جهان در حال نظاره است؛ نظاره‌گر فاجعه‌ای انسانی و ضد بشری در افغانستان، کشوری که همواره زیر چکمه‌های امپریالیسم شرق وغرب و بنیادگرایان دینی به خون کشیده شده است.
طالبان، این بنیاد گرایان دینی که همواره از مدافعان القاعده و داعش بوده اند، طی نشستی پنهانی در سال ۲۰۱۰ در زمان ریاست جمهوری باراک اوباما در روستایی نزدیک شهر مونیخ آلمان[i] با ریاست دیپلمات‌های آلمانی و حضور نمایندگان قطر اولین مذاکرات صلح و خروج آمریکا از افغانستان را آغاز کرد. مردم افغانستان بی‌شک هرگز گمان نمی‌بردند که قربانیان آینده سیاست شوم امپریالیسم، بنیادگرایان دینی و اقتدارگرایان سودجو باشند. سایه سیاه طالبان نه تنها برکشورافغانستان که در خاورمیانه گسترده خواهد شد.
جامعه‌ی جهانی و سازمان ملل متحد حافظه‌یِ تاریخی خود را عامدانه به دست فراموشی سپرده اند. ستم بر زنان، مردان و عملیات‌های انتحاری توسط طالبان که باعث کشته شدن صدها غیر نظامی در طول سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۲۱ شد نادیده گرفته شده‌است. دولت‌های فرصت طلب هرکدام به سبک و سیاق سیاست خود به جهت حفظ منافع و بهره‌گیری‌هایِ اقتصادی و سیاسی از تغییراتِ به وجود در آمده در منطقه‌یِ آسیا به دفاع از طالبان پرداخته اند و با بی‌شرمی درنشست سالانه سازمان ملل(۲۱ سپتامبر ۲۰۲۱) تاکید برمذاکره با طالبان این بنیادگرای دینیِ ضد بشر و جنسیت زده می‌کنند. در این رهگذر هرکدام از کشورهای طرفدار طالبان همچون چین ، روسیه ، ایران و پاکستان به دنبال منافع و هژمونی خود در آسیا و خاورمیانه می‌‌باشند. چین با کشتار، عقیم سازی اجباری زنان اویغور و به کار کشیدن یک میلیون مسلمان اویغور در اردوگاه کار اجباری، ضمن حمایت بی‌دریغ از طالبان چه از لحاظ تجهیزات نظامی و چه از لحاظ مالی درپی اهداف سودجویانه برای جلوگیری از رشد شبه نظامیان مخالف خود که مورد حمایت طالبان بوده‌اند از یک سو و از سوی دیگر دسترسی به معادن بکر افغانستان و تحقق رویای احیای جاده ابریشم است.
روسیه پس از ایجاد حاکمیت دیکتاتوری مطلق توسط ولادیمیر پوتین درپی بدست آوردن اقتدار از دست رفته ۴۰ سال پیش خود می‌باشد و در پی منافع اقتصادی و بهره بردای از میادین نفتی افغانستان به جهت رشد اقتصادی وبه دنبال هژمونی خود در منطقه است.
ایران از سال ۱۹۷۹ همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، ضمن دفاع ازطالبان نسبت به آموزش و تجهیزات این گروه همواره حمایت کرده و در به قدرت رسیدن طالبان چه بعد از خروج شوروی سابق از افغانستان[ii] و چه دوباره به قدرت رسیدن طالبان نقش بسزایی داشته است. همچنین بهره‌‌برداری‌های سیاسی و اقتصادی خود را نیز گسترش می‌دهد. تازه‌ترین نمونه این بهره برداری اقتصادی!؟ مقام‌های هندی از کشف نزدیک به سه تن هروئین خبردادند که از منشاء افغانستان و از طریق بندرعباس در جنوب ایران به این کشور حمل شده است به گفته این مقامات، ارزش مواد مخدر ضبط شده رقم هنگفت ۲.۷۲ میلیارد دلاراست. علاوه بر این تجارت منسوخ باید به رشد روز افزون بنیادگرایی دینی در ایران نیز اشاره نمود. دستگیری های گسترده‌یِ فعالین حقوق زنان، فعالین مدنی، فعالین زیست محیطی و فعالین سیاسی با روی کار آمدن طالبان در افغانستان و کشورهای منطقه از قوه به فعل در آمده‌است . در بازه زمانی کوتاهی پس از آن که ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور ایران “عضو هیئت مرگ” به دلیل کشتار بی‌رحمانه هزاران زندانی سیاسی در سال ۱۳۶۷ که هم از سوی آمریکا و هم از سوی اتحادیه اروپا تحریم شده است در انتخاباتی که مردم ایران در آن مشارکت ننمودند رئیس جمهور گردید ، تنها سه ماه پس از نشستن بر مسند ریاست جمهوری تمام پست‌های حساس وکلیدی را به بدنام‌ترین پاسداران که در کشتارهای دهه‌های ۱۳۷۰ تا آخر سال۱۳۹۰ نقش مهمی داشته‌اند سپرده است. لازم به ذکر است که بی‌تردید در رابطه با ابراهیم رئیسی مذاکرات پنهانی بین جمهوری اسلامی ایران ، آمریکا و اتحادیه اروپا صورت گرفته است تا او با وجود تحریم‌اش توانسته به کشور تاجیکستان سفر نماید.
آنچه که باید تمام آزادیخواهان ، فمنیست‌های جهان، فعالین سیاسی چپ و مدنی به آن توجه نمایند، ظهور مجدد طالبان در افغانستان تنها معطوف به ویرانی یک کشور نیست، بلکه باعث رشد و قدرت‌گیری نیروهای ستمگر در منطقه‌یِ خاورمیانه و دیگر کشورها با حاکمیت‌های اقتدارگرا و سرکوبگر می‌گردد. از بوکوحرام در نیجریه گرفته تا پاکستان، سوریه، تاجیکستان، عراق و ایران با دوباره به قدرت رسیدن طالبان، نیروهای متشکل ضد بشری در برابر هر صدای آزادیخواهانه می‌شوند.
در این بازی فجیع سیاسی و اقتصادی آنچه که نادیده گرفته شده است، معیشت مردم، حق تحصیل دختران، حق کار برای زنا ن افغانستان و زنان و دختران منطقه می‌باشد .
در 4 دهه‌ی اخیر شاهد قتل‌های ناموسی، زندانی کردن تمام فعالین سیاسی و مدنی اعم اززنان و مردان، سنگسار و سوزاندن زنان در کشورها ی نامبرده بوده‌ایم.
تنها یک ماه پس از روی کار آمدن دوباره طالبان شاهد برخورد خشن با اعتراضات زنان، ممنوع کردن حق تحصیل دختران، محاکمه صحرایی یک زن وشلاق زدن زنان در ملاء عام هستیم. از سوی دیگر پناهندگان افغانستان در ایران در وضعیتی بسیار تبغیض آمیز و خشن قرارگرفته‌اند، اعتراضات پناهندگان افغانستان درشهرهای مختلف ایران در اولین روز‌های به قدرت رسیدن طالبان که با حمایت زنان ایران صورت گرفت توسط پلیس ایران به خشونت کشیده شد، عده‌ای دستگیر شدند و کارت اقامت بعضی از زنان و مردان افغان توسط پلیس گرفته شده است. پناهندگان اخیر که به ایران آمده‌اند در شرایطی بسیار اسفناک بدون هیچ‌گونه حمایتی از سوی دولت ایران در خرابه‌های شهر اصفهان به سختی زندگی می‌کنند و عده‌ای که به تهران آمده‌اند در کمپ‌هایی که توسط نهادهای مردمی تشکیل شده است کمک رسانی می‌گردد که هر آن بیم دستگیری اعضای این نهادهای مردمی، توسط پلیس ایران است.
در این برهه‌ی تاریخی وظیفه‌یِ تمامی فعالین سیاسی چپ، رادیکال، فعالین مدنی، سازمان‌های حقوق بشری وفمنیست‌های جهان بخصوص زنان و مدافعان فمنیست منطقه، مهم و حیاتی است. آینده زنان و کودکان در گرو ایجاد همبستگی منطقه‌ای و جهانی می‌باشد اگر این همبستگی ایجاد نگردد زنان به کنج خانه‌ها رانده خواهند شد و تعریف زندگی برای زنان تهی از معنا خواهد بود.
اتحاد و همبستگی علیه ارتجاع منطقه و نظام سرمایه‌داری مردسالار و اقتدارگرایان جهان یک ضرورت تاریخی می‌باشد، تنها پژواک مدافعان آزادی و زنان و مدافعان حقوق بشر است که می‌تواند مانع از صلب حقوق انسانی زنان شود. رشد طالبان چه درلباس جمهوری اسلامی ایران چه پاکستان، عراق، سوریه و هر کجای دنیا خطری بالقوه در جهت نابودی حقوق انسانی تمام آزدایخواهان است.
سکوت امروز ، مرگ آزادی است.
رویا رهروان
[i] https://da.azadiradio.com/a/24252103.html
[ii] https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B1%D9%88%D8%A7%D8%A8%D8%B7_%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86_%D9%88_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86
