تو را دوست دارم – پابلو نرودا؛ برگردان: مرجان وفایی

همچنان نرودا به جهان می نگرد . به هر چیز و موردی میتوان دوباره نگاه کرد / این شیوه روح و روانت را شاداب می کند. این شعر زیبا مرا به عشق نزدیکتر کرد / و انچه از این شعردر نگاه فشرده در خاطره من جای گرفت / مینویسم :

تو را دوست میدارم 

 پنهانی 
 
به مانند هرچیزِ باارزش  

مابینِ سایه و روح .

تو را دوست میدارم 

 به لطفِ عشقِ تو

که عطرش

برآمده از زمین

در وجودم‌

زندگی می‌کند .

تو را دوست میدارم

بی‌آن‌که بدانم

از کی و از کجا

تو را دوست داشته ام 

چگونه 

بی‌هیچ پیچا پیچی ، بدون ِهیچ غروری .

تو را دوست میدارم

چون راهِ دیگر . 

آن‌چنان نزدیک هستی 

که دست‌های تو بر سینه‌ام

گویی دست‌های من‌اند ؛

تو چشم‌هایت را می‌بندی

واینک این منم که به خواب می‌روم‌.