پنج دلیل برای مخالفت با جنگ در اوکراین

مترجم: چه کسی جنگ را شروع کرد؟ کی گلوله ی اول را شلیک کرد؟ این روزها مردم غالبا این سوال را مطرح می کنند. حزب کارگران سوسیالیست، یک گرایش سوسیالیستی است. پوتین را به دلیل آغاز این جنگ محکوم کرده است. این حزب خود را یک سازمان سوسیالیستی انقلابی معرفی می کند که در برابر همه اشکال استثمار، تعصب و ستم ایستاده است. حزب کارگران سوسیالیست می گوید مشکلات در جامعه ناشی از سرمایه داری است – نظامی که سود را بالاتر از هر چیز دیگری قرار می دهد. این حزب معتقداست جهانی سوسیالیستی که در آن مردم قبل از سود مهم هستند. ممکن و ضروری است. سایت این حزب مطالب سوسیالیست های روسی مخالف جنگ را منتشر می کند. در مقاله ی زیر که در این سایت آمده؛ پنج دلیل برای مخالفت با جنگ در اوکراین بررسی شده و نتیجه گرفته شده است که قبل از همه مردم روسیه هستند که می توانند بر این جنگ نقطه ی پایان بگذارند.

 1. این یک درگیری امپریالیستی است

اکثر رسانه ها و سیاستمداران در حال حاضر در مورد جنگ در اوکراین طوری صحبت می کنند که گویی این جنگ کاملا نتیجه ی جاه طلبی های امپریالیستی ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه است. آنها می گویند غرب، ایالات متحده و اتحاد نظامی آن ناتو کوچکترین مسئولیتی در این جنگ ندارند. 

تهاجم روسیه وحشیانه است و باید توسط همه چپ‌ها با آن مخالفت شود. اگر روس ها از مقاومت اوکراین شکست بخورند، ضربه ای به امپریالیسم خواهد بود. اما اگر ناتو و گسترش آن در سراسر اروپای شرقی در طول چندین دهه نبود، جنگی وجود نداشت. 

مهم نیست که چه کسی اولین گلوله را شلیک کرد، بلکه هر جنگی به روندی که پیش از شروع جنگ طی شده هم مربوط می شود. و این مربوط به غرب و جاه طلبی های امپریالیستی اوست. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در دهه ۱۹۹۰، ایالات متحده و ناتو وعده خود را مبنی بر عدم گسترش به اروپای شرقی زیر پا گذاشتند. 

ایالات متحده می خواست امپراتوری خود را به بخش هایی از جهان که قبلاً بخشی از اتحاد جماهیر شوروی بودند گسترش داده و این کشورها را تحت تأثیر و هدایت خود قرار دهد. 

بنابراین ناتو به جنگ‌های بالکان پیوست و به جنگ‌ها دامن زد تا دولت‌های دوست آمریکا و غرب را تحت کنترل درآورد. و در سال ۲۰۰۸ موافقت کرد که اوکراین و گرجستان روند عضویت در ناتو را آغاز کنند. این بدان معناست که دو قدرت نظامی مورد حمایت آمریکا درست در مرز روسیه باشند. 

در همان زمان، اتحادیه اروپا (EU) – رقیب اقتصادی روسیه – شروع به تلاش برای نزدیک کردن اوکراین به خود کرد. اگر اوکراین به ناتو و اتحادیه اروپا بپیوندد این یک موفقیت بزرگ برای آمریکا و غرب خواهد بود. این امر به آنها قدرت نظامی بیشتری در اروپای شرقی و دسترسی بهتری به منابع عظیم ثروت معدنی آن از جمله نفت، گاز و زغال سنگ می دهد. 

به نوبه خود، روسیه از کنترل خود بر عرضه گاز برای بازسازی قدرت خود در اروپا استفاده کرده است. ایالات متحده که نگران سقوط جایگاهش به عنوان قدرت برتر جهانی است، از این که بتواند جلوی این روند را بگیرد ناامید بوده است.

این رقابت بین دولت‌های رقیب است که به جنگ‌هایی مانند جنگ اوکراین منجر می‌شود و ناتو یکی از بازیگران اصلی آن است. 

افسانه غربی “مداخله بشردوستانه” در واقع به پوتین کمک می کند تا به دروغ ادعا کند که به حمایت از “روس تبارها”ی محاصره شده و دموکراسی در دونتسک و لوهانسک عمل می کند. و به او اجازه می دهد تا جنبش ضد جنگ در روسیه را به عنوان حامیان ناتو معرفی کند.

۲. مداخله ناتو به مردم عادی کمکی نخواهد کرد

ناتو و اتحادیه اروپا از بحران اوکراین برای آماده شدن برای جنگ های بیشتر استفاده می کنند و نیروهای نظامی خود را به شدت افزایش می دهند. وزارت دفاع بریتانیا به خود می بالد که: کشتی های نیروی دریایی سلطنتی، نیروهای ارتش بریتانیا و جنگنده های نیروی هوایی سلطنتی برای تقویت جبهه شرقی ناتو به در شرق اروپا مستقر می شوند. جت های جنگنده RAF Typhoon اکنون در حال گشت زنی در حریم هوایی ناتو بر فراز رومانی و لهستان هستند.

بیش از ۱۰۰۰ سرباز و تانک انگلیسی وارد استونی شده اند. روز جمعه هفته گذشته، ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو، برای اولین بار از زمان تأسیس در سال ۲۰۰۳، بخش هایی از “نیروی واکنش سریع” ۴۰۰۰۰ نفری ناتو را فعال کرد. آنها به رومانی، نروژ و کشورهای دیگر می روند. 

آلمان از تهاجم روسیه برای ایجاد تغییر در سیاست نظامی خود استفاده کرده است. صدراعظم اولاف شولز روز یکشنبه در جلسه ویژه بوندستاگ گفت: “ما در دوره جدیدی هستیم” در حالی که او امسال ۹۰ میلیارد پوند اضافی را برای ارتش اعلام کرد.

آلمان پیش از این مانع ارسال توپخانه ساخت آلمان به اوکراین توسط استونی شده بود. اکنون با انتقال و ارسال ۴۰۰ نارنجک راکتی ساخت آلمان توسط هلند موافقت شده است. بلافاصله پس از آن، دولت آلمان اعلام کرد که به اوکراین موشک، خودروهای زرهی و ۱۰۰۰۰ تن سوخت اعطا خواهد کرد.

آنالنا بائربوک، وزیر امور خارجه آلمان، یکی از اعضای حزب سبز، گفت که این کشور در حال “چرخش ۱۸۰ درجه ای” است. او گفت: شاید اینطور باشد که آلمان امروز نوعی خویشتن داری خاص را در سیاست خارجی و امنیتی پشت سر گذاشته است.

اورسولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا، اعلام کرد که «برای اولین بار، اتحادیه اروپا خرید و تحویل سلاح و سایر تجهیزات به کشوری را که مورد حمله قرار گرفته است» در بسته‌ای به ارزش نزدیک به ۴۰۰ میلیون پوند تأمین مالی می‌کند. دولت ایرلند که مدتها متعهد به بی طرفی رسمی بود، گفت که تجهیزات مرگبار را ارسال نخواهد کرد. اما «سهم مربوطه به ارائه حمایت های غیرکشنده را تامین خواهد کرد. درک ما این است که تعدادی از کشورهای عضو، از جمله اتریش و مالت، احتمالاً همین رویکرد را در پیش خواهند گرفت.»

ناتو هنوز آماده نیست مستقیماً نیروها را برای جنگ در اوکراین متعهد کند. اما تقریباً می‌توانیم مطمئن باشیم که واحدهایی از «نیروهای ویژه» مختلف در حال حاضر در آنجا هستند که در مورد جنگ شهری درس می‌دهند و ارتش روسیه را ارزیابی می‌کنند. اما بسیج‌هایی که قبلاً انجام شده است موجب می شود که حتی اگر روس‌ها رانده شوند، اوکراین به یک دست نشانده غرب تنزل کند.

در همین حال، به مردم عادی در سراسر اروپا گفته می شود که این وضعیت اضطراری به معنای پول کمتر برای بهداشت و آموزش و بیشتر برای فناوری مرگ است. ما با تشدید تنش ناتو و پول برای جنگ مخالفیم.

۳. رسانه های اصلی می خواهند افکار عمومی را دستکاری کنند 

پوشش رسانه‌های بریتانیا از اوکراین برای حمایت از «ملت ما» در برابر روسیه طراحی شده است. و برای کمک به این روند، مطبوعات می خواهند پیشداوری های معمول خود را با تعصبات جدیدی که در حال اختراع هستند ترکیب کنند. پوشش هفته گذشته دیلی میل از «جوخه کشتار» نیروهای ویژه چچنی یک نمونه است. گروهی که در این «جوخه» حضور داشت عمدتاً از سربازان مسلمان تشکیل شده است. ایده این روزنامه این است که مسلمانان را مستقیماً به خشن ترین بخش تهاجم متصل کند.

ما شاهد تصاویری فراوانی از همبستگی اوکراین هستیم، مانند روشنایی خیابان داونینگ به رنگ آبی و زرد، اما با پوشش محدودی از واقعیت روی زمین. مردم عادی به درستی می خواهند از مخالفان تهاجم روسیه حمایت کنند. اما یافتن گزارش های موثق از اوکراین بسیار سخت است. تانکی که خودرویی را با مردی در داخل آن زیر گرفت، به عنوان اقدامی «خشونت آمیز» از قتل توسط نیروهای روسی در تیتر خبرها قرار گرفت. 

چیزی که در تیتر خبرها قرار نگرفت این ادعاست که این تانک در واقع اوکراینی بوده است. بسیاری ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه را با هیتلر مقایسه می کنند. تعداد زیادی از رسانه‌ها متوجه پرچم‌های راست افراطی و طرفدار نازی‌ها در حمایت از اعتراضات طرفدار اوکراین شده‌اند، مانند پرچم‌های قرمز و سیاهی که به کسانی که با هیتلر همکاری کرده‌اند احترام می‌گذارند.

و نژادپرستی رسانه های جریان اصلی مدام نفوذ می کند. یکی از خبرنگاران سی‌بی‌اس گفت که اوکراین برخلاف درگیری‌های عراق یا افغانستان، «مکانی نسبتاً متمدن» است، «جایی که انتظارش را ندارید».

یک مجری انگلیسی الجزیره، اوکراینی هایی را که از جنگ فرار می کنند، «مردم مرفه و طبقه متوسط» توصیف کرد. اینها بر خلاف پناهندگان خاورمیانه یا شمال آفریقا، خانواده هایی هستند که «شما در همسایگی آنها زندگی می کنید».

۴.  سلاح های واقعی کشتار جمعی 

ولادیمیر پوتین دستور داده است که کلاهک‌های هسته‌ای روسیه در «حالت آماده» قرار گیرند. این دیدگاه وحشتناک جنگ با سلاح هایی را که می تواند به بشریت پایان دهد، افزایش می دهد.

پوتین گفت که این اقدام در پاسخ به “اظهارات تهاجمی” نیروهای ناتو بوده است. ایالات متحده با زرادخانه عظیم هسته ای خود، ریاکارانه این اقدام را به عنوان یک “اقدام غیرقابل قبول” محکوم کرد.

متأسفانه تهدیدات هسته ای چیز جدیدی نیست. در مسابقه تسلیحاتی مداوم بین کشورهای رقیب، حرکت یک نیرو باعث واکنش نیروی دیگر می شود.  این می تواند عواقب مرگبار داشته باشد. یک اشتباه، عقب‌نشینی نظامی یا یک تحریک در درگیری‌هایی مانند اوکراین می‌تواند یک طرف را به بررسی «گزینه هسته‌ای» سوق دهد.

و این می تواند محرکی برای یک جنگ گسترده تر باشد. زرادخانه‌های تسلیحات هسته‌ای اکنون آنقدر عظیم است که اگر نیروهای امپریالیستی مصمم به استفاده از آنها باشند، سیاره زمین را از بین خواهند برد. در ژانویه ۲۰۲۱ تقریباً ۱۳۰۸۰ کلاهک هسته ای وجود داشت که تقریباً ۹۰ درصد آنها متعلق به ایالات متحده و روسیه بود. بریتانیا ۲۲۵ کلاهک هسته ای دارد که ۱۲۰ تای آن بر روی زیردریایی های اتمی ترایدنت است.

این پتانسیل بربریت جایی است که سرمایه داران و امپریالیست ها ما را به آن رسانده اند. اعلام روسیه لزوماً به معنای استفاده از تسلیحات نیست. اما تهدیدات هسته‌ای – و دکترین نابودی تضمین‌شده متقابل – از پایان جنگ جهانی دوم یک تهدید ثابت بوده است. از سال ۱۹۴۵، ایالات متحده بیش از ۲۰۰ بار تهدید، بحث و برنامه ریزی برای استفاده از سلاح های هسته ای کرده است. 

این شامل تهدیدات علیه کوبا در سال ۱۹۶۲، ویتنام در سال ۱۹۶۸، در طول جنگ اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۷۳ و ایران در سال ۱۹۸۰ بود. “بحران کنترل شده” یک اصل اصلی دکترین ناتو است. با توسعه تسلیحات، تمایز کمتری بین تنش متعارف و هسته ای وجود دارد.

۵. مردم و اعتراضات قدرت دارند 

تظاهرات ضد جنگ در سراسر روسیه دیدگاه متفاوتی از نحوه برخورد با ولادیمیر پوتین و جنگ او ارائه می دهد. علیرغم سرکوب شدید دولتی، تظاهرات می تواند کاتالیزور نارضایتی های گسترده تر باشد.

جمع شدن فعالان نشانه ترس در رژیم است. بر اساس گزارش گروه نظارتی OVD، پلیس و سرویس های مخفی بیش از ۶۰۰۰ نفر را در ۶۰ شهر دستگیر کرده اند. در جریان اعتراضات هفته گذشته در پایتخت، مسکو و سن پترزبورگ، شعارهای “نه به جنگ” شنیده شد. در شهرهای کوچکتر و قبل از فراخوان تظاهرات بزرگتر، معترضان تنها که بنرهای ضد جنگ و ضد پوتین را رونمایی می کردند در چند ثانیه دستگیر شدند.

بسیاری بیم آن دارند که به خیانت متهم شوند و محکومیت های طولانی حبس را تحمل کنند. دیگر فعالان و روزنامه نگاران برجسته به دلیل ترک خانه های خود دستگیر و جریمه شدند.

دنیس، یکی از اعضای گرایش سوسیالیستی بین‌المللی در روسیه، گفت که اعتراضات «باید سعی کنند جنگ امپریالیستی را به یک جنگ داخلی تبدیل کنند». وی با تأمل در مورد تهاجم روسیه به اوکراین در سال ۲۰۱۴، گفت: «هشت سال پیش، اکثریت قریب به اتفاق جامعه روسیه به طور مستقیم و آشکارا از اشغال کریمه و ایجاد جمهوری‌های مردمی لوهانسک و دونتسک توسط روسیه حمایت کردند. اکنون وضعیت متفاوت است – واضح است که بخش قابل توجهی از جامعه مخالف جنگ هستند.

سال گذشته تظاهرات گسترده ای در حمایت از الکسی ناوالنی، رهبر اپوزیسیون برگزار شد. حامیان ناوالنی بخش بزرگی از اعتراضات ضد جنگ کنونی را تشکیل می دهند.

دنیس جنبش ضد جنگ را “گامی بزرگ به جلو برای جامعه محافظه کار روسیه” توصیف کرد. او گفت: «این بدان معناست که اعتراضات گسترده خواهد بود و یا تا پایان جنگ یا تا زمانی که پلیس مخفی پوتین تمام فعال ترین شرکت کنندگان را سرکوب کند ادامه خواهد داشت.

دولت سرکوبگر پوتین تظاهرات بدون مجوز را غیرقانونی اعلام کرد. این بدان معناست که کسانی که به اندازه کافی شجاع هستند که علناً صحبت کنند، ممکن است با مجازات تا پنج سال زندان و جریمه های سنگین روبرو شوند. سخنگوی دولت گفت که معترضان حق اعتراض ندارند، اما افزود: «شهروندانی هستند که دیدگاه خود را دارند. واضح است که ما باید بهتر کار کنیم و مسائل را به آنها توضیح دهیم.» اگر جنبش‌های ضد جنگ در روسیه بتواند به اعتراضات و اعتصابات گسترده تبدیل شود، پتانسیل پیروزی را دارد. این می‌تواند برای پوتین بحران ایجاد کند.

منبع: «سوسیالیست ورکر» (نشریه ی گرایش سوسیالیستی مخالف جنگ در روسیه) – این متن توسط سینا بهزادی برای اخبار روز ترجمه شده است.