زیر پا گذاشتن نظام حقوق بین الملل
سپیده دم روز پنجشنبه ۲۴ فوریه، دیکتاتور روسیه فرمان حمله نظامی به کشور اوکراین را، در مقابل بهت و ناباوری جهانیان و بویژه مردم اروپا، صادر کرد. این اقدام آقای پوتین از منظر حقوق بین‌الملل تجاوزی آشکار به قلمرو اوکراین و نقض حق حاکمیت ملی آن محسوب می‌شود. این اقدام به منزله به صدا درآوردن ناقوس جنگ و خدشه دار کردن امنیت در خاک اروپا بعد از جنگ جهانی دوم است؛ و انعکاس آن در گستره وسیعی، چهره سیاست را در این قاره و دیگر مناطق جهان تحت تاثیر خود قرار داده است.
ریشه تنش بین روسیه و اوکراین در دراز مدت بازمی‌گردد به فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و سپس جدا شدن و استقلال جمهوری های سابق از آن. حاکمان کرملین اما نتوانستند از هم پاشیدن اردوگاه سوسیالیسم تزاری را برتابند و این کشورها را همچنان حوزه اعمال نفوذ خود میدانند، و آقای پوتین نیز همچنان نقش پدر خوانده آنها را برای خود قائل است.
در اوائل سال ۲۰۱۴ اعتراضات گسترده “کیف” تمام اوکراین را در برگرفت و نتیجه آن برکناری “ویکتور یانکویچ”رئیس جمهور طرفدار مسکو بود. اما جند سال بعد رئیس جمهور جدید این کشور آقای “زلنسکی” با بیش از هفتاد درصد آرای مردم این کشور به پیروزی رسید. پیروزی که برای آقای پوتین قابل هضم نبود؛ و با حمله به شبه جزیره کریمه آنرا تصرف و همزمان نیز جدایی طلبان دو استان “دونتسک” و “لوهانسک” طرفدار مسکو اعلام جمهوری های خودمختار کردند.
از آن تاریخ به بعد مسکو دخالت های خود را تحت عنوان دفاع از جان شهروندان روس این دو ایالت ادامه داده و دولت فعلی اوکراین را به رسمیت نمی شناسد. نمونه های زیادی از دخالت آقای پوتین در امور داخلی اقمار سابق روسیه در سالهای اخیر دیده شده است و همین ترس از مسکو دلیل اصلی تمایل این کشورها برای پیوستن به ناتو و یا غرب است، بهانه ای که آقای پوتین آنرا تهدیدی برای امنیت خودش بحساب میآورد.
مقاومت مردم اوکراین و شجاعت و درایت رئیس جمهور این کشور، رویای پوتین برای برگرداندن عقربه ساعت به عقب را نقش بر آب و اوکراین را به باتلاقی تبدیل کرده که روسیه هر روز بیشتر در آن فرو می رود. موج حمایت بی سابقه جهانی از کشور و مردم اکراین در همه عرصه های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی فضای بین‌المللی را برعلیه دیکتاتور کرملین بطور کم سابقه ای تغییر داده است و ما شاهد یک برآمد پرشکوه از همبستگی جهانی بر ضد خودکامگی و وحشیگری و طرفداری از صلح در قرن بیست و یک هستیم، موجی که شاید بتواند تاثیرات مثبتی در بازسازی ارزش های لیبرال دموکراسی را نیز به همراه داشته باشد.
نقش مخرب پوتین در پشتیبانی از حکومت های خودکامه خاورمیانه مثل خامنه ای و اسد و مشارکت در فساد و جنایت بیش از هرکسی بر ما ایرانیان روشن است. حکومت اسلامی در سالهای اخیر برای بقای خویش غلام حلقه بگوش مسکو شده و عملا کشور ما را به مستعمره روسیه تبدیل کرده است. شکست پوتین عملا فضای تنفس علی خامنه ای را تنگ تر و نابودی آنرا نزدیک تر خواهد کرد.
شورای مدیریت گذار ضمن محکوم کردن قاطعانه تجاوز نظامی به اوکراین، خواستار خروج فوری نیروهای روسیه از خاک این کشور و پذیرفتن حق حاکمیت ملت اوکراین است. ما همچنین حمایت روسیه از حکومت جنایتکار خامنه ای را محکوم و از مردم ایران می خواهیم با ایستادن در کنار مردم اوکراین و پشتیبانی از آنها مخالفت خود را با مافیای حکومت اسلامی- روسی ابراز نمایند.
دبیرخانه مرکزی شورای مدیریت گذار
اول مارس ۲۰۲۲
پوتین هم مثل بقیه سران دولتهای سرمایه داری متجاوز است. این بیانیه ضد عدالت است چون سیاستهای جنگ طلبانه ناتو را نقد نمیکند و همه تقصیرها را انداخته بگردن روسیه. این بیانیه باید تحریم اقتصادی و تهدیدهای اتمی آمریکا و اسرائیل را هم محکوم کند تا قابل اعتماد باشد.
آقای حسن
شما چه انتظارات عجیب و غریبی از این حضرات دارید.
ناتو را محکوم کنند؟
این ها خودشان را در نقش چلبی ها می بینند.
ناتو ، قله آمال و برآورنده حوائج آن هاست.