پنجاه و یکمین جلسه دادگاه حمید نوری متهم به جنایت جنگی و مشارکت در قتل عام زندانیان در تابستان ۱۳۶۷ روز جمعه نوزدهم آذر با شهادت محسن زادشیر در استکهلم سوئد برگزار شد.
شاهد در ۲۴ سالگی دو بار در ارتباط با فعالیت‌های دانشگاهی در زمستان ۱۳۶۰ دستگیر و بازجویی شد. نیری بار دوم کلمه «منافق» را به پرونده او اضافه کرد و به چهار سال زندان محکوم شد.
به گزارش صدای آمریکا، شاهد در سال ۶۵ از زندان قزل‌حصار به زندان گوهردشت منتقل شد. او بارها و در شرایط گوناگون با حمید نوری، بدون چشم بند در زندان گوهردشت برخورد داشت. شاهد، نوری را فردی توصیف کرد که برخلاف بقیه که بوی عرق می‌دادند، همیشه لباس‌های مرتب‌تری می‌پوشید و بوی صابون نخل زیتون می‌داد. شاهد گفت براساس برداشت شخصی اش در آن زمان، رئیس زندان گوهردشت ناصریان (مقیسه) و مسئول داخلی آن لشکری بودند و حمید عباسی نقش دادیار را داشت.
محسن زادشیر گفت که ناصریان بازجویش بود و او هنوز هم هر روز صبح با نگاه به علامت های صورتش (به خاطر شکنجه) به یاد ناصریان می افتد. شاهد از ضربه های وارد آمده به بیضه هایش در جریان دو سال بازجویی و شکنجه سخن گفت. او به خاطر این مشکل در زندان جراحی شد و بعدا برای اخذ مجوز معاینه توسط اورولوژیست در خارج از زندان، بدون چشم بند در برابر حمید نوری قرار گرفت. نوری به طور ضمنی به او گفت مراجعه به دکتر متخصص مشروط به همکاری اطلاعاتی است. زادشیر در بخش دیگری شهادت داد که موضوع ورزش جمعی مربوط به تابستان ۶۶ است. ورزش جمعی در زندان ممنوع بود و او که مسئول ورزش بود بیشتر از هر شخص دیگری برای تنبیه به اتاق گاز رفت.
محسن زادشیر توضیح داد از داخل حسینیه در هفتم یا هشتم مرداد ۶۷ شاهد رفت و آمد پاسداران و مقامات زندان به سوله (ساختمان نانوایی) زندان بود. او کامیون‌های یخچال‌دار حمل گوشت با فلاشرهای روشن را دید که بعدا در داخل آنها جسدهای انباشته بر روی هم را تشخیص داد. شاهد، لشکری را در حال حمل طناب در فرغونی تصویر کرد که نوری او را همراهی می‌کرد. شاهد گفت به غیر از مجید ایوانی سایر زندانیان چپ را در دوران اعدام ها ندید و آنها را به یاد نمی آورد.
زادشیر شهادت داد که در پاسخ به درخواست ناصریان برای انجام مصاحبه گفت اگر قرار بر مصاحبه باشد خودت می‌دانی که من سال ۶۲ مصاحبه کردم. از شاهد در مورد اعدام شدگان سوال شد. محسن زادشیر در پاسخ به رئیس دادگاه گفت متعلقات زندانی اعدام شده مانند وسایل شخصی، یادگاری ها، کتاب ها و عکس های فرزندان و … بعدا توسط هم سلولی هایش در ساک گذاشته می شد. یکی دیگر از موارد شهادت زادشیر موضوع یونیفورم و لباس ظاهری متهم و مقایسه آن با لباس های پاسدارهای سپاه مستقر در زندان بود.
محسن زادشیر با اعلام برائت از سازمان مجاهدین خلق ایران از اعدام نجات یافت و در پایان قتل عام ها – در بهمن ماه ۶۷ – به زندان اوین منتقل شد. زادشیر شهادت داد که هرگز حمید نوری را در زندان اوین ندید. او در مورد پاسدارهای سپاه در زندان اوین گفت که بخش ۲۰۹ زندان تحت کنترل آنها بود و مستقل عمل می کردند. به گفته او، در حقیقت هسته اولیه وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی بودند. شاهد به دادگاه اطمینان داد که مجید قدوسی از سال ۶۰ معاون لاجوردی و در زمان بازگشت او به زندان اوین، دادیار آن زندان بود. محسن زادشیر سه سال بعد از اعدام ها در سال ۱۳۷۰ از زندان اوین آزاد شد.
جلسه بعدی دادگاه روز دوشنبه بیست و دوم آذر با شهادت رحمت علی کرمی در استکهلم سوئد برگزار خواهد شد.
شما را چه می شود؟ شاهد امروز محسن زادشیر بارها در جریان گواهی اش گفت که به خاطر هواداری از مجاهدین زندانی شده بود. اما فعالیت دانشگاهی که شما نوشته اید یعنی چه؟ یعنی در دانشگاه ورزش می کرده؟ به درخت ها رسیدگی می کرده؟ این چه ترمی است که خلق کرده اید؟
آیا این برخورد سایت اخبار روز که خودش را «چپ» هم می داند تفاوتی دارد با برخورد خود حمید نوری که حاضر نیست نام مجاهدین را بر زبان بیاورد.
آیا مسولان سایت اخبار روز بیش از از آن که به حقیقت و واقعیت امور عنایت داشته باشند به مرز سرخ هایی که رژیم جمهوری اسلامی تعیین کرده وفادارند.
راستی اگر این دادگاه به طوز زنده از اینترنت پخش نمی شد شما چه می کردید؟
تا کجا بر