نوروز آمده است. بهاران فرا رسیده است. نوروزی که پیام آور نوشده گی، بیداری ، نور و روشنایی، شادابی و شادکامی، همراهی و همزیستی انسانی است. نوروز است که مردمان ایران ، کردستان، آذربایجان ، افغانستان، تاجیکستان، ازبکستان و… را بهم پیوند میدهد تا همزمان با اولین غنچه‌ها و شکوفه‌های بهاری، خنده و شادی و شادابی را در زندگی هایشان جستجو کنند و شادمان از رخت بر بستن زمستان سرد و عبوس، نوزایی طبیعت را جشن بگیرند. نوروز ستایش زیبای انسانی است از طبیعت و مادر زمین که بارآوری و ادامه حیات بشریت را تضمین کرده است.
زیبایی و عظمت نوروز در همین است. نوروز ، پیوند انسان و طبیعت و دلدادگی انسان به شادی و روشنایی و نور است. نوروز، روز قتل یا تولد کسی نیست، سالگرد به صلیب کشیدن یا بعثت فردی نیست. کسی در این روز ظهور نکرده و نخواهد کرد، کسی غیب نشده و نخواهد شد. قرار نیست در چاهی نامه‌ای انداخته شود و یا در سوراخ دیواری عریضه‌ای تپانده شود و یا ناقوس جایی به صدا درآید و دود سیاه یا سفیدی به هوا برخیزد. قرار نیست کسی در نزد «خدا» قربانی شود و به «پاس» آن عیدی در تاریخ ثبت گردد و یا در روزی کسانی بر سر کسی تاج شاهی یا عمامه خلیفه‌گری بگذارند. نوروز هر چه بود هر چه هست این‌ها نیست. هر چه است عشق انسان به زایش بهار و شادابی و شادکامی است.
نوروز امسال، به سده ای پایان میدهد که وجه مشخصه آن ، نبردی بود وهست علیه صاحبان تاج و تخت و عمامه با « قصابانی بر گذرگاه ها مستقر، با کنده و ساتوری خون آلود» که به شکار عاشقان آزادی و برابری مشغول اند، نبردی بود و هست بین عاشقان بهار و شادی و زندگی در زمستان سرد و بی پیرِ جهل و تباهی که جان سخت در برابر بهار، تمام قد ایستاده است. ستایش گران نعلین و چکمه و پوتین با ساتورهای خون آلودشان به جان درختان تنومند و سالمند این دیار زیبا افتاده اند، به قطع شاخه ها مشغولند، جوانه ها را درو می کنند و گل های زیبا را می چینند، به این امید واهی که مانع رسیدن بهار شوند. ظلمت پرستان ستمگر و مرگ گستران ذوب در ولایت، بر منبرهای حقیقی و مجازی، پیام های شوم زمستانی سر می دهند و به نفرین بهار مشغولند. اما چه باک ، درختان استوار و سالمند این دیار دربند، پرچم بیداری از رخوت سال ها، بر دوش گرفته و پروانه های عاشق در چهار سوی این سرزمین پهناور، گَردۀ همگرائی می پاشند تا جوانه های امیدِ زندگی بخش به بار بنشینند. جویبارهای همبستگی، به ریشه های درختان پرجوانه، آب حیات می رسانند. از دامنه های دماوند سربلند تا دشت های سرسبز شمال، از کوه های استوار کردستان تا دشت های سوزان خوزستان، هرمزگان، سیستان و بلوچستان، از دریای خزر تا کرانه های خیلج فارس و دریای عمان، ترنم های بهاری به گوش می رسد. و چنین است که امید به بهار، به بهار آزادی از هر سو رخ می نماید، و پیکار بی امان «برای نان، برای آزادی ، برای اداره شورایی» سراسری میشود.
در شرایطی که فلاکت خرد کننده و ذلت بار ، اکثریت بزرگی از مردمان ایران را بسوی فقر و حتی فقر مطلق میراند، سیاست حکومتی همچنان زندگی میلیونها خانواده ایرانی را بسوی تلاشی سوق میدهد. امروز متاسفانه پدیده های گور خوابی ، بی آرتی خوابی، پشت بام خوابی ، کودکان کار ، زندانیان اجاره ای ، کولبران ، سوخت بران و… به یک پدیده ی نرمال در حکومت اسلامی تبدیل شده است. پدیده هایی که «موفقیت » اقتصاد مقاومتی ولی فقیه را در ویرانی همه ی ساختارهای اجتماعی نشان میدهد. اقتصادی که وجه مشخصه آن را در بازار پررونق تن فروشان و کلیه فروشان و کودک فروشان ، در سفره های سلاخی شده ، کودکان گرسنه ، در میلیونها معتاد بی پناه، در میلیونها بیکار و سرگردان در چهارراه ها و میادین شهرها، در ویرانی زیست محیط ایران و نابود ی دریاچه ها و تالاب ها و رودخانه ها، در ساختارهای ورشکسته اقتصادی و اجتماعی و … باید جست.
در مقابل این روند و سیاست تبهکارانه ، ایران ۱۴۰۰، ایران تظاهرات و اعتصابات و اعتراضات گسترده و بعضا سراسری صدها هزار فرهنگی و کارگر و بازنشسته بود. در شرایط کرونایی، در شرایطی که فاصله های اجتماعی و بهداشتی، مانع از تجمعات گسترده میشوند، کارگران و زحمتکشان همه ی موانع حکومتی و کرونایی را به کنار زدند. کارگران هفت تپه با اعتصابات و تظاهرات و اعتراضات درخشان شان ، جنبش اجتماعی مردم ایران را بطور گسترده ای به پیش راندند. بازنشستگان با تظاهرات و اعتراضات سراسری و مداوم شان، کارگران نفت و پروژه ای با اعتصاب طولانی وسراسری شان، فرهنگیان با اعتصابات و اعتراضات سراسری شان، خانواده های دادخواه دهه خونین ۶۰ و آبان و پرواز اکراینی با اعتراض و فریادهای پرخروش شان ، سالی سراسر مقاومت و ایستادگی و شجاعت را در تاریخ این کشور ثبت کردند. سالی که همچنان کرونا ، قربانی گرفت و فداکاران شریف کادر درمانی در بیمارستانها و درمانگاههای سراسر جهان، با این بلای فاجعه بار یک تنه به مبارزه برخاستند. سالی که با بازگشت طالبان به قدرت در معامله ای جنایت کارانه ممکن شد و امیدهای واهی به غرب برای دفاع از حکومتی سکولار در فرار دست نشاند ه گان امریکایی نابود شد، سالی که جنگ وحشیانه یمن ، میلیونها انسان را به کام مرگ و نیستی و فلاکت کشاند، جنگ و قربانیان سوریه ، لیبی ، سومالی و عراق فراموش شدند. در این شرایط تجاوز روسیه به اکراین ، بحران انسانی دیگری به مجموعه بحرانهای جهانی و بین المللی افزود.
در قرن جدیدی که برای ما ایرانیان آغاز میشود، منطقه ی ما در بطن مجموعه ای از بحرانهای سخت و پیچیده قرار دارد، بحرانهای سیاسی – اجتماعی – اقتصادی ، در متن بحران ساختاری سرمایه داری ، در متن تقسیم منافع و قدرت در سطح قدرتهای امپریالیستی ، در متن و حاشیه این بحرانها ، با رژیمی بحران زده و منزوی و پوسیده روبروییم ، رژیمی که جز با سرکوب و زندان و اعدام نتوانسته و نمی تواند دوام آورد ، با بزرگترین اعتراضات ، تظاهرات ، اعتصابات کارگران و فرهنگیان، بازنشستگان و جنبشهای اجتماعی روبروست . در این شرایط است که سازمان ما ، خود را تمام قد در کنار این جنبشها و اعتراضات و تظاهرات می‌داند و به سهم خود همه کوشش خویش را خواهد کرد که بهار طبیعت روزی در ایران استبداد زده و استثمار شده، با بهار جامعه نیز قرین شود و از ویرانه‌های زمستان مذهب و سرمایه، آزادی و برابری و لائیسیته و شادی پایدار سرک کشد. با آرزوی تحقق این آروزهای شادمانه ، فرارسیدن بهار و نوروز خجسته را به مردمان ایران و همه مردمانی که آنرا پاس می‌دارند تبریک می‌گوئیم و امیدواریم سالی سرشار از شادی و تندرستی و همبستگی و نان و آزادی در پیش داشته باشید.
هر روزتان نوروز، نوروزتان پیروز
سرنگون باد رژیم اسلامی سرمایه داری
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
اسفند ۱۴۰۰ – مارس ۲۰۲۲
مذهبی بودن و یا مذهبی نبودن دولت برای کارکران فرق ندارد، دولت و سرمایه داری باید یکجا از بین برود و بجای آن تشکلات ضد سرمایه داری کارگران باید جامعه را مدیریت کنند. لغت لائیسیته در پیام دفاع از بورژوازی و دولت سازی است و علیه منافع توده های کارگر است.