسانیت شمردند و از عواقب خطرناک بی تفاوتی سخن گفتند، عواقبی که می توانند در بیرون از مرزهای افغانستان هم اتفاق بیفتد. آنها همچنین از سیاست های مهاجرتی دولت استرالیا انتقاد کردند و خواستار تغییر قوانین موجود و اعطای اجازه اقامت به پناهجویان موجود شدند، کسانی که سالها است از بی ثباتی رنج می برند. پذیرش شمار بیشتری از پناهجویان هم از دولت خواسته شد.
در پایان سخنرانی ها، تظاهر کنندگان با رعایت فاصله گذاری اجتماعی، راه پیمایی خود را شروع کردند و پس از عبور از خیابان های مرکزی شهر در میدان کویین دوباره اجتماع کردند و با سر دادن شعارهای کوبنده به حرکت اعتراضی و صلح آمیز خود پایان دادند.
1378 -1401 (2000 – 2023) * کپی رايت
مطمئنا تمام اعتراض بر علیه ظلم و ستم نه چندان دیر است که به نتیجه خواهد رسید