«نه به جنگ»! – صدایی که از رسانه های بزرگ ایالات متحده بر عکس به گوش می رسد!

^{خبرنگاران، جن ساکی، دبیر مطبوعاتی کاخ سفید را هر روز با سؤالاتی در مورد جنگ تشویق می کنند، اما تعداد کمی از آنها درباره دیپلماسی برای پایان دادن به جنگ سؤال می کنند. در عوض، آنها در مورد مناطق پرواز ممنوع تحقیق می کنند و دولت بایدن را به دلیل ارسال نکردن سلاح بیشتر به اوکراین مورد سرزنش قرار می دهند. | پاتریک سمنسکی / AP}

همه ما می‌توانیم موافق باشیم که مطبوعات آزاد و مستقل، مانند آنچه ما معتقدیم در ایالات متحده داریم، باید چیزی بیش از زیر سوال بردن روایت‌های دولتی که روزانه در اختیار قرار می‌گیرد، انجام دهند. باید به طور مستمر نشان دهد که چگونه تبلیغات سازمانی برای جنگ می تواند ما را مجبور به انتخاب های نادرست کند.

این وظیفه انجام نمی شود، زیرا رسانه‌های اصلی به آمریکایی‌ها می‌گویند که در رابطه با جنگ روسیه علیه اوکراین تنها دو مسیر وجود دارد که می‌توانیم دنبال کنیم. بسیاری از رسانه ها با حمایت از تشدید جنگ و با حمایت از پمپاژ بیشتر و بیشتر تسلیحات به اوکراین، از ادامه جنگ حمایت کرده اند. آنها به ما می گویند یا این است، یا به جای آن دست روی دست بگذاریم.

این دو انتخاب به دور از واقعیت هستند. هیچ‌کدام از این انتخاب‌ها، هرگز به هیچ جنگی پایان نداده اند. 20 سال پیش، در آغاز جنگ عراق، رسانه ها همین را به ما می گفتند: یا اسلحه بفرستید و بجنگید یا دست روی دست بگذارید و به صدام حسین اجازه دهید با سلاح های کشتار جمعی – که در اختیار ندارد – هر کاری می خواهد بکند. در آن زمان این یک انتخاب نادرست بود و اکنون نیز یک انتخاب غلط است. در واقع، این یک انتخاب نادرست برای هر جنگی در تاریخ ما بوده است.

در جنگی که به راحتی می تواند به یک جنگ بزرگ در سراسر جهان تبدیل شود، زیرا دو قدرت بزرگ هسته ای با هم درگیر هستند، مطبوعات بسیاری از افراد «خیرخواه» را دارند که می گویند فقط دولت اوکراین در موقعیتی است که می تواند تصمیم بگیرد- زیرا مردمش مورد حمله و سلاخی قرار گرفته اند. بر این اساس، اگر از ایجاد منطقه پرواز ممنوع حمایت نکنیم، در انجام “وظیفه” خود سهل انگاری کرده ایم که البته خطر رویارویی هسته ای را به طور تصاعدی افزایش می دهد.

برخلاف بوش در جنگ عراق، دولت بایدن عاقلانه قول داده است که نیروهای آمریکایی را مستقیماً در این جنگ دخالت ندهد یا از ایده ایجاد منطقه پرواز ممنوع بر فراز اوکراین حمایت نکند. با این حال، خبرنگاران نیویورک تایمز ، واشنگتن پست و تلویزیون های کابلی با عجله برای ایجاد هیستری جنگی و زیر سوال بردن نظر دولت در مورد منطقه پرواز ممنوع، جنجال می کنند. آنها حتی از جمهوری خواهان جناح راست هم پیشی می گیرند.

بسیاری از افراد حاضر در اتاق مطبوعات کاخ سفید در واقع تیمی هستند که به هدایت ایالات متحده به اعلام جنگ تمام عیار علیه روسیه اختصاص یافته است. (متاسفانه، اشاره مستمر پرزیدنت بایدن به پوتین به عنوان یک «دیکتاتور قاتل» و «جنایتکار جنگی» به تلاش آن‌ها کمک می‌کند تا باور کنیم تنها گزینه‌ها جنگ بیشتر و سلاح‌های بیشتر یا دست روی دست گذاشتن است.)

روسیه در این هفته عملیات جنگی خود را در اوکراین به طور غیرعادی افزایش داد. خبرنگاران در کاخ سفید بارها به جن ساکی، سخنگوی مطبوعاتی، در مورد امتناع بایدن از اعزام نیروهای آمریکایی به اوکراین و امتناع وی از ارسال جنگنده‌های میگ ۲۹ به آنجا، – چه به طور مستقیم و چه از طریق کشوری دیگر، فشار – آورده‌اند.

دو هفته پیش، ایالات متحده موشک هایی را در لهستان و رومانی مستقر کرد که می تواند موشک های شلیک شده به این کشورها را ساقط کند. ایالات متحده معاهده با روسیه را – که برای مدت طولانی ای استفاده از چنین موشک هایی را ممنوع کرده بود – لغو کرد و بنابراین به تفاهم  “تخریب تضمین شده متقابل” (یک دکترین استراتژی نظامی و سیاست امنیت ملی که در آن استفاده تمام عیار از سلاح های هسته ای توسط دو یا چند طرف متضاد باعث نابودی کامل مهاجم و مدافع هر دو می شود) که برای مدت طولانی از جنگ هسته ای جلوگیری می کرد، پایان داد. در این هفته، روسیه به استفاده از موشک های مافوق صوت که با سرعت پنج برابر صوت حرکت می کنند، اعتراف کرد و سر و صدا کرد که آن ها را نمی توان سرنگون کرد. این موضوع بیهودگی انتظار پمپاژ سلاح های بیشتر به منظور پایان جنگ را ثابت می کند. این تنها یک مورد است که در آن تشدید تنش از یک طرف منجر به تشدید تنش توسط طرف دیگر می شود. خطر برای کل جهان بیش از حد آشکار است، اما این موضوع بسیار کم در گزارش های رسانه های بزرگ شنیده می شود.

در بیشتر کنفرانس های مطبوعاتی در کاخ سفید، حتی یک خبرنگار در مورد دیپلماسی جاری بین روسیه و اوکراین سوال نکرده است. هیچ کس نپرسیده است که ایالات متحده برای پیشبرد چنین مذاکراتی چه با حمایت از آنها یا با ارائه پیشنهادهای خود چه می کند. تنها چیزی که از مطبوعات دیده می شود تکرار طوطی وار این جمله است که روس ها نمی خواهند گفتگو کنند و گفتگوها به جایی نمی رسد. و باز هم ما را بر سر این دو راهی قرار می دهند: ارسال سلاح های بیشتر و بیشتر یا دست روی دست گذاشتن!

مری بروس، گزارشگر ABC در نشست مطبوعاتی چهارشنبه گذشته، به دنبال سلاح های بیشتر و بیشتر و ایجاد منطقه پرواز ممنوع بود. او حتی به این که بایدن به تازگی تسلیحات ۸۰۰ میلیون دلاری دیگری از جمله پهپادها و سیستم های ضدهوایی برای اوکراین را اعلام کرده راضی نبود و به نظر می رسد گزینه های دیگری را هم می خواست.

بروس پرسید. “چرا اکنون از هر ابزاری که در اختیار دارید برای نجات جان های بیشتری استفاده نمی کنید؟”

ساکی با برشمردن دقیق اقدامات تشدید کننده ای که ایالات متحده برای فلج کردن اقتصاد روسیه و تقویت ارتش اوکراین انجام داده است، به او پاسخ داد. ساکی به همه اطمینان داد که اقدامات بیشتری در راه است.

بروس با ناراضی پرسید: “اما شما منتظر چه هستید؟”  او خط بسیاری از جمهوری خواهان دست راستی را که ادعا می کنند بایدن اقدامات لازم را انجام نداده و به اندازه کافی سریع عمل نمی کند، طوطی وار تکرار می کرد. فقط بروس این کار را نمی کند. اکثر مطبوعات و مجریان تلویزیون های کابلی همین کار را انجام می دهند.

دو روز قبل، یکی دیگر از اعضای رکن چهارم (اشاره به مطبوعات آزاد به عنوان رکن چهارم دموکراسی) به ساکی گفت که بایدن با اعزام نکردن نیروهای آمریکایی به اوکراین و با ایجاد نکردن منطقه پرواز ممنوع، در واقع «این افراد [سربازان اوکراینی] را به سمت خودکشی سوق می‌دهد».

حمله روسیه به اوکراین حداقل ۱۰۰۰ غیرنظامی را کشته و یک بحران انسانی تاریخی را به وجود آورده است و یک چهارم جمعیت اوکراین را آوراه کرده است. تشدید جنگ فراتر از این سطح باید غیرقابل تصور باشد، اما اگر اختیار در دست برخی از عناصر شاهین تلویزیون های کلی باشد، این هم می تواند اتفاق بیفتد.

چاک تاد، مجری شبکه NBC، آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا را در مورد تردیدش برای اجرای منطقه پرواز ممنوع تحت فشار قرار داد و گفت: «چرا منطقه پرواز ممنوع را رد می کنیم؟ چرا کاری نمی کنیم که پوتین فکر کند این اتفاق ممکن است بیفتد». تاد یک چهره محبوب اخبار تلویزیون های کابلی است. چنین اظهاراتی از سوی او می تواند سطح حمایت عمومی از جنگ با روسیه را افزایش دهد. ناتوانی عمدی تاد حتی در ذکر پیامدهای بالقوه ویرانگر آنچه او خواستار آن است، به منزله نادیده گرفتن رسالت مطبوعات آزاد است.

تقریباً ۲۰ سال پیش بود که دولت بوش بمباران بغداد را آغاز کرد. اکنون، بسیاری از رسانه‌ها اشتباهی را که به عنوان تشویق کننده جنگ در آن زمان بر عهده گرفته بودند، تکرار می‌کنند.

افرادی مانند جان بولتون، که رهبری فشار برای جنگ عراق را بر عهده داشتند، و انبوهی از ژنرال ها و دریاسالارها، در تلویزیون به عنوان “مشارکت کنندگان” جدی در بحث در مورد اینکه چرا ما به سلاح های بیشتر و جنگ بیشتر نیاز داریم ظاهر می شوند. ژنرال ها و دریاسالارها در حال تبدیل شدن به مفسران منظم شبکه های “لیبرال” هستند.

برای برخی از رسانه های خبری، در واقع همه چیز در به ایجاد پوشش هیجان انگیز برای افزایش تیراژ و تبلیغات خلاصه می شود. به این ها فقط می توانیم بگوییم که شما بدتر از شاهین های جنگ ایدئولوژیک هستید.

• رسانه ها وقتی کاری مثل جنگ عراق انجام دادند؛ وقتی به مردم گفتند تنها گزینه بیشتر سلاح یا دست روی دست گذاشتن است، سقوط می کنند.
• رسانه ها مانند دوران جنگ عراق، وقتی برای فرستادن نیروهای آمریکایی به اوکراین یا استقرار میگ ۲۹ در آنجا تشویق می کنند، در حال در حال سقوط هستند.
• رسانه ها وقتی به مردم، اغلب با غروری باورنکردنی، می گویند که تنها جنگ بیشتر و کشته های بیشتر ِ اوکراینی ها و روس ها، راه رو به جلو است، در وظیفه روزنامه نگاری خود ناکام می مانند.
• رسانه‌ها وقتی آشکار یا به طور ضمنی می‌گویند که اوکراین هرگز نباید در هیچ مذاکره‌ای در مورد هیچ چیزی مصالحه کند، زمانی که ادعا می کنند «تمامیت ارضی» باید بر زندگی انسان ها غلبه کند، سقوط می کنند.
• رسانه ها وقتی تبلیغ می کنند که هر گونه حمایت از راه حل های غیرنظامی برای این جنگ توسط آمریکایی ها خیانت غیر وطن پرستانه به کشور ما و مردم اوکراین است، رسالت خود را زیر پا می گذارند.
• رسانه‌ها، شاید بیشتر از همه، وقتی به مردم می‌گویند که دیپلماسی حتی قبل از اینکه واقعاً شروع شود بی‌فایده است، وقتی می خواهند به ما بقبولانند که هر گونه حمایت آمریکایی ها از راه حل غیرنظامی برای این جنگ به منزله غیر وطن پرستی و خیانت به مردم اوکراین است، رسالت خود را فراموش می کنند.

همه جنگ ها با دیپلماسی به پایان می رسند. این در مورد جنگ های گذشته صادق بود و در مورد این جنگ نیز صادق است. این تنها راه برای خروج نیروهای روسیه و صلح در اوکراین است. این ما را به روزهایی که روسیه و اوکراین به طور مسالمت آمیز در یک اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی همزیستی داشتند یا به روزهایی که با هم خطر نازی ها را که کل جهان را تهدید می کرد نابود کردند، برنمی گرداند، اما این شروعی به سوی دنیای بهتر خواهد بود که هم ممکن و هم ضروری است.

منبع: People’s World – جان ووجیک سردبیر دنیای مردم. نام اصلی این مقاله: «رسانه های بزرگ در ایالات متحده، جنگ بیشتر را تشویق می کنند»

برگردان: کمال فرهمند

خبرها، گزارش ها و ویدئوهای بیشتر را در تلگرام اخبار روز ببیند

چاپ کن