در میانراهِ صعود،
هنگام
که گام برگرفتن از گام
دشواریِ جان به در بردن است،
و فرا زیر را درنگریستن
هراسی مضاعف،
اندیشهی بازگشت
لامحاله
وسوسهییست
که هراسِ لغزیدن از آن باز میداردت
و خطر کردن
تا فتحِ قلهی مراد
بر بیمِ سقوط تسلط مییابد.
آن گاه،
ترغیبِ غروری غیورانه
افسون میکندت
و اندیشهیِ سکون
محالیِ امکان میشود.
**********
تیبوران- ۱ فوریه ۲۰۲۲
