رژیم اسلامی شکنجه و زندان و اعدام، در روزهای اخیر به دنبال قتل عامدانه بکتاش آبتین ( شاعر و فیلمساز شجاع عضو کانون نویسندگان ایران) دور جدیدی از فشار بر زندانیان سیاسی مقاوم را آغاز کرده است. بهانه رژیم اعتراضاتی بوده که شماری از زندانیان سیاسی و عقیده تی بعد از جانباختن بکتاش آبتین انجام داده اند. رژیم برای درهم شکستن مقاومت زندانیان، تعدادی از آنها را به بند زندانیان عادی و بزهکار منتقل کرده و یا از زندان اوین و … به زندان های دیگر نظیر: زندان قرچگ و زندان فشافویه منتقل کرده است. به همین خاطر تعدادی از زندانیان سیاسی در زندان های مختلف ایران دست به اعتصاب غذا زده اند. تا این تاریخ گفته می شود که یازده زندانی در اعتصاب غذا بسر می برند.
به دنبال این حرکت و نیز پشتیبانی جهانی از زندانیان معترض، رژیم فعلا از تصمیم خود در مورد یکی از این زندانیان سیاسی یعنی کیوان صمیمی عقب نشسته و او را مجددا به بند سیاسی زندان اوین برگردانده است. کیوان صمیمی روزنامه نگار و کنشگر اجتماعی در یازده اردیبهشت ۹۸ به دلیل شرکت در تجمع اول ماه مه (روز جهانی کارگر) در مقابل مجلس دستگیر و به همراه تعدادی دیگر از شرکت کنندگان به حبس محکوم شده بود. در همین حال یک بیدادگاه پنج دقیقه ای، نرگس محمدی فعال اجتماعی و مدنی را به هشت سال زندان و شلاق محکوم می کند. جرم او شرکت در تجمع خانواده های جانباختگان خیزش آبان و قربانیان هواپیمای اوکراینی است.
ما بارها گفته ایم که این نوع اقدامات رژیم، با این هدف صورت می گیرد که فعالین و مردم مبارز از عواقب اعتراضات و اعتصابات و تظاهرات بترسند و با بالا بردن هزینه مبارزه به خیال خام خود موجی از رعب و وحشت ایجاد کنند. از اینرو با صدور احکام شداد و غلاظ، با تبعید زندانیان مقاوم و یا فرستادن آنها به بند بزهکاران (که براحتی برای فشار بر زندانیان سیاسی، مورد سوء استفاده زندانبانان قرار می گیرند) سعی می کند روحیه مقاومت در زندانیان سیاسی و عقیده تی را درهم بشکند.
ما ضمن افشاء و مبارزه با این نوع اقدامات، معتقدیم که انسانهای آزادیخواه در ایران و سراسر جهان، باید بی قید و شرط برای رهایی تمامی زندانیان سیاسی عقیده تی و نیز گروگان های خارجی دربند، مبارزه کنند. اتکاء ما در این جنبش و کمپین، باید نهادهای بشردوست، مترقی، کارگری، چپ و مستقل باشد. ما با هرگونه دخیل بستن به قدرتهای امپریالیستی و ارتجاعی، و یا فشار آوردن بر این قدرتها برای تشدید تحریم های اقتصادی و در پیش گرفتن گزینه های نظامی مخالفیم.
متاسفانه بخشهایی از اپوزیسین راست از مذاکره کنندگان برجام در وین ( که هیچگاه مسئله حقوق بشر در ایران در دستور کارشان نبوده است و در راستای منافع خود اهمیتی هم به آن نداده اند)، می خواهند که “فکری برای زندانیان سیاسی ایران” بکنند. بخشی از آنها که به شدت از جنبشهای کارگری و انقلابی مردمان ایران برای سرنگونی کلیت رژیم اسلامی سرمایه داری وحشت دارند، تنها گزینه خود را توسل جستن به اقدامات اقتصادی و سیاسی و نظامی امریکا و اسرائیل و غرب می بینند. ما با این گفتمان همراه نیستیم و معتقدیم جنبش رهایی زندانیان سیاسی و … باید بر پاهای خود تکیه کند و به دام سیاستهای پرو امپریالیستی نیفتد. امپریالیستها و دول متحد آنها ( اعم از غربی و شرقی) تنها به منافع خود می اندیشند و بازی در بساط سیاستهای آنها هیچ کمکی به انقلاب نوین مردم ایران برای دستیابی به ازادی، برابری و منزلت انسانی نمی کند.
زنده باد جنبشِ آزادی زندانیان سیاسی و عقیده تی
سرنگون باد رژیم اسلامی سرمایه داری ایران
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
۳ بهمن ۱۴۰۰
