متن زیر سخنرانی دکتر عبداله نایبی پرزیدنت حزب نوین افغانستان در گردهمایی روزنامه ی اومانیته در پاریس است که در ماه سپتامبر برگزار شد. این سخنرانی در جلسه ی «همبستگی با مردم افغانستان در روز ۱۱ سپتامبر» صورت گرفت و نسخه ای از آن برای انتشار در اختیار اخبار روز قرار گرفته است.
در مرام نامه ی حزب نوین مردم افغانستان آمده است:
«حزب نوین مردم افغانستان از مبارزات آزادیخواهانه و دادجویانۀ مردمان افغانستان در طول تاریخ پر افتخار کشور الهام گرفته، فعالیتهای خود را در تداوم آن مبارزات انسجام می بخشد.
حزب نوین مردم افغانستان اهداف ووظایف عام دموکراتیک را برای از سرگیری حرکت دادخواهانه، در برابر خود قرار داده و شهروندان ترقیخواه و دموکرات کشور را جهت ایجاد یک تشکل گسترده سیایی – اجتماعی – فرهنگی فرامی خواند. حزب جدید افغانستان آینده را نی به حیث یک آرمان تخیلی بس به حیث یک «واقعیاتِ درحال شدن»، یک طرح بنایافته برامروز جامعه تلقی می کند. حزب نوین مردم افغانستان جامعۀ مبتنی بر عدالت اجتماعی را به حیث یک «امکان تاریخی» مطرح می کند؛ امکانی که تنها در صورت اشتراک آگاهانۀ گسترده ترین اقشار و طبقات مردم در روندهای سیاسی ، اجتماعی ، اقتصادی، اندیشه یی – فرهنگی ، تحقق پذیراست.
سخنرانی در گِردهمآیی
همبسته‌گی با مردم افغانستان
جشن هومانیته، ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۱
دوستان و رفقای گرامی،
اجازه دهید به نام حزب نوین مردم افغانستان از رفقای حزب کمونیست فرانسه به خاطر سازماندهی این گِردهمآیی همبسته‌گی با مردم افغانستان که بیش از چهل سال جنگ و آلام را تحمل می‌کنند، سپاسگزاری کنم.
تصاویر میدان هوایی کابل پس از رسیدن طالبان به پایتخت افغانستان برای همیشه در حافظۀ بشر حک‌شده خواهند ماند. این تصاویر گواهی خواهند داد که امریکا و چهل و هشت کشور مقتدر جهان، از جمله فرانسه، تعهدات شان را در قبال مردم افغانستان زیر پا کردند. این تصاویر همچنان گواهی خواهند داد که ناتو و شرکای آن زنده‌گی صدها هزار افغان را به بهانۀ مبارزه با تروریزم قربان کردند.
اهداف شریفانه‌یی را به یاد می‌آوریم که ناتو هنگام لشکرکشی‌اش در اکتوبر ۲۰۰۱ به افغانستان، عنوان کرده بود:
- دفاع از مردم افغانستان در برابر نیروهای قرون وسطایی طالبان؛
- سرکوب تروریزم و القاعده،
- دفاع از حقوق زنان افغانستان،
- برپا داشتن یک دولت مبتنی برقانون،
- استقرار دموکراسی و آزادی رسانه‌ها،
- بازسازی کشور،
- محو کشت کوکنار و قاچاق مواد مخدر،
- تضمین آزادی‌های شهروندان.
امّا وقتی رییس جمهور بایدن امروز اعلام می دارد که هدف امریکایی‌ها صرف خنثی ساختن بن‌لادن بود، نی تشکیل یک دولت ـ ملت، حق داریم از خود این پرسش را مطرح کنیم: چگونه ممکن است که یک رییس جمهورِ برحال ایالات متحده حافظه یی چنین قاصر داشته باشد؟
نی آقای رییس جمهور، مردم افغانستان هیچ‌گاهی فراموش نخواهند کرد؛ آنها شما را به سرزمین شان برای تقسیم کردن بینوایی شان دعوت نکرده بودند!
نی آقای رییس جمهور، مردم افغانستان نی بمب‌های شما را می‌خواستند و نی این اردوی پوشالی را که با مصرف صدها ملیارد دالر برپا داشته بودید!
آقای رییس جمهور! به یقین خلق من در تنگ دستی زنده‌گی می‌کرد اما به استقلال و آزادی خود افتخار می‌کرد: شما برای ما فساد، انحطاط، سه ملیون معتاد و ملیون‌ها آواره و بی خانمان را تحفه آوردید. با مباهات گفتید که دوهزار ملیارد دالر در افغانستان به مصرف رساندید، اما در بدلش برای ما ادبار بشری را آوردید!
بلی آقای رییس جمهور، حضور بیست سالۀ شما و شرکای تان در سرزمین افغانها یک برنامۀ ویرانگر بود که به تسلط طالبان انجامید. افغانها این اعتراف بی‌نظیر بوتو را به یاد دارند که گفت: «طرح تشکل طالبان به حیث نیروی ثبات‌آور، از سوی انگلستان پیش کشیده شد؛ امریکا با آن توافق کرد؛ عربستان سعودی تمویل آن را به عهده گرفت و پاکستان صرف آن را عملی ساخت.»
کی میتواند باور کند که در هنگام حضور ناتو در خاک افغانستان خدمات استخباراتی تان از اقدام‌ها و اعمال طالبان خبر نداشتند. حقیقت این است که شما برای توجیه حضور استراتیژیک تان در منطقه به چنان اعمال و اقدام‌ها نیاز داشتید. شما سیاست “بی ثباتی برنامه‌ریزی‌شده” را پیش بُردید که پیامد آن برای کشور من فاجعه بار بود.
بلی آقای رییس جمهور، از همان کنفرانس بُن در سال ۲۰۰۱، نیروهای مترقی را از زنده‌گی سیاسی کشور دور کردید. سپس قوماندانی امریکایی به شورای امنیت افغانی امر کرد تا نیروهای مسلح را از وجود افسران وطن‌پرست و اعضای حزب دموکراتیک خلق افغانستان تصفیه کند.
شما از فروپاشیِ آنیِ اردوی افغانستان تعجب کردید! در حالی که این فروپاشی از دیرزمانی آشکار بود. ما در سال ۲۰۱۲ در همین جا، در جشن هومانیته (در شمارۀ اختصاصی”آینده”) هُشدار داده بودیم: «در رابطه با ظرفیت نیروهای مسلح افغانی ناگزیر باید پذیرفت که آنها خصلت ملی ندارند. اردوی ملی در سال ۱۹۹۳ توسط مسعود، وزیر دفاع آن وقت، منحل گردید. جا دادن گروه‌های مسلح مجاهدین در ساختار نیروهای مسلح، از این نیروها یک مجتمع میکانیکی ساخت تا یک اردوی راستینِ به هم پیوسته و ارگانیکِ تحت فرماندهی واحد. عوامل افتراق نیروهای مسلح نسبت به فاکتورهای متحد کنندۀ آنها بیشتر اند. روزی که کنترول ناتو برداشته شود، مسایلِ میان‌تباری دوباره تبارز خواهند کرد.» و همین روی داد! چی برخورد ساده لوحانه‌یی آقای رییس جمهور! در یک کشورِ زیر اشغال و پوسیده توسط فساد، تجهیزات مغلق و پول نمی‌توانند اردوی ملی بسازند. سربازان نخواستند برای نجات آبروی تان در برابر تاریخ، بجنگند!
دوستان و رفقای عزیز،
ناتو برای ما کشوری جنگ زده و ورشکست شده، اقتصادی بی رمق و یک قدرت دیکتاتوری قرون وسطایی را به جا گذاشت. طالبان با اعلان حکومت مؤقت شان که در آن ۴ وزیر نشانی شده در لیست سیاه حضور دارند، به تطبیق شرعیتی پرداختند که خود از آن برداشت دارند، یعنی یک برداشت عقب‌گرای افراطی!
امریکا برای دستگیری سراج الدین حقانی، وزیر داخله (که به اعمال تروریستی متهم است)، پنج ملیون دالر جایزه گذاشته است. زمانی که آنتونی بلینکن می‌گوید که طالبان باید مشروعیت شان را “کمایی” کنند، می‌شود به او یادآور شد: این شما امریکاییان بودید که با امضای توافق نامه با آنها از آدرس دولت امریکا، به آنها مشروعیت بخشیدید!
دوستان گرامی،
در چنین وضعیت فاجعه بار است که ما، مبارزان ترقیخواه افغان، مبارزۀ دشواری را برای ایجاد یک جُنبش وسیع اجتماعی ـ سیاسی که در برگیرندۀ زنان، جوانان و تمام جریانهای دموکراتیک و ملی باشد، به پیش می‌بریم.
برای تحقق این هدف به یاری نیروهای مترقی نیاز داریم. من امشب از این تریبیون، از نهادهای نماینده‌گی مردمان اروپا، انجمن‌ها و دموکرات‌های مدافع بشر تقاضا می‌کنم تا از تلاش‌های ما حمایت کنند. با همین روحیه از حکومت فرانسه و رییس جمهور مکرون تقاضا می‌کنم تا با پناه دادن به آنهایی که از سوی طالبانِ تاریک‌اندیش تهدید می‌شوند، از نیروهای فعال افغانستان حمایت کنند. از مقامات فرانسوی می‌خواهم تا پناهجویان افغان را که قربانیان جنگِ ناتو در کشور شان اند، با حرمت به کرامت انسانی بپذیرند. صدها مبارز چپ همین اکنون در اختفا به سر می‌برند؛ باید به طور عاجل آنها را از کشور بیرون کرد.
دوستان گرامی،
صرف جنبه‌های بارز فاجعۀ روزمرۀ زنده‌گی مردمم را به شما برشمردم. ما تلاش‌های ممکن مان را خواهیم کرد تا آنها را از این بُن بست تاریخی بیرون کنیم. آرزومندیم که بشر مترقی ما را در این مبارزه همراهی کند.
زنده باد همبسته‌گی بین المللی خلق‌ها!
از توجه تان تشکر.
متن زیر سخنرانی دکتر عبداله نایبی پرزیدنت حزب نوین افغانستان در گردهمایی روزنامه ی اومانیته در پاریس است که در ماه سپتامبر برگزار شد. این سخنرانی در جلسه ی «همبستگی با مردم افغانستان در روز ۱۱ سپتامبر» صورت گرفت و نسخه ای از آن برای انتشار در اختیار اخبار روز قرار گرفته است.
در مرام نامه ی حزب نوین مردم افغانستان آمده است:
«حزب نوین مردم افغانستان از مبارزات آزادیخواهانه و دادجویانۀ مردمان افغانستان در طول تاریخ پر افتخار کشور الهام گرفته، فعالیتهای خود را در تداوم آن مبارزات انسجام می بخشد.
حزب نوین مردم افغانستان اهداف ووظایف عام دموکراتیک را برای از سرگیری حرکت دادخواهانه، در برابر خود قرار داده و شهروندان ترقیخواه و دموکرات کشور را جهت ایجاد یک تشکل گسترده سیایی – اجتماعی – فرهنگی فرامی خواند. حزب جدید افغانستان آینده را نی به حیث یک آرمان تخیلی بس به حیث یک «واقعیاتِ درحال شدن»، یک طرح بنایافته برامروز جامعه تلقی می کند. حزب نوین مردم افغانستان جامعۀ مبتنی بر عدالت اجتماعی را به حیث یک «امکان تاریخی» مطرح می کند؛ امکانی که تنها در صورت اشتراک آگاهانۀ گسترده ترین اقشار و طبقات مردم در روندهای سیاسی ، اجتماعی ، اقتصادی، اندیشه یی – فرهنگی ، تحقق پذیراست.
سخنرانی در گِردهمآیی
همبسته‌گی با مردم افغانستان
جشن هومانیته، ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۱
دوستان و رفقای گرامی،
اجازه دهید به نام حزب نوین مردم افغانستان از رفقای حزب کمونیست فرانسه به خاطر سازماندهی این گِردهمآیی همبسته‌گی با مردم افغانستان که بیش از چهل سال جنگ و آلام را تحمل می‌کنند، سپاسگزاری کنم.
تصاویر میدان هوایی کابل پس از رسیدن طالبان به پایتخت افغانستان برای همیشه در حافظۀ بشر حک‌شده خواهند ماند. این تصاویر گواهی خواهند داد که امریکا و چهل و هشت کشور مقتدر جهان، از جمله فرانسه، تعهدات شان را در قبال مردم افغانستان زیر پا کردند. این تصاویر همچنان گواهی خواهند داد که ناتو و شرکای آن زنده‌گی صدها هزار افغان را به بهانۀ مبارزه با تروریزم قربان کردند.
اهداف شریفانه‌یی را به یاد می‌آوریم که ناتو هنگام لشکرکشی‌اش در اکتوبر ۲۰۰۱ به افغانستان، عنوان کرده بود:
- دفاع از مردم افغانستان در برابر نیروهای قرون وسطایی طالبان؛
- سرکوب تروریزم و القاعده،
- دفاع از حقوق زنان افغانستان،
- برپا داشتن یک دولت مبتنی برقانون،
- استقرار دموکراسی و آزادی رسانه‌ها،
- بازسازی کشور،
- محو کشت کوکنار و قاچاق مواد مخدر،
- تضمین آزادی‌های شهروندان.
امّا وقتی رییس جمهور بایدن امروز اعلام می دارد که هدف امریکایی‌ها صرف خنثی ساختن بن‌لادن بود، نی تشکیل یک دولت ـ ملت، حق داریم از خود این پرسش را مطرح کنیم: چگونه ممکن است که یک رییس جمهورِ برحال ایالات متحده حافظه یی چنین قاصر داشته باشد؟
نی آقای رییس جمهور، مردم افغانستان هیچ‌گاهی فراموش نخواهند کرد؛ آنها شما را به سرزمین شان برای تقسیم کردن بینوایی شان دعوت نکرده بودند!
نی آقای رییس جمهور، مردم افغانستان نی بمب‌های شما را می‌خواستند و نی این اردوی پوشالی را که با مصرف صدها ملیارد دالر برپا داشته بودید!
آقای رییس جمهور! به یقین خلق من در تنگ دستی زنده‌گی می‌کرد اما به استقلال و آزادی خود افتخار می‌کرد: شما برای ما فساد، انحطاط، سه ملیون معتاد و ملیون‌ها آواره و بی خانمان را تحفه آوردید. با مباهات گفتید که دوهزار ملیارد دالر در افغانستان به مصرف رساندید، اما در بدلش برای ما ادبار بشری را آوردید!
بلی آقای رییس جمهور، حضور بیست سالۀ شما و شرکای تان در سرزمین افغانها یک برنامۀ ویرانگر بود که به تسلط طالبان انجامید. افغانها این اعتراف بی‌نظیر بوتو را به یاد دارند که گفت: «طرح تشکل طالبان به حیث نیروی ثبات‌آور، از سوی انگلستان پیش کشیده شد؛ امریکا با آن توافق کرد؛ عربستان سعودی تمویل آن را به عهده گرفت و پاکستان صرف آن را عملی ساخت.»
کی میتواند باور کند که در هنگام حضور ناتو در خاک افغانستان خدمات استخباراتی تان از اقدام‌ها و اعمال طالبان خبر نداشتند. حقیقت این است که شما برای توجیه حضور استراتیژیک تان در منطقه به چنان اعمال و اقدام‌ها نیاز داشتید. شما سیاست “بی ثباتی برنامه‌ریزی‌شده” را پیش بُردید که پیامد آن برای کشور من فاجعه بار بود.
بلی آقای رییس جمهور، از همان کنفرانس بُن در سال ۲۰۰۱، نیروهای مترقی را از زنده‌گی سیاسی کشور دور کردید. سپس قوماندانی امریکایی به شورای امنیت افغانی امر کرد تا نیروهای مسلح را از وجود افسران وطن‌پرست و اعضای حزب دموکراتیک خلق افغانستان تصفیه کند.
شما از فروپاشیِ آنیِ اردوی افغانستان تعجب کردید! در حالی که این فروپاشی از دیرزمانی آشکار بود. ما در سال ۲۰۱۲ در همین جا، در جشن هومانیته (در شمارۀ اختصاصی”آینده”) هُشدار داده بودیم: «در رابطه با ظرفیت نیروهای مسلح افغانی ناگزیر باید پذیرفت که آنها خصلت ملی ندارند. اردوی ملی در سال ۱۹۹۳ توسط مسعود، وزیر دفاع آن وقت، منحل گردید. جا دادن گروه‌های مسلح مجاهدین در ساختار نیروهای مسلح، از این نیروها یک مجتمع میکانیکی ساخت تا یک اردوی راستینِ به هم پیوسته و ارگانیکِ تحت فرماندهی واحد. عوامل افتراق نیروهای مسلح نسبت به فاکتورهای متحد کنندۀ آنها بیشتر اند. روزی که کنترول ناتو برداشته شود، مسایلِ میان‌تباری دوباره تبارز خواهند کرد.» و همین روی داد! چی برخورد ساده لوحانه‌یی آقای رییس جمهور! در یک کشورِ زیر اشغال و پوسیده توسط فساد، تجهیزات مغلق و پول نمی‌توانند اردوی ملی بسازند. سربازان نخواستند برای نجات آبروی تان در برابر تاریخ، بجنگند!
دوستان و رفقای عزیز،
ناتو برای ما کشوری جنگ زده و ورشکست شده، اقتصادی بی رمق و یک قدرت دیکتاتوری قرون وسطایی را به جا گذاشت. طالبان با اعلان حکومت مؤقت شان که در آن ۴ وزیر نشانی شده در لیست سیاه حضور دارند، به تطبیق شرعیتی پرداختند که خود از آن برداشت دارند، یعنی یک برداشت عقب‌گرای افراطی!
امریکا برای دستگیری سراج الدین حقانی، وزیر داخله (که به اعمال تروریستی متهم است)، پنج ملیون دالر جایزه گذاشته است. زمانی که آنتونی بلینکن می‌گوید که طالبان باید مشروعیت شان را “کمایی” کنند، می‌شود به او یادآور شد: این شما امریکاییان بودید که با امضای توافق نامه با آنها از آدرس دولت امریکا، به آنها مشروعیت بخشیدید!
دوستان گرامی،
در چنین وضعیت فاجعه بار است که ما، مبارزان ترقیخواه افغان، مبارزۀ دشواری را برای ایجاد یک جُنبش وسیع اجتماعی ـ سیاسی که در برگیرندۀ زنان، جوانان و تمام جریانهای دموکراتیک و ملی باشد، به پیش می‌بریم.
برای تحقق این هدف به یاری نیروهای مترقی نیاز داریم. من امشب از این تریبیون، از نهادهای نماینده‌گی مردمان اروپا، انجمن‌ها و دموکرات‌های مدافع بشر تقاضا می‌کنم تا از تلاش‌های ما حمایت کنند. با همین روحیه از حکومت فرانسه و رییس جمهور مکرون تقاضا می‌کنم تا با پناه دادن به آنهایی که از سوی طالبانِ تاریک‌اندیش تهدید می‌شوند، از نیروهای فعال افغانستان حمایت کنند. از مقامات فرانسوی می‌خواهم تا پناهجویان افغان را که قربانیان جنگِ ناتو در کشور شان اند، با حرمت به کرامت انسانی بپذیرند. صدها مبارز چپ همین اکنون در اختفا به سر می‌برند؛ باید به طور عاجل آنها را از کشور بیرون کرد.
دوستان گرامی،
صرف جنبه‌های بارز فاجعۀ روزمرۀ زنده‌گی مردمم را به شما برشمردم. ما تلاش‌های ممکن مان را خواهیم کرد تا آنها را از این بُن بست تاریخی بیرون کنیم. آرزومندیم که بشر مترقی ما را در این مبارزه همراهی کند.
زنده باد همبسته‌گی بین المللی خلق‌ها!
از توجه تان تشکر.
