روز سه شنبه دومین سالگرد آغاز اعتراضات ضدسرمایه‌دارانه در شیلی بود. روزهایی که دولت نئولیبرال به محض افزایش قیمت مترو با اعتراضات وسیع و رادیکال مواجه شد و مجبور گردید برای سرکوب معترضان از ارتش کمک بگیرد.
در آن روزها هنرمندان به میان مردم آمدند و سرود انقلابی و جاودانه‌ی خلق متحد هرگز شکست نخواهد خورد پرده‌ی گوش طبقه‌ی حاکم را پاره کرد. شیلی جایی بود که غرب از آن به عنوان جزیره ثبات در آمریکای لاتین و مدل موفق اصلاحات نئولیبرالی یاد می‌‌کرد؛ ادعایی که در روز هجده اکتبر ۲۰۱۹ دود شد و به هوا رفت.
همزمان با نزدیک شدن به زمان برگزاری انتخابات شیلی، راهپیمایی‌هایی در سراسر این کشور برای بزرگداشت دومین سالگرد چندین ماه اعتراضات علیه بی کفایتی دولت برگزار شد.
به گزارش رویترز، اعتراضات سال ۲۰۱۹ در شیلی به اعتراضاتی گسترده علیه بی کفایتی مقام‌های این کشور و در نهایت به تشکیل مجمع نمایندگان برای تدوین پیش‌نویس مجدد قانون اساسی شیلی منجر شد.
هزاران تن از مردم شیلی در روز دوشنبه در بزرگداشت دومین سالگرد این اعتراضات در سراسر این کشور دست به راهپیمایی زدند. بسیاری از این تجمعات صلح آمیز و در آرامش برگزار شد و اکثر شرکت کنندگان در شهرهای مختلف از طریق رسانه‌های اجتماعی با خبر شده بودند. با این حال، برخی از راهپیمایی‌های روز گذشته با خشونت نیز همراه شد.
در اعتراضات ۲۰۱۹ که هم با خشونت و هم با آرامش همراه بود، حدود ۳۰ تن کشته و یکسری خرابی‌ها و آسیب‌ها به اماکن شهری در سانتیاگو، پایتخت شیلی وارد شد.
“پاملا فیگوئروآ، متخصص علوم سیاسی در دانشگاه سانتیاگو گفت: آن ناآرامی اجتماعی مسیری به سمت دموکراسی بود. بنابراین، باید بزرگداشت چنین لحظه را گرامی بداریم.
شیلی پیش از انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری در ۲۱ نوامبر سال جاری میلادی در حالی دچار شکاف در میان مردم شده که رای دهندگان قرار است بین چپ‌های موافق تغییر اجتماعی و محافظه کارهای مدعی حفظ وضعیت کنونی، انتخاب کنند.
اعتراضات ۲۰۱۹ در مکانی موسوم به “پلازا دو لا دیگنیداد” در سانتیاگو برگزار شد و طبقه‌های مختلف جامعه شیلی در آن حضور یافتند و این مساله ترافیک سنگینی در منطقه ایجاد کرد چون ایستگاه‌های مترو بسته شدند. معترضان همچنین آتش سوزی‌های بزرگی به راه انداخته و برخی نیز با پلیس درگیر شدند.
بر اساس نظرسنجی های موجود، “گابریل بوریس” قانونگذار و رهبر سابق دانشجویی در رقابت انتخابات ریاست جمهوری پیشرو است و مورد حمایت یک ائتلاف چپگراست. “خوزه آنتونیو کاست”، قانونگذار سابق راست افراطی نیز در این نظرسنجی‌ها خوب عمل کرده و یکی از نظرسنجی‌ها از پیشرو بودن وی دلالت دارد.
