کانون نویسندگان ایران امروز شنبه ۱۸ دیماه با انتشار بیانیه ای، خبر مرگ بکتاش آبتین را اعلام کرد. کانون نویسندگان به درستی اعلام نمود که: “حاکمیت آزادی‌ستیز، بکتاش آبتین را به قتل رساند” !
بکتاش آبتین شاعر، فیلمساز و عضو شجاع و فعال کانون نویسندگان ایران بود. او تنها ۴۷ سال سن داشت. جرم او تلاش برای تهیه تاریخچه کانون و نیز شرکت در مراسم سالگرد قتل محمد مختاری و سالمرگ احمد شاملو بر سر مزار آنها بود. به همین خاطر بیدادگاه رژیم اسلامی او را به شش سال زندان محکوم کرد. بکتاش عزیز قبلا هم یکبار کرونا گرفته بود اما اینبار که روز ۱۲ آذر با علائم اولیه بیماری به بهداری زندان اوین مراجعه میکند با بی اعتنایی کامل زندانبانان مواجه می شود. تنها چند روز بعد است که به دلیل وخیم شدن وضعیت جسمی اش، او را شبانه به بیمارستان طالقانی (بیمارستان طرف قرارداد زندان اوین) منتقل می کنند. در آنجا او را با زنجیر به تخت بیمارستان می بندند و تلاشی هم برای درمان جدی او انجام نمی دهند. در واقع ده روز تمام، عامدانه از رسیدگی به وضعیت وخیم او خودداری می کنند تا جان این انسان آزادیخواه را بگیرند و وقتی هم تحت فشار خانواده و اعضای کانون مجبور می شوند به بیمارستان دیگری منتقل کنند عملا کار از کار گذشته بود، به نحوی که پزشکان معالج، مجبور شدند او را به کمای مصنوعی ببرند تا شاید بتوانند این جان شیفته را نجات دهند. اما این راهکار نیز جواب نداد و جنبش آزادیخواهی ایران یکی از فرزندان دلاور خود را ناباورانه، از دست داد.
این اولین بار نیست که رژیم انسان ستیز جمهوری اسلامی، جان زندانیان سیاسی و عقیده تی را می گیرد و بی شک آخرین بار نیز نخواهد بود. سیاست رژیم ایران در تمام ۴۳ سال حاکمیت اش، فقط تیرباران یا اعدام مخالفین نبوده، بلکه کشتن آنها زیر شکنجه و یا زجرکش کردن آنها در پروسه بیماری نیز همواره جزیی از روش زندابانی این حکومت بوده است. از کشتن زهرا کاظمی روزنامه نگار و اکبر محمدی فعال جنبش دانشجویی تا کشتن شاهرخ زمانی و افشین اسانلو (فعالین کارگری) تا ستار بهشتی کارگر وبلاگ نویس، تا کاووس سیدامامی (فعال محیط زیست) تا بهنام محجوبی (زندانی عقیده تی) و صدها مورد دیگر… اگر هم نمی توانست همچون نویسندگانی نظیر: سعید سلطانپور و حسین اقدامی و رحمان هاتفی … آنها را اعدام کند، سعی می کرد در خیابان ها یا منازل شان، آنها را ترور و سر به نیست کند و مرگ شان را حادثه ای عادی جلوه دهد. از قتل سعیدی سیرجانی تا قتل حمید حاجی زاده و فرزند خردسالش کارون، از قتل احمد میرعلایی تا قتل مجید شریف، از تلاش برای سر به نیست کردن فرج سرکوهی تا تلاش ناکام برای فرستادن اتوبوس حامل نویسندگان ایرانی در سفر ارمنستان به ته دره و ربودن و قتل دو عضو کانون: مختاری و پوینده و صدها ترور دیگر از میان نویسندگان و فعالین سیاسی در داخل و خارج از کشور.
از میان این همه جنایت، رژیم تنها در پائیز ۷۷ قتل چهار نویسنده و مخالف سیاسی را برعهده گرفت، آن هم نه توسط خود نظام بلکه توسط یکسری”افراد خودسر”!! جنایتکارانی که همین حالا راست راست میگردند و به خدمات خویش به رژیم فاشیستی ادامه می دهند. کشتن شاهد شکنجه نوید افکاری در زندان فشافویه تهران و یا انتشار خبر مرگ یک زندانی سیاسی در زندان شیبانی اهواز (آنهم با گذشت فقط یک هفته از اعتصاب غذای وی) جدیدترین جنایات سیستماتیک زندانبانان رژیم اسلامی محسوب می شوند. هک شدن دوربین های زندان اوین در ماههای گذشته نیز به روشنی ابعاد شکنجه و آزار زندانیان را در زندان های رژیم اسلامی بار دیگر به اثبات رساند. اما علیرغم همه این جنایات و بی عدالتی ها، باز محسنی اژه ای رئیس قوه قضائیه با وقاحت در روزهای اخیر اعلام می کند که جمهوری اسلامی خود مدعی حقوق بشر است و از کارنامه درخشان رژیم در زمینه حقوق بشر صحبت می کند!!
سازمان راه کارگر معتقد است که شکنجه و اعدام و ترور و زجرکش کردن مخالفین نظام، جزیی جدایی ناپذیر از ماهیت رژیم اسلامی محسوب می گردد و تنها با سرنگونی انقلابی این رژیم جهنمی و استقرار کامل آزادی، برابری و حقوق بشر است که می توان بر آن مهر پایان زد.
ما اندوه و همدردی عمیق خود را به خانواده، دوستان و همرزمان بکتاش آبتین عزیز در کانون نویسندگان ایران اعلام می کنیم و بار دیگر در کنار همه مبارزانِ آرمانِ آزادی و عدالت، پیمان می بندیم که راه بکتاش آبتین و همه جانباختگان راه رهایی، را تا آخرین نفس ادامه دهیم.
گرامی باد یاد عزیز بکتاش آبتین و همه جانباختگان راه رهایی
سرنگون باد رژیم اسلامی سرمایه داری فاشیست ایران
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
۱۸ دی ۱۴۰۰
