در این گفتگو هر دو میهمان به شانس توافق هسته ای بین جمهوری اسلامی و آمریکا پرداختند و تلاش برای کش و قوس دادن ه مذاکرات توسط جمهوری اسلامی را بخشی از اعمال فشار بر آمریکا برای کسب امتیازات بیشتر دانستند. با این همه هردو برآن بودند که جمهوری اسلامی راهی جز تن دادن به مذاکرات نداشته اما این مذاکرات به معنای پایان بخشیدن به تنش های آمریکا و دشمنی جمهوری اسلامی ایران با آن که بخشی از هویت ایدئولوژیک نظام را تشکیل می دهد نخواهد بود. همچنین بعید است به سادگی شاهد رفع کامل تحریم های آمریکا شویم و یا با دورنمای رفعت مشکلات اقتصادی و کاهش نارضایتی ها روبرو شویم. با این همه حکومت نیز می کوشد با استفاده از تضادهای بین المللی ومنطقه ای و ا زجمله تضاد آمریکا با چین و روسیه مانور دهد. هر دو نفر تاکید داشتند که احتمال گسترش خیزش های اجتماعی با توجه به گسترش نارضایتی ها وجود دارد که جامعه اپوزیسیون می بایست به جای آلترناتیو سازی در خارج از کشور یا حمایت از تحریم ها و اتکا به قدرت های بیگانه، در پی حمایت بین المللی از مبارزات مردم ایران حول حقوق بشر و همچنین حمایت از این جنبش ها گسترده ترین همگرایی را سازمان دهد.
