بکتاش آبتین، شاعر، هنرمند مردمی، و عضو برجستۀ کانون نویسندگان ایران در نتیجهٔ بی‌توجهی‌های عامدانۀ مزدوران امنیتی رژیم ولایت فقیه به وضعیت مزاجی بحرانی و خطرناک او، بر اثر بیماری کرونا و عارضه‌های ناشی از آن در روز ۱۸ دی‌ماه ۱۴۰۰ جان باخت. مرگ تدریجی و دردناک آبتین، دست و پا بسته در زنجیرهای مأموران امنیتی رژیم مردم‌ستیز ولایت فقیه، قتل عمد این هنرمند از سوی سران حکومت دانسته می‌شود و نمونه‌ای رسوا از جنایت‌پیشه بودن نظام سیاسی حاکم بر میهن ما را بار دیگر در معرض داوری افکارعمومی ایران و جهان قرار می‌دهد.
به‌نوشتۀ مجلۀ ادبی “زاویه”، تا کنون از بکتاش آبتین شاعر، فیلم‌ساز، و کارگردان، متولد سال ۱۳۵۳ در شهرری، کتاب‌های “و پای من که قلم شد نوشت برگردیم”، “مژه‌ها، چشم‌هایم را بخیه کرده‌اند”، “شناسنامهٔ خلوت”، “پُتک”، “در میمون خودم پدربزرگم” منتشر شده است. بکتاش آبتین به‌عنوان مستندساز نیز فیلمی دربارهٔ علی‌شاه مولوی به‌نام “کاملاً خصوصی برای آگاهی عموم” را در کنار مستندهایی دیگر ازجمله “۱۳ اکتبر ۱۹۳۷” دربارهٔ لوریس چکناوریان در کارنامهٔ مستند‌سازی‌اش دارد. بکتاش آبتین در شهریورماه ۱۳۹۳ به‌عضویت هیئت دبیران کانون نویسندگان انتخاب شد.
در اطلاعیۀ کانون نویسندگان ایران دراین‌باره آمده است: “بکتاش آبتین روز ۱۲ آذرماه با علایم آشکار کرونا به بهداری زندان اوین مراجعه کرد و تا سه روز بعد از آن بدون دریافت هیچ درمانی در مسیر میان بهداری و بند سرگردان بود.” بر اساس همین اطلاعیه “آبتین به تخت بیمارستان زنجیر شده بود؛ بدون ملاقات و بی‌هیچ خبری از بیرون. بدین‌گونه، ده روز حیاتی ابتدای بیماری در زندان و در بیمارستان طرف قرارداد زندان زیر فشار نیروهای امنیتی عامدانه تلف شد. روز ۲۲ آذرماه، بدن نیمه‌جان آبتین به بیمارستان دیگری منتقل شد و روند درمان در شرایطی وخیم آغاز شد. بیماری، عوارض آن و فشار روانی ده روز نخست، ذره‌ذره جسم آبتین را تحلیل برد. روز ۱۱ دی‌ماه، پزشکان به‌ناچار او را به خواب مصنوعی فروبردند تا شاید بتوانند او را از مرگ تدریجی تحمیل‌شده نجات دهند. ظهر ۱۸ دی‌ماه، قلب پرشور بکتاش آبتین ایستاد.”
بکتاش آبتین به‌همراه دو نویسنده دیگر، کیوان باژن و رضا خندان مهابادی، در سال ۱۳۹۴ با شکایت وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی دستگیر شد و در دی‌ماه سال ۱۳۹۸ در بیدادگاه قوۀ قضائیه رژیم به‌اتهام “اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام” به شش سال زندان محکوم شد که این حکم در دادگاه تجدیدنظر نیز تأیید شد. آبتین و هم‌رزمانش در دو سال گذشته در شرایط دشوار زندان‌های رژیم ولایی زیر انواع فشارها برای تسلیم شدن به خواست‌های شکنجه‌گران نیز قرار داشتند. در اطلاعیۀ کانون نویسندگان ایران همچنین نسبت به‌سلامت سه عضو دیگر زندانی کانون یعنی رضا خندان مهابادی که هم‌اکنون او نیز با بیماری کرونا دست‌وپنجه نرم می‌کند، کیوان باژن، و آرش گنجی که همگی در زمرهٔ زندانیان سیاسی و عقیدتی‌اند شدیداً ابراز نگرانی کرده است.
قتل عمد بکتاش آبتین در ۱۸ دی‌ماه ۱۴۰۰ همچنین با دومین سالگرد سرنگونی هواپیمای مسافری اوکراینی که در آسمان تهران به‌وسیلهٔ موشک‌های پدافندی سپاه پاسداران سرنگون و به کشته شدن ۱۷۶ انسان بی‌گناه که اکثر آنان شهروندان ایرانی مقیم اروپا و آمریکای شمالی بودند مصادف شد. آنان در راه بازگشت به کشور برای دیدار خانواده‌های‌شان جان باختند.
سرنگونی جنایتکارانه و عامدانۀ هواپیمای مسافربری اوکراینی و قتل ۱۷۶ نفر و همچنین قتل عمد بکتاش آبتین در بیمارستان نشانه‌‌هایی روشن از ماهیت ضد مردمی حکومتی است که در جنایت‌پیشه بودن آن حدومرزی متصور نیست.
حزب تودۀ ایران ضمن ابراز تسلیت و همبستگی با خانواده، بازماندگان، یاران، و همراهان بکتاش آبتین و همچنین خانوادۀ بزرگ هنرمندان و فرهنگ‌دوستان کشور، جنایت هولناک رژیم ولایت فقیه در قتل عامدانۀ آبتین را به‌شدت محکوم می‌کند. ما آزادی فوری و بدون قید و شرط همه زندانیان سیاسی‌عقیدتی ازجمله زندانیان عضو کانون نویسندگان ایران را خواهانیم.
راه جلوگیری از تکرار چنین جنایتی، همدلی و اتحاد عمل همه نیروهای مترقی و آزادی‌خواه کشور برای تشدید مبارزه بر ضد رژیم سیه‌اندیش و تبه‌کاری است که ادامۀ حیاتش برای کشور ما و آیندۀ مردم ایران فاجعه‌بار است.
حزب تودۀ ایران
۱۹ دی‌ماه ۱۴۰۰
