بزرگترین مانعی که برای اقدام با آن رو دررو هستیم، سیستم سیاسی و اقتصادی بدکردار نئولیبرالی ما و حمایت و پشتیبانی آن از سوی حکومت توانگران و منافع شرکتی هائی است، که برای حفظ کسب سود بیشتر از سوخت‌های فسیلی حتی به قیمت نابودی آب وهوای بی‌همتای قابل زیست در کره زمین مصمم هستند. بحران آب وهوا ناتوانی ساختاری این سیستم را برای عمل در راستای منافع واقعی بشریت، حتی زمانی که آینده حتمی ما به تعلیق درمی‌آید، افشا کرده است
کاپ۲۶! این رقم، آن تعداد باری است که سازمان ملل رهبران جهان را درتلاش برای ممانعت از بحران آب وهوا دورهم جمع کرده است. اما امریکا بیش ازهمیشه درحال خرید نفت وگازاست، هم میزان گازهای گلخانه‌ای دراتمسفر وهم درجه حرارت جهان هنوزدرحال افزایش هستند، و ما ازقبل درحال تجربه بحران شدید آب وهوا واقلیمی هستیم که دانشمندان چهل سال قبل نسبت به آن به ما هشدار داده بودند، وبدون اقدام مناسب وضعیت آب و هوابدترو بدترخواهد شد.
سیاره ما از زمان پیشا صنعتی تاکنون تنها ۱.۲ درجه سانتیگراد(۲.۲ فارنهایت) گرم ترشده است. ما به فن‌آوری نیاز داریم تا سیستم‌های انرژی خود را به انرژی پاک، وتجدیدپذیر تبدیل کنیم، و انجام این کار می‌تواند میلیون‌ها شغل خوب برای مرم سراسر جهان ایجاد کند. از این رو، از لحاظ عملی، قدم‌هایی که باید برداریم روشن؛ قابل دسترس و فوری هستند.
بزرگترین مانعی که برای اقدام با آن رو دررو هستیم، سیستم سیاسی و اقتصادی بدکردار نئولیبرالی ما و حمایت و پشتیبانی آن از سوی حکومت توانگران و منافع شرکتی هائی است، که برای حفظ کسب سود بیشتر از سوخت‌های فسیلی حتی به قیمت نابودی آب وهوای بی‌همتای قابل زیست در کره زمین مصمم هستند. بحران آب وهوا ناتوانی ساختاری این سیستم را برای عمل در راستای منافع واقعی بشریت، حتی زمانی که آینده حتمی ما به تعلیق درمی‌آید، افشا کرده است.
خوب پاسخ چیست؟ آیا کاپ۲۶ گلاسکو می‌تواند متفاوت باشد؟ چه چیزی می‌تواند بین روابط عمومی آرامتر واقدام قاطع تفاوت ایجادکند؟ حساب کردن روی همان سیاست‌مدارها وهمان منافع سوخت ( آری، آن‌ها آن‌جا هم هستند) برای انجام کاری متفاوت این بار خودکشی به نظر می‌رسد، اما آلترناتیو چیست؟
از زمان رهبری غیرمسئولانه اوباما، درکپنهاگ و پاریس سیستمی ایجاد شده است که درآن کشورهای منفردی هدف‌های خود را معین کردند وبرای چگونگی تحقق آن تصمیم گرفتند، اما، اکثرکشورها به سوی هدف‌هایی که در سال ۲۰۱۵ در پاریس مشخص کردند پیشرفت اندکی کرده اند.
اکنون آن‌ها با تعهد مقدرو ناکافی به گلاسکو آمده اند که، حتی اگرتحقق پیدا کند، بازهم می‌تواند تا سال ۲۱۰۰ به دنیای گرم‌تری ختم شود. گزارش‌های هم زمان سازمان ملل و جامعه مدنی درآستانه‌ی کاپ۲۶زنگ خطری را به صدا درآورده است که آنتونیو گوترش دبیرکل سازمان ملل آن را ” صاعقه بیدارباش ” وآژیر قرمزی برای بشریت” خوانده است. او در سخنرانی افتتاحیه خود درکاپ۲۶ در روز اول نوامبرگفت که با شکست درحل این بحران “ما داریم گورخود را می‌کنیم”.
با این حال دولت‌ها هنوز روی اهداف بلند مدتی مانند دست یابی به “صفرخالص” تا سال های ۲۰۶۰،۲۰۵۰ یا حتی ۲۰۷۰متمرکزهستند، وتا جایی که می‌توانند قدم‌های رادیکال مورد نیاز برای محدود کردن گرمایش تا ۱.۵ درجه سانتیگراد را به تعویق می‌اندازند. حتی اگرآن‌ها ارسال گازهای گلخانه‌ای به هوا را به نوعی متوقف کنند، میزان گازهای گلخانه‌ای موجود دراتمسفر تا سال ۲۰۵۰ می‌تواند گرمایش سیاره را برای نسل‌ها حفظ کند. ما هرچه اتمسفر را با گازهای گلخانه ای پر‌کنیم، اثرآن‌ها طولانی‌تر باقی خواهد ماند و گرمایش زمین به افزایش خود ادامه خواهد داد.
ایالات متحده هدف کوتاه مدت تری را برای کاهش آلودگی‌های خود تاسال۲۰۳۰ را ۵۰ درصد از اوج میزان آن در سال ۲۰۰۵ تعیین کرده است. اما سیاست‌های کنونی آن تنها می‌تواند تا آن زمان ۱۷-۲۵ درصد کاهش را سبب شود.
برنامه کاربست انرژی پاک( که هدف آن کاهش انتشارگازهای گلخانه ای در بخش نیروگاه های برق بود-مترجم)، که بخشی از لایحه بهترساختن پشتیبانی[۱] بود، می‌توانست بخشی از آن شکاف را با پرداخت سالانه ۴ درصد تسهیلات برقی برای افزایش تکیه برانرژی‌های تجدیدپذیر وجریمه تسهیلاتی کسانی که ازاین کار سر باز می‌زنند پرکند. اما درآستانه کاپ۲۶، بایدن تحت فشار سناتور منوچین و سینما و اربابان سوخت فسیلی آن‌ها، برنامه اجرای انرژی پاک را ازلایحه حذف کرد.
با این حال، ارتش امریکا، بزرگترین منتشرکننده نهادی گازهای گلخانه ای روی زمین، طبق موافقت نامه پاریس ازهرگونه محدودیتی استثنا شد. فعالان صلح درگلاسکو خواهان آن بودند که کاپ ۲۶ باید این حفره سیاه عظیم درسیاست آب وهوایی جهانی را با شامل کردن آلودگی‌های گازهای گلخانه‌ای ماشین جنگی امریکا، و دیگرارتش‌ها، در گزارش‌های آلودگی ها و کاهش‌های ملی پرکنند.
هم زمان، کل مبلغی که دولت‌های سراسر جهان برای نشان دادن بحران‌های آب وهوایی صرف می‌کنند بخش کوچکی ازآن مبلغی است که ایالات متحده به تنهایی روی ماشین جنگی ملت ویران کن خود در همان زمان صرف می‌کند.
چین اکنون رسما CO2بیشتری نسبت به امریکا منتشرمی‌کند. اما بخش بزرگی ازآلودگی های چین بامصرف محصولات چینی از سوی باقی جهان به پیش برده می‌شود، و بزرگترین مشتری آن امریکا است. پژوهشی درMIT (موسسه فن آوری ماساچوست) درسال ۲۰۱۴ برآوردکرد که صادرات ۲۲ درصد از انتشارکربن چین را تشکیل می‌دهد. برمبنای مصرف سرانه، امریکایی‌ها هنوزسه برابرهمسایه ما چین و دو برابراروپایی‌ها انتشار کربن دارند.
کشورهای ثروتمند هم دراجرای تعهدی که در سال ۲۰۰۹ در کپنهاگ دادند که با دادن کمک های مالی که می‌توانست تا سال ۲۰۲۰ به سالانه ۱۰۰ میلیارد دلارافزایش یاید به کشورهای فقیرتربرای جلوگیری از تغییرات آب و هوایی کمک کنند کوتاهی کردند. آن‌ها مقدار فزاینده ای را که در سال ۲۰۱۹ به ۷۹ میلیارد دلار بالغ می‌شد فراهم کردند، اما کوتاهی برای تامین مبلغ کاملی که وعده داده شده بوداعتماد بین کشورهای فقیر وغنی را فرسوده است. در کاپ۲۶کمیته‌ای تحت ریاست کانادا و آلمان موظف به برطرف کردن کمبود و برگرداندن اعتماد شده است.
وقتی که رهبران سیاسی جهان به صورت مفتضحانه ای شکست می‌خورند، جهانِ طبیعت و آب وهوای قابل زیستی را که تمدن بشر را حفظ می‌کند نابود می‌کنند ، فعال‌تر شدن کلامی و عملی برای مردم همه جای جهان یک ضرورت فوری است.
پاسخ درخورافکارعمومی به دولت‌ها که ، خواه با جنگ یا با خودکشی زیستی جمعی، برای برباد دادن زندگی میلیون ها نفرآمده اند شورش وانقلاب است – واشکال غیرخشونت آمیز انقلاب عموما موثر تر و سودمندتر بودن خود را نسبت به انقلاب‌های خشن اثبات کرده اند.
مردم علیه این سیستم فاسد اقتصادی و سیاسی نئولیبرالی درکشورهای سراسرجهان درحال به پاخاستن هستند، چون تاثیرات وحشیانه این سیستم به شیوه‌های مختلفی روی زندگی آن‌ها تاثیرمی‌گذارد. اما بحران آب وهوا خطری جهانی برای تمام بشریت است که مستلزم پاسخ فراگیر جهانی است.
یک گروه اجتماعی امیدبخش درخیابان‌های گلاسکو درطی برگزاری کاپ۲۶ شورش انقراض است که اعلان می‌کند،” ما رهبران جهان را به کوتاهی متهم می‌کنیم، و با چشم اندازجسوری ازامید، غیرممکن رامی‌طلبیم… ما آوازخواهیم خواند وخواهیم رقصید وسلاح‌ها را علیه یاس می بندیم وبه جهان یادآوری می‌کنیم که چیزهای با ارزش زیادی برای شورش وجود دارد.”
شورش انقراض ودیگر گروه‌های آب‌وهوایی درکاپ ۲۶خواهان صفرخالص تا سال ۲۰۲۵ و نه تا سال۲۰۵۰ هستند، چون تنها راه برای تحقق ۱.۵ درجه سانتیگراد مورد توافق جهانی در پاریس است.
صلح سبزخواهان یک مهلت قانونی جهانی برای پروژه‌های جدید سوخت‌های فسیلی وپایان دادن سریع به کارخانجات ذغال سوزاست. حتی ائتلاف جدید دولت درآلمان، که حزب سبزرا در برمی‌گیرد وهدف‌های جاه طلبانه تری نسبت به دیگرکشورهای بزرگ ثروتمند دارد، تنها ضرب العجل نهایی درباره کاهش تدریجی ذغال المان را ازسال ۲۰۳۸ به سال ۲۰۳۰ تغییر داده است.
شبکه بومی فعالان آب وهوایی افراد بومی را ازجنوب جهان به گلاسکو آورده است تا حکایت های آن‌ها را درکنفرانس بازگو نماید. آن‌ها خواهان آن هستند که کشورهای صنعتی شده شمال فوریت آب وهوایی اعلام کنند، تا سوخت‌های فسیلی را در زمین حفظ کنند و به یارانه های سوخت‌های فسیلی به صورت جهانی پایان دهند.
دوستان زمین(FOE) گزارشی را با عنوان راه حلهای طبیعت بنیاد: گرگی درلباس میش منتشر کرده است که تمرکز کار خود را روی کاپ ۲۶ قرار داده است. دوستان زمین گرایش جدیدی را درشرکت‌های تولید کننده محصولات هم سازبا محیط زیست افشا می‌کند که شرکت ها درحال کاشت درخت در مقیاس صنعتی در کشورهای فقیرهستند، تا ادعا کنند که این عمل “جایگزینی ” برای تولید ادامه دار سوخت فسیلی است.
دولت بریتانیا که درحال میزبانی کنفرانس درگلاسکواست از این برنامه‌ها به عنوان بخشی از برنامه درکاپ ۲۶ حمایت کرد. دوستان زمین تاثیراین غارت زمین را در جامعه‌های محلی و بومی برجسته می‌کند و آن‌ها را “نیرنگی خطرناک و انحراف از راه حل واقعی برای بحران آب و هوا” می‌خواند. اگر این همان منظور “صفر خالص” دولت‌ها باشد، تنها می‌تواند گام دیگری درمالی سازی زمین و تمام منابع آن باشد و نه یک راه حل واقعی.
چون برای فعالان سراسرجهان آمدن به گلاسکو برای کاپ۲۶ درزمان یک بیماری همه‌گیردشواراست، گروه‌های فعال هم‌زمان درسراسر جهان سازمان می‌یابند تا در کشورهایشان دولت‌ها را تحت فشار قراردهند. صدها فعال آب وهوا ومردم بومی در اعتراض‌ها در(برابر) کاخ سفید واشنگتن دستگیر شده اند، و ۵ فعال عضو جنبش طلوع خورشید در ۱۹ اکتبر اعتصاب غذا را آغاز کرده اند.
گروه های فعالان آب وهوای امریکا نیزازلایحه “نیو دیل سبز”[۲] که الکسادریا اوکازیو کورتز در کنگره مطرح کرده است، که به ویژه خواهان درپیش گرفتن سیاست‌هایی برای حفظ گرمایش زمین زیر۱.۵ درجه سانتیگراد است، و درحال حاضر ۱۰۳حمایت کننده دارد حمایت می‌کنند. لایحه هدف‌های جاه طلبانه‌ای را برای سال ۲۰۳۰ مطرح می‌کند، اما تنها تا سال ۲۰۵۰ خواهان صفر خالص است.
گروه‌های محیط زیستی و آب وهوایی متمرکز درگلاسکو توافق دارند که ما اکنون به یک برنامه جهانی تبدیل انرژی، به عنوان موضوعی عملی، و نه به عنوان هدف جاه طلبانه درنهایت بی اثر، روند سیاسی فاسد نومید کننده نیازداریم.
درسال ۲۰۱۹، درکاپ ۲۵ در مادرید، شورش انقراض تپه‌ای ازتاپاله اسب را با پیام “تاپاله اسب همین جا خاتمه می‌یابد” به خارج سالن کنفرانس پرتاب کرد. البته آن عمل نتوانست آن را متوقف کند ، اما نقطه‌ای را ایجاد کرد که سخن خالی باید به سرعت تحت الشعاع اقدام واقعی قرارگیرد. گرتا تونبرگ، با فراخواندن رهبران جهان، به جای جبران قصورشان با “یاوه سرایی” دست به عمل واقعی بزنند، حرف درستی زده است.
مانند اعتصاب مدرسه گرتا تونبرگ برای آب وهوا، جنبش آب وهوا درخیابان‌های گلاسکو با به رسمیت شناختن آن که علم روشن است و راه حل‌ها برای بحران آب وهوا به آسانی قابل دسترسی هستند آگاه شده است. تنها اراده سیاسی است که مفقود است. این (اراده) باید از سوی افراد عادی، ازتمام مسیر‌های زندگی، از طریق خلاقیت، اقدام مهیج و بسیج عمومی برای درخواست گذار به سیاست و اقتصادی که ما با نومیدی بسیار به آن نیاز داریم تامین شود.
گوترش دبیرکل همیشه مودب سازمان ملل روشن کرد که ” گرمای خیابان” برای نجات بشریت کلیدی خواهد بود. او در گلاسکو به رهبران جهان گفت” ارتش اقدام آب و هوا- تحت رهبری جوانان- توقف پذیر نیست. آن‌ها بزرگترهستند. آن‌ها پرطنین‌ترهستند. ومن به شما اطمینان می‌دهم، آن‌ها دست بر نخواهند داشت.
***
نویسندگان: نیکولاس جی.اس.داویز و مدآ بنجامین
منبع: ” https://janataweekly.org/cop26-can-a-singing-dancing-rebellion-save-the-world/
[۱] – برنامه یا دستور کاربهترساختن پشتیبانی برنامه ای قانونی است که از سوی رئیس جمهور جوبایدن پیش از آغاز ریاست جمهوریش پیشنهاد کرد. این پیشنهاد علاوه بر بودجه اختصاص یافته برای کاهش اثرات تغییر آب و هوا ، تامین مالی برای تسکین کووید-۱۹، خدمات اجتماعی، رفاه و زیر ساخت ها را دربر می گیرد. هدف آن کاهش مشکلات طبقات میانی و پایین جامعه با اخذ مالیات بیشتر ازثروتمندان است. این برنامه اکنون به صورت لایحه ای تقدیم مجلس شده است. مترجم
[۲] – نیودیل سبز خواهان سیاست عمومی برای نشان دادن تغییرات آب و هوا همراه با دست یابی به دیگراهداف اجتماعی مانند ایجاد شغلو کاهش نابرابری اقتصادی است. نام این پیشنهاد به نیو دیل گذشته برمی گردد که سلسله ای از اصلاحات اجتماعی و اقتصادی و پروژه های عمومی انجام گرفته از سوی رئیس جمهور فرانکلین دی . روزولت در پاسخ به رکود بزرگ بود. نیو دیل سبز جدید مشی اقتصادی روزولت را با ایده های جدیدی مانند انرژی تجدید پذیر و کارآمدی منابع ترکیب می کند. مترجم
