این نمایشگاه شامل دو مجموعه بزرگ با نقاشی های متعدد است که در Haus der Volksarbeit e. V در دو طبقه از ۳۰آگوست تا ۱۵اکتبر به نمایش گذاشته شده است. هر دو هنرمند به مسائل سیاسی و اجتماعی ای می پردازند که آنها را مجبور به ترک کشور خود ایران کرده است. این دو هنرمند اکنون در آلمان زندگی می کنند وبا خلق آثار هنری تجربه زیسته خود در تبعید را انعکاس داده و در عین حال قدرت توتالیتر حاکم، سانسور و محدودیت های موجود در زمینه خصوصی و هنری مسلط بر ایران را نقد می کنند.
نقاشی برای شکستن تابوها
فرزانه روش، متولد ۱۳۵۹ در تهران، نقاش است و در حال حاضر دکترای خود را در رشته تاریخ هنر در دانشگاه یوهانولفگانگ گوته در فرانکفورت تکمیل میکند. او در سال۲۰۱۷ به آلمان گریخت. او با نقاشی های آکریلیک خود می خواهد علیه سنت پوسیده مردسالارانه اسلامی قیام کند، سنتی که در آن صحبت کردن درباره خواسته ها و احساسات جنسی برای یک زن ممنوع است. او پس از خروج از ایران و فرار از این زندان، سعی می کند تا حد امکان احساسات زنانه خود را به وضوح بیان کند و علیه تبعیض جنسیتی که اسلام بر زنان ایرانی تحمیل کرده است قیام کند. این حق هر زنی است که آزاد باشد و، افکار و خواسته های خود را آزادانه بیان کند. گربه یکی از مهمترین عناصر سمبلیک نقاشی اوست که نشان دهنده شخصیت زنانه مستقل و آزاد اوست که در تضاد با نقش کلیشه ای وفادارانه و محبوس در خانه که در طول تاریخ اسلام به زن تحمیل شده است، می باشد.
از سوی دیگر ، گربه یادآور ایران است، کشوری که در آن متولد و بزرگ شده است. ایران به مثابه گربه ای در بند است، اگرچه پر از طلب برای رهایی ست کشور ایران. با وجود مردمی که خواهان آزادی، رشد و خودشکوفایی اند، گرفتار سنت پوسیده اسلامی است. زن ایرانی نیز علی رغم تمایل به زندگی برابر با مردان، آزاد اندیشی، پوشش آزاد داشتن و آزادانه خواندن و رقصیدن، همچنان توسط قواعد تاریخ گذشته اسلامی شکنجه وسرکوب می شود. گل های موجود در تصاویر او نمادی از تبلور اراده و غریزه زنانه به منظور تجربه جهان است (یادآور اندام جنسی زنانه). رنگ های تصاویر او درخشان و خالص به نظر می رسند. او از رنگ های خام و رنگ های مکمل برای بیان غریزه سرکش زنانه استفاده می کند.
نیروهای زنانه در تصاویر او به سرعت نیروهای مردانه پیشروی می کند و توسعه می یابد. تصاویر او بیانی از خواهشی زمینی و فراتر از مرزهای جنسیتی سنتی است. فرزانه روش علاوه بر تٲکید برکثرت اندیشه و دین و عقیده که یک پدیده پساساختارگرا و پست مدرن است، همچنین در مورد کثرت هویت جنسی نیز بیانگری می کند. در جمهوری اسلامی صحبت درباره موضوع دگرباشان جنسی و جامعهٔ ال‌جی‌بی‌تی یعنی گرایش‌های جنسی غیردگرجنس‌گرایی که شامل افراد ترنسجندر، کوئیر و بیناجنس می‌شود، تابو محسوب می گردد. علاوه بر این، همجنس گرایی در ایران ممنوع است و اعمال همجنس گرایان با مجازات اعدام مجازات می شود. از زمان انقلاب اسلامی ۱۹۷۹، بیش از ۴۰۰۰ همجنس باز در ایران به طور علنی اعدام شده اند. هنرمند می خواهد از اصطلاح جنس سوم برای جلب توجه به این گروه استفاده کند. هدف او ایجاد ارتباط بین انواع مختلف با گرایش های جنسی و ایده ها ی مختلف، احترام به حریم خصوصی افراد و ایجاد تعامل میان افراد است.
کنتراست
ابوالفضل محمودی، متولد ۱۳۵۷ در اراک ، نقاش و عکاس که تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته طراحی گرافیک در ایران به پایان رسانده است. او در این نمایشگاه ۱۴ نقاشی بزرگ که طی دوسال گذشته در آلمان خلق کرده را به نمایش گذاشته است در این تصاویر، هنرمند محمودی به موضوع “کنتراست” می پردازد. عروسکی با پاهای دراز و یک لباس چهارخانه که استعاره از خود هنرمند است، مشاهدات خود را در سفر تحمیلی خود ازغرب، شگفت زده به اشتراک می گذارد. درست مانند شخصیت های دو ایرانی مسافر در کتاب مونتسکیو، “نامه های ایرانی” که مشاهدات و پرسشگری خود درباره جامعه اروپایی را با دیگران به اشتراک میگذارند. از این منظر او نابرابری بین کشورهای اروپایی و سرزمین خود ایران را نقد می کند. شرایط تاریخی، جغرافیایی و سیاسی ای که منجر به این تضاد شدید شده است برای هنرمند غیرمنطقی و حیرت انگیز است. هیچ انسانی قبل از تولد نمی تواند شرایط جغرافیایی و تاریخی را که در آن متولد می شود را تعیین کند. او بدون هیچ اراده و انتخابی به این جهان اجباری پرتاب شده است. مفاهیمی مانند بی عدالتی، نابرابری و تبعیض و سئوالاتی مانند این که چرا مردم در این گوشه از جهان این فرصت را دارند که از زندگی لذت ببرند و در گوشه ای دیگر تنها فرصت مبارزه کردن برای زنده ماندن را دارند در آثاراو طرح می شوند. محمودی به مولفه های فرهنگی سرزمین خود بسیار علاقه دارد و آنرا با عناصر فرهنگی وطن جدید خود ترکیب می کند.
