نیروی چپ و دمکرات باید از این حرکت بطور گسترده حمایت کند، آنرا بطور مستمر دنبال و همراهی کند، بیندیشد که چگونه میتواند به آن کمک کند، در صورت امکان و توان راهکار بدهد و به دادن یک اعلامیه بسنده نکند، گرچه برخی از دادن همان یک اعلامیه حمایتی هم دریغ کرده اند، جنبش های اجتماعی- مردمی مختلف باید از این حرکت حمایت و پشتیبان آن باشند، راز موفقیت جنبش ها و پیشروی و ماندگاری انها با هم بودنشان است
اعتراضات غرور آفرین مردم اصفهان که از حدود ۱۸ روز قبل و در هفدهم آبانماه بنام و با خواست حقابه توسط کشاورزان اصفهان شروع شده است که خود ناشی از ظلم و ستم انباشته شده در طول سالیان میباشد، با فریادهای حق طلبی و عدالتخواهی طنین انداز شد، فریاد رسایی که به گوش شنوای انسانهای آزاده تا آنسوی مرزهای ایران رسید، این صدا در روز های نخستینش از سوی هموطنان اصفهانی و همشهری های کشاورزان متعرض به گوش جان و دل شنیده شد و صدایی ظلم ستیزانه که از اعماق جان بر میخاست، لاجرم بر دل و جان همشهری ها نشست و آنها به یاری کشاورزان معترض شتافته و به اشکال مختلف منجلمه تهیه غذا با راه انداختن دیگهای غذا و شرکت در تجمعات به یاری آنها پیوستد، چند دیگ غذا که نمونه بسیار کوچکی از «همبستگی» و همدلی در میان مردم میتواند باشد. ما نمونه های دیگر این همدلی مردم را در زلزله کرمانشاه و نمونه غرور آفرین و شکوهمند آنرا با حمایت های مردمی در مخالفت با کشتار رذیلانه مردم خوزستان، مردمی که در آن هوای گرم آنجا ابتدایی ترین حق خویش را فریاد میزدند، توسط حکومت اسلامی و بر علیه این سرکوبگری ، بچشم خویش دیده بودیم، حمایت و همدلی هایی که در مقاطع تاریخی معینی بسیار بچشم آمده ، اما برخی مدعیان مبارزه با حکومت اسلامی ، این چند دیگ غذا را دلیلی بر حکومت ساخته بودن این اعتراضات وسیع و حق طلبانه دانستند و با پخش کلیپ آن و گفتار و نوشتار بر این حرکت تاختند ، حرکتی که باید مورد حمایت و تشویق قرار میگرفت ، حرکتی که دشمن مردم بهتر و سریعتر از اینان آن را دیده و پیام انرا گرفته بود و با توجه با سابقه ذهنی حمایت وسیع مردم از حرکات مردم خوزستان و عزم مردم در بمیدان آمدن و ترس از گسترس آن، تا همین جهارشنبه سوم آذر از سرکوب این حرکت بزرگ با حلیه گری و ترفند های مختلف منجمله پوشش خبری اندک آن و بقصد تفرقه در میان مردم، امتناع کرده و قصد به انحراف کشیدن این مبارزات را داشت، البته برخی از “دوستان” جنبش مردم نیز بوق کرنا راه انداخته و شاهد آوردند که ایهالناس، ببینید و آگاه باشید که عدم سرکوب این حرکت دلیلی دیگر و محکمتر از دیگهای غذا بر ساختگی بودن این حرکت است. اینان یا ندیده اند و یا فراموش کرده اند که چندی پیش همین مردم و کشاورزان اصفهان با طرحی نو و مبتکرانه نماز جمعه، این کارت شناسایی حکومت اسلامی را صحنه رویارویی با آن کردند و در آنجا شعار “رو به میهن، پشت به دشمن” سر دادند. بی شک مبارزه اشکال گوناگونی دارد و دارای پیچیدگی های فراوانی است، یک نیروی معتقد به مبارزه مردم و حامی آنها باید این پیچیدگی های مبارزه را درک کند و خیلی سریع قانونمندی های حاکم بر آنرا بفهمد تا بموقع بتواند عکس العمل مناسب و در خور هر حرکتی نشان بدهد در غیر اینصورت در تند پیچ های مبارزات اجتماعی اگر نگویم که از قافله همراهان مردم به بیرون پرتاب میشود، به جرئت میگویم که از این قافله بسیار عقب میماند.
اما کشاورزان و مردم غیور اصفهان با عزمی راسخ در میدان مبارزه ماندند و ادامه دادند، تا این صداها و زخم های کهنه و عمیق را هرچه بیشتر به گوش دیگران بدسانند:
* ۲۰ سالی آب ما را بردن، هرچی به هر مسئولی گفتیم هیچ جوابی بما ندادن، ایی رَش (دفعه، مرتبه) دیگه هر کاری بخوایم میکنیم، از هیچ ارگانی هم واهمه نداریم.
* تا کی دروغ، بسه، تا کی
* من با این دست عاجزم پول آب دادم و خریدم، پول خون شهید و دادم، نه آبم میدن، نه پولم میدن، نه کار بِم میدن.
* بارها و بارها برای بحث خسارتها، منت سر ما گذاشتند، خسارت به کشاورز داده شد، خسارت به کشاورز داده میشود، والله بالله حتی یکهزاری خسارتِ کشاورز را ندادند، حالا ۱۸ سال است هم آبمو غارت کردند، «چهار رئیس جمهور» هم خیانت کردند به اصفهان آ به این کشاورز، حالا نوید دادن که از خلیج فارس برامون آب میارن، بابا خلیج فارس ارزونی خودتون، آب خودمون به خودمون بر گردونید.
* این آقای جعفری، حجت الاسلام، میخوام ببینم «به چه جرئتی» گفته اصفونیا اراذل و اوباشند.
* مسئولین بخود بیاین، دست از بی غیرتی ور دارید، پس چرا آبمو فروختی، دزدی مگه شاخ و دم داره.
* آب بهم بده، زندگیمو تامین کن.
* ما که صهیونیست نیستیم.
* ما داریم از گشنگی میمیریم، «شکم شما سیره اقای خامنه ایی».
و زنی دلاورانه بسان شیر می غرد:
اینا اومدن که زنده رود را زنده برگردونند و شما هیچ غلطی نمیتونید بکنید.
این ناله های در گلو خفته اکنون فریاد گشته و حکومت عدل علی را برای پاسخ گویی فرا میخواند و از سوم آذر مردم شهر کرد در استان مجاور اصفهان، چهار محال بختیاری، با این صدا بمیدان آمدند و انبوه جمعیت، زن و مرد یکصدا خروشیدند:
«اینجا چهار محاله، بردن آب محاله»!
امروز مردم استان چهارمحال بختیاری، کرد، ترک، لر ، بختیاری و دهکردی، همه با همیم، فرقی نمیکنه، اینها همه اهل چهارمحال و بختیاریند، اینجا همه اتحاد دارند، اینجا همه یکصدان، اینجا همه متحدن،
و این خروش مردم شهر کرد، در صدای مردم اصفهان طنینی نو افکند:
«اصفهان شهر کرد اتحاد اتحاد»
«اصفهان خوزستان اتحاد اتحاد»
صدایی که بلاخره از ترس گسترده تر شدن آن و وحشت حکومت اسلامی از آن، بار دیگر نقاب از چهره کریه و تبهکار این حکومت برداشت و مزدوران رژیم با آتش زدن چادرهای کشاورزان و حمله به مردم بیدفاع و دست خالی، جهت خاموش کردن این حرکت بزرگ مردمی وارد میدان شد. صدایی که به گمانم اینبار و حالا دیگر توسط “دوستان” مردد مردم شنیده شده باشد تا بجای تفرقه افکنی در صفوف مردم، بخود ایند و در جهت «همبستگی» و اتحاد مردم و در راستای افشای توطئه های رنگارنگ حکومت اسلامی بپردازند.
نیروی چپ و دمکرات باید از این حرکت بطور گسترده حمایت کند، آنرا بطور مستمر دنبال و همراهی کند، بیندیشد که چگونه میتواند به آن کمک کند، در صورت امکان و توان راهکار بدهد و به دادن یک اعلامیه بسنده نکند، گرچه برخی از دادن همان یک اعلامیه حمایتی هم دریغ کرده اند، جنبش های اجتماعی- مردمی مختلف باید از این حرکت حمایت و پشتیبان آن باشند، راز موفقیت جنبش ها و پیشروی و ماندگاری انها با هم بودنشان است، خطری که امروز در کمین این جنبش ها و اعتراضات نشسته، تفرقه و جدایی بین مردم استانها و حتی شهرهای مختلف است، باید با این تفرقه افکنی ها با تمام قدرت و امکانات مقابله کرد، همراهی بموقع و گسترده قبل از اینکه یک حرکت هرچند هم بطور موقتی توسط حکومت ساکت و سرکوب شود. بی شک مشکل محیط زیست و بحران عظیم بی آبی که طی چهار دهه حکومت اسلامی بوجود امده، نیاز به راه حل میان مدت و دراز مدت دارد، اما همین نیز با بودن جمهوری اسلامی و با این حکومت عملی نیست زیرا که در طول حیات این حکومت اولا که این معضل بمرور زمان بیشتر شده تا به این نقطه رسیده، ثانیا این حکومت هیچگاه نه تنها به گفتار و دلسوزی های کارشناسان در این زمینه توجهی نکرده بلکه کارشناسان محیط زیست هم اکنون در بند این حکومتند.
زنده باد «همبستگی» مردم ایران در جهت سرنگونی حکومت جهل و جنایت اسلامی.
اسفندیار جاوید
جمعه ۵ آذر ۱۴۰۰
