چهارشنبه ۸ فروردین ۱۴۰۳

چهارشنبه ۸ فروردین ۱۴۰۳

نپتون – مرضیه شاه بزاز

بوران، سرفه می کند، شال از یخ و در فریاد    

دیوانه شده

مشتِ حسرت به در خانه ی من می کوبد

آتشی افروخته ام، بی خمار و دم و دود

جنگلی در تبعید!

سایه ها بر بام، کیسه ها در دست،

بیصدا، لرزان، پی هیزم، پی گنجینه ی من می گردند

گنجها در معبر!

.

آی دوست…

که از کندویم همیشه کامت شیرین

هایی! هویی! نوایی!  

روشن کن چراغ را، تو اگر بیداری

تا دستِ از درِ و بام من بردارند!

هرچند

شب، چرت می زند آهسته، وهم آلود                

سایه ای می آید، سایه ای می میرد.

.

کَنده ام اینهمه گُهر، با چنگ و دندان از دلِ کوه 

فیلسوف کبیر باز سر می جنباند                                                     

و بُهت، دهانش نیمه باز، از شگفتی فریاد می کشد!

.

بر دوش گرمِ زمین، سیاره ای سرد        

بَرِ گنجینه ی من، نشسته هم نفسم                                             

دزد در خانه ی من، پاسبانم شده است!

دسامبر ۲۰۲۱، آتلانتا

divanpress.com

https://akhbar-rooz.com/?p=134551 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x