چه کسی تورا به مسلخ برد، ای دردانه دختر، غزل
چگونه رام پدر وعمو شدی
که تورا یکبار در ۱۲ سالگی قربانی بلاهت خود کردند
رومینا ، ریحانه، فاطمه
مریم ، نرگس ، بهاره
الهه ،آرزو، گلاله
غزال و ستاره
چه نام های زیبایی
غزل
تا چند هزار می خواهی بشمرم
که باور نکنی پیمان “ناموس پرستان” سیاه دل، تاریک اندیش
ندیده بودی که چگونه داس بر گردن رومینا نهاد، پدر ؟
ندیده بودی که حبیب، فاطمه را کنار کارون ذبح کرد؟
و پدر تبر بر گردن ریحانه
منا تو چه ساده دل بودی ؟
ایران سیاه پوش توست
سیاه پوش غنچه های نشکفته در بهار
در اندوه بیکران
کاش باور نکرده بودی
غزل
به غزل های وطنم ایران
رضوان مقدم هشتم فوریه ۲۰۲۲
