با سیاست حداقل انعطاف و خواست های حداکثری جمهوری اسلامی، شکست مذاکرات وین، فاجعه بار خواهد بود!
دور هفتم مذاکرات در وین بدون نتیجه تمام شد و قرار است دور بعدی مذاکره، این هفته از سر گرفته‌شود. تیم جدید جمهوری اسلامی دو بسته‌ی پیشنهادی به ۴+۱ ارائه داده‌است و بسته سوم پیشنهادی نیز که هنوز محتوای آن روشن نیست، در راه است. سه دولت اروپائی آلمان، بریتانیا و فرانسه، بلافاصله پیش‌نویس‌های پیشنهادی دولت رئیسی در دو حوزه‌ی رفع تحریم‌ها و مسائل هسته‌ای را «مایه‌ی ناامیدی و نگرانی» اعلام کردند. سخنگوی وزارت خارجه‌ی آلمان اعلام کرد که در این دو بسته، تیم جدید جمهوری اسلامی «تقریبا تمام سازش‌هایی را که قبلا طی ماه‌ها مذاکرات دشوار حاصل شده بود، نقض کرده است». دولت آمریکا جمهوری اسلامی را به وقت کشی متهم کرد. گفته می شود جمهوری اسلامی این بار با خواست حداکثری رفع تحریم ها و حداقل انعطاف در مسائل هسته ای وارد مذاکره شده است و «جرح و تعدیلی» که در «کژکارکردها و اشتباهات» توافقات دولت روحانی وارد کرده‌است، عملا از توافقات شش دور مذاکرهی قبلی عقب‌نشینی کرده‌است. پیشنهادات جمهوری اسلامی نه تنها آمریکا و متحدان اروپائی آن، بلکه چین و روسیه را نیز شگفت زده کرده‌است.
جمهوری اسلامی با این دو بسته‌ی پیشنهادی و سیاستی که در پیش گرفته‌است، عملا توافق و تفاهم در وین را منتفی می سازد؛ با ارائه‌ی این دو بسته، خواهان لغو همه‌ی تحریم‌ها است، اما حاضر به عقب نشینی از برنامه‌ی توسعه‌ی هسته ای و از جمله بالا بردن سطح غنی سازی تا شصت درصد نیست. روشن است که مخالفان برجام که اینک در مسند وزارت و تیم مذاکره نشسته‌اند، می خواهند زمان بخرند. اما پاسخ ۴+۱ و آمریکا هم به همان اندازه روشن است. آن‌ها حاضر نیستند که بیش از این، زمان را از دست بدهند و برای برنامه های جمهوری اسلامی فرصت بسازند.
تاکید بر خواست لغو یکباره‌ی تمامی تحریم‌های بعد از خروج ترامپ از برجام و تضمین دولت آمریکا در مورد عدم خروج مجدد از برجام از یک‌سو، و تداوم نقض تعهدات برجامی از سوی دیگر، می‌تواند روزنه‌ی کنونی برای برون‌رفت از بن‌بست مذاکرات را کور کند. خواست تضمین از آمریکا یا لغو کامل تحریم‌ها، از طریق میانجی و هم‌زمان امتناع از مذاکره با دولت آمریکا، آن هم با زیر سوال بردن نتایج به‌دست آمده طی چندین ماه مذاکرهی غیر مستقیم، خود مانعی بر سر راه رسیدن به توافق از طریق ادامه‌ی مذاکرات جاری در وین است.
گشایش در مذاکرات اتمی و رسیدن به توافق بدون مذاکرهی مستقیم با دولت آمریکا به عنوان طرف اصلی، بدون عقب نشینی از برنامه‌ی هسته ای از جمله غنی سازی ۲۰ و ۶۰ درصدی و کنار گذاشتن خواست های حداکثری و پذیرش نتایج مذاکرات قبلی ممکن نخواهد بود. توافق بر سر تحریم‌ها با ادامه‌ی خصومت با آمریکا و امتناع از عادی‌سازی مناسبات با دولت آمریکا بسیار دشوار خواهد بود. تا زمانی که سیاست دشمن محور جمهوری اسلامی ادامه دارد، حتی در صورت توافق بر سر برجام هم تضمینی بر پایداری آن نخواهد بود. بدون تغییر سیاست خارجی کنونی جمهوری اسلامی و هموار شدن راه عادی‌سازی مناسبات با دولت‌های دیگر از جمله آمریکا و مناسبات دوستانه با همسایگان، پایانی بر انزوای کنونی کشور متصور نیست و خطر تحریم و تهدید همواره پا‌برجا خواهد بود. فشار اقتصادی بر مردم ایران ادامه خواهد یافت. حتی اعلام توقف مذاکره برای رایزنی هم، بلافاصله انعکاس خود را در وضعیت بحرانی اقتصاد ایران و در افزایش قیمت ارزهای خارجی برجای می گذارد. ادامه‌ی این بی‌ثباتی‌ها، تاثیر بلاواسطه‌ای در افزایش بهای مایحتاج عمومی مردم دارد.
حزب چپ ایران (فدائیان خلق) بازگشت بر سر میز مذاکره و حل مشکلات از طریق دیپلماسی را بهترین گزینه برای برون‌رفت از بحران کنونی و اجتناب از درگیری و خطر جنگ جدید در منطقه می‌داند. اگر جمهوری اسلامی روی خواست‌های حداکثری بایستد، مذاکرات وین متوقف و یا شکست بخورد، کشورهای ۴+۱ و آمریکا به این دریافت برسند که جمهوری اسلامی قصد توافق ندارد و می خواهد زمان بخرد و از فاصله‌ی زمان گریز بکاهد، وضعیت تغییر خواهد کرد و راه برای صدور قطعنامه‌ی جدید توسط آژانس مبنی بر نقض برجام، ارجاع پرونده‌ی ایران به شورای امنیت، استفاده از مکانیسم ماشه و اعمال تحریم‌های شدیدتر باز خواهد شد. مذاکرات کنونی فرصت جدیدی را برای دیپلماسی فراهم آورده‌است. اگر دیپلماسی کارساز نشود، راه های دیگر به میان خواهد آمد، که برای مردم ایران می تواند فاجعه آفرین باشد. جمهوری اسلامی با فرصت‌سوزی در وین، دیگر قادر نخواهد بود، فقط تحریم‌های اقتصادی را مسبب فقر و فلاکت مردم در ایران اعلام کند. اگر جمهوری اسلامی از فرصتی که برای دیپلماسی فراهم آمده‌است، برای بازگشت به برجام و رسیدن به توافق با طرف های مذاکره بهره نگیرد و هم چنان درجهت رسیدن به آستانه‌ی ساخت سلاح هسته ای گام بردارد، کشور با بحران های فزاینده، با فلاکت هر چه بیشتر در زندگی اکثریت مردم و نیز با خطر حمله‌ی نظامی روبرو خواهد شد.
هیئت سیاسی اجرائی حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
۱۸ آذر۱۴۰۰ ۱۴۰۰ – ۹ دسامبر ۲۰۲۱
اون زمانی که این جماعت تعدادشان زیادتر بود سازمان بودند، حالا چطور با اعضائی به تعداد انگشتان دست و پا حزب شدند؟؟ اونهم حچ؟؟؟؟؟