برای کولبرن کردستان – شورش محی

ھمیشه نام کوردستان را بازاگروس وکوهای سربرفلک کشیده آن برایم بازگومیکنند.زاگروس را نماد پایداری ومقاومت ملتی میدانند که سالیان دراز درپی احقاق آزادی هایشان برای آن جنگیدند.

زاگروس را سنگری برای فرزندان مبارز خود میدانند که سالیان درازی است به جنگجویان وپیشمرگهای کورد پناه داده است،وزاگروس را منبع روزی برای خانواده میدانند چون میتوانندبا رفتن به قسمتهای دیگر کوردستان امرارمعاش کنند.

جوانانی که باهوش سرشار واستعدادهای باورنکردنی  برای تأمین قسمتی ازهزینه دانشگاه به شغل کولبری روی می آورندوچه بسادراین میان هدف تیرهای سربازان ورفتن روی مین های کاشته شده قرارمیگیرند.هرگاه کاروان کولبران راکه همانندزنجیری به هم متصل در کوههای سربرفلک کشیده زاگروس می نگری همبستگی وتداوم کوردهارا ازهمان نگاه اول درمیابی که همیشه با عزت زندگی کرده اند وبرای زندگی کردن جان داده اند.بابیشتر آنهاکه سخن میگویی جوانانی ورزشکار ودارای مقامهای ملی وفرهیختگانی که میتوانند آینده این ویرانه زیبا  رابسازند ولی افسوس.

کولبران به صورت دسته های اندک وحتی چندصد نفری ازطریق مرزهای کوهستانی به صورت پیاده یابااسب وقاطر به کشورهای ترکیه وعراق میروند وازآنجا لاستیک سیگار، مشروبات الکلی ،پوشاک لوازم بهداشتی وخوراکی را برای بازرگانانی که نمی توانند از طریق گمرک جوابگوی مشتریهایشان باشند باپرداخت مبلغ اندکی به کولبران درسه یاچهارروز بارخودراوارد بازار میکنند.کولبری به صورت شغلی نقد ودرآمدزابرای جوانان وخانوادها جهت امرار معاش تبدیل شده است.درمیان کوردها درس خواندن ورفتن به دانشگاه ازافتخارات خانواده ها وچشمندازیک آینده زیبا برای ملتی که درطول تاریخ موردظلم بوده اندوهیچگاه سر تسلیم برای دشمنان خم نکرده اندشده است .فرزندان کوردباید درس بخوانند واین یک برنامه جامع است که کوردها توانسته اند با پیشبرد وتزریق آن درفرهنگ عامه کوردستان خودرادرجهان مدرن به جلوسوق دهند.نویسندگان روزنامه نگاران پزشکان ریاضی دانان وچه بسا سیاست مداران رامیتوان درمیان خیل کولبران دید.جوانانی رامیدیدم که به زبانهای دنیا مسلط بودند وهر شب سینه های پرازعشق آنها ومغزهای علم ودانش ایران هدف تیرهایی قرارمیگرفت که کشتن راسرگرمی میدانستند.هرقدمی که باآنهابرمیداشتم به حال وطن میگریستم که نخبگان وسیاست مداران ما درکوه ها هرروز درانتظار تیر انسانهایی هستند که نه مرزبانندو نه مهمان. دشمنانی ازنثل خودیها ودوستانی ازنثل دشمن .ادب ونزاکت وفرهنگ را میتوان درتک تک آنهانزارگربود.دراین میان سکوت رسانه ای وجهانی ودورزدن نثل کشی کوردها ازطرف سازمانهای حقوق بشری ونهادهای حامی حقوق اقلیتها درایران وجهان جای بسی تامل دارد.بااخبار دقیق وقابل قبول برخی از حامیان حقوق کولبران درهرماه حدود ۴کولبرکشته ۲کولبرنقص عضو۵۰کولبر گرفتار آزار واذیت مرزبانان قرارمیگیرند.دراین میان گرفتن حق گمرک از طرف نیروهای pkkدرمرزکوردستان عراق ودوباره دادن رشوه های چشمگیر به ماموران هنگ مرزی درمرزایران رامیتوان به مشکلات این مردم اضافه کرد.بیشترین اعدامها وزندانهای طولانی مدت باتوجه به آمارهای سازمان زندانهای ایران مربوط به کوردها گزارش شده است.زندانیانی که عمرخود رابدون دستیابی به وکیل درزندانهای ایران به پایان رسانده اند وحتی نام آنها درمیان پروندها گم شده است وبازسکوت جامعه جهانی انسان رادربهت فرو میبرد.هرگاه روزشمار مبارزات ملت کورد را مینگری هیچ سندی از خیانت وپشت کردن به وطن را نمی توان دید ،با نه گفتن به جمهوری ایران از شروع حکومت دیکتاتوری آنها آینده ایران را پیشگویی کرده بودند وبه قول جوان کولبری که دانش آموخته رشته علوم سیاسی بود وهربار از مبارزات کوردها میگفتم با خنده میگفت حمله دوباره اعراب به ایران وخیانت مردم ایران به ایران ومبارزه ما برای بیرون راندن اعراب ازسرزمینمان ولی باز مردم ایران نداستند که با دست خود فروشندگان دنیا وآخرت را همراهی کرده اند.این سخن را واین جمله را همیشه در یاد دارم وهیچگاه فراموش نمی کنم چون مصداق دوباره شدن تاریخ درایران است.

شبی که‌تعدادی از کولبران را در مرز سردشت به گلوله بستن‌ وتعدادی از کولبران جان باختند من اخباررا درسایتهای سراسر جهان به اشتر اک گذاشتم وهم‌ زمان یک زندانی در تهران  اعتصاب غذا کرده بود تمام کانالهای خبری وکارشناسان آنها به بحث درمورد این اعتصاب غذاپرداختندوهفته هاآن را از بحث های داغ  کانالهای خبریشان کرده بودند،و با یک جمله کوتاه باشلیک مستقیم نیروهای مرزبانی چند کولبردرسردشت جان باختند وتمام ،وقاهت نیروهای بنام مردمی هنگ مرزی تا آنجا پیشرفته است که از کشتن انسانهای بیگناه یا بهتر بگوییم از متلاشی کردن خانواده ها آرام نمیگیرند وشروع به کشتن اسبهای روستاییان به بهانه جلوگیری از قاچاق صحنه های غم انگیزی بوجود آورده است که میتوان آن را یک تراژدی عنوان کرد وبازکجایند مدافعان حقوق حیوانات دراین سرزمین خدایان،سرزمین آزاد اندیشان ،سرزمین مردمانیکه برای مردن زندگی نمی کنند وبرای زندگی جان میدهند ،وهیچ چیز نمی تواند کمرهای استوار آنان را خم کند ،درمیان دشمنی ها ،گلوله ها،بدنبال گلهای لاله درکوهستان هستند وبا خواندن نغمه های آزادی به روزگاری آزاد می اندیشند.

شورش محی

چاپ کن