موقعیت‌های افراطی، جنگ به عنوان نمونه بارز، فرصتی را برای انواع سوء استفاده‌ها فراهم می‌کند که در اخبار تکان‌دهنده‌تر مدفون می‌شوند و مانند زمان صلح مورد توجه قرار نمی‌گیرند. این موقعیت ها هم برای مقامات رسمی و هم برای گروه های شیطانی انتقام جو قابل استفاده اند. هرج و مرج مرتبط با جنگ نه تنها غارت و انواع دیگر جنایت ها را تسهیل می کند، بلکه سوء استفاده علیه افرادی را که در اقلیت هستند و نمی توانند در برابر گروه های شرور بایستند تسهیل می کند
در مورد اوکراین پس از شروع مداخله روسیه، زمانی که دولت اسلحه را به هرکسی که مایل به حمل آن بود تحویل داد، و بدین ترتیب تهدید دیگری به یک زمینه خشونت آمیز اضافه کرد، موارد متعددی از لینچ در روزهای اخیر تکرار شده است. افرادی که متهم به غارت، «همکاری با متجاوز» یا صرفاً «طرفدار روسیه» هستند – یک برچسب معتبر برای هر جنایتی – مورد خشونت قرار می گیرند. در ویدئوهایی که خود متجاوزان منتشر می کنند و در آن به خود می بالند؛ قربانیان به درختان یا علائم راهنمایی و رانندگی در سراسر کشور آویزان شده اند. صدها غیرنظامی، گاهی اوقات حتی کودکان، – اغلب نیمه برهنه – توسط گروه های شبه نظامی که مصونیت مطلق دارند مورد سوءاستفاده قرار می گیرند.
وادیم دنیسنکو، معاون وزیر کشور اوکراین، در اظهاراتی که توسط رسانه اوکراینی Strana منتشر شده، روز دوشنبه گفت که او فکر نمی‌کند “آویزان کردن و افشای یک غارتگر در زمان جنگ وحشیانه تلقی شود.” دنیسنکو همچنین اعتراف کرد که پلیس ملی توانایی رسیدگی به همه چیز را ندارد. “هر غارتگر باید درک کند که در هر صورت به آنچه که لیاقتش را دارد، خواهد رسید. او ابتدا به یک پست بسته می شود و سپس به مدت ده سال زندانی می شود. دنیسنکو توضیح داد که این اقدامات بسیار بیشتر از تهدید به مجازات جنایی بر غارتگران تأثیر می گذارد. او از مجازات زنان، مردان و کودکان که برخی قادر به دفاع از خود هم نیستند، پشتیبانی کرد.
در سطح کشوری، جنگ فرصت ارزشمندی برای کنکاش در روندهایی فراهم کرده است که از زمان پیروزی یورومیدان تاکنون وجود داشته است. کودتا به معنای ناپدید شدن حزب مناطق بود که به سمت بلوک اپوزیسیون رفته و بعدا دوباره دچار انشعاب شد. به این موضوع، شیطان سازی فوری حزب کمونیست نیز اضافه شد که در نهایت در سال ۲۰۱۵ به بهانه قانون به اصطلاح کمونیزاسیون غیرقانونی شد. این قانون ظاهرا قرار بود هم نازیسم و هم کمونیسم را جرم انگاری کند. در عمل، این قانون برای جرم انگاری حزب کمونیست – و نه تنها حزب کمونیست – بلکه سایر احزاب کمونیست و چپ کوچکتر،با تاثیرات منطقه ای مثل بوروتبا – و همراه با آنها همه نمادهای کمونیستی مورد استفاده قرار گرفته است. حتی داس و چکش پرچم پیروزی به عنوان مظاهر «تبلیغات رژیم توتالیتر کمونیستی» باید حذف می شد تا استفاده کنندگان مجبور به پرداخت جریمه ی نقدی نشوند. احزاب فاشیستی مانند Svoboda و هنگ آزوف و آنهایی که نمادهای الهام‌بخش نازی‌ها را حمل می‌کنند؛ در فعالیت های خود با مشکلی مواجه نشده اند
جنگ به تعمیق کار شیطان سازی و ممنوعیت احزاب و رسانه های مخالف عمل کرده است. برخلاف پوروشنکو، که نتوانست وضعیت اضطراری را از طریق یک تحریک در تنگه کرچ (تنگه ای که دریای سیاه را به دریای آزوف متصل می کند) برقرار کند، زلنسکی اکنون این فرصت را دارد. زلنسکی در دوران ریاست جمهوری خود قبل از شروع مداخله روسیه -اگرچه با این کشور همیشه در جنگ بود- از قدرت اجرایی خود سوء استفاده کرده و بسیاری از رسانه های مخالف یا مرتبط با گروه های سیاسی مخالف را ممنوع کرده بود. اکنون، رئیس جمهور اوکراین که در پشت اوضاع سیاسی و نظامی سنگر گرفته است، یک نامزد پرشانس برای دریافت جایزه صلح نوبل است و در مطبوعات جهان به عنوان رهبر یک دموکراسی که علیه حکومت خودکامه مبارزه می کند، ستایش می شود.
این رهبر دموکراسی اخیرا از «یکسان سازی سیاست اطلاع رسانی» از طریق «ترکیب همه شبکه های خبری تلویزیون ملی در یک بستر اطلاع رسانی واحد برای ارتباطات راهبردی ۲۴ ساعته» خبر داده است. از زمان روی کار آمدن زلنسکی، جبهه اطلاعات در همان سطح جبهه نظامی در اولویت قرار داشته است، الویتی که با توجه به مشکلات عرضه و کمبود ذخایر بر ارتش اوکراین افزایش خواهد یافت.
علاوه بر این، رئیس‌جمهور اوکراین در سخنرانی خود از مادران روسی خواست تا جنگ را متوقف کنند و از دولت سوئیس خواست تا دارایی‌های الیگارشی‌های روسی را پس بگیرد، رئیس‌جمهور اوکراین همچنین ممنوعیت فعالیت یازده حزب سیاسی را به دلیل “ارتباطات” آنها با روسیه – چه واقعی و چه خیالی – اعلام کرد. زیرا همه باید به منافع دولت و منافع اوکراین توجه کنند، چون این ها برای ماست. زلنسکی گفت این به نفع زندگی است. از جمله احزابی که فعالیت‌هایشان با تمدید حالت فوق‌العاده تعلیق شده است، «سکوی مخالف برای زندگی»، حزب ویکتور مدودچوک است که ماه‌ها در نظرسنجی های انتخاباتی پیشتاز بوده است و رهبر آن در یک پرونده ساختگی سیاسی به خیانت متهم شده است. همچنین بلوک اپوزیسیون، اتحادیه نیروهای چپ، اپوزیسیون چپ، حزب سوسیالیست اوکراین و حزب سوسیالیست مترقی اوکراین و چند حزب دیگر در فهرست احزاب ممنوع شده قرار دارند. اکثر احزاب به نهادهای دیگری وابسته بوده و قبلاً فعالیت های سیاسی خود را به حالت تعلیق درآورده، با دولت متحد شده یا خود را وقف ارائه کمک های بشردوستانه کرده بودند. برخی از آنها با رسانه‌های مدت‌ها توقیف شده مرتبط بوده اند و برخی دیگر معدود احزاب چپ موجود هستند که حضور کمی دارند و در شرایطی که گرایش و حزب اصلی آن ها ممنوع شده، به سختی می‌توانند تهدیدی باشند. آن ممنوعیت ها در سال ۲۰۱۵ مورد تایید اتحادیه ی اروپا قرار گرفته بود.
به ممنوعیت ها باید دستگیری های متعددی را که این روزها اتفاق افتاده است اضافه کنیم. در روزهای اول عملیات نظامی روسیه، جنبش‌های کمونیستی؛ بازداشت دوقلوهای کونونوویچ، اعضای جنبش‌های کمونیستی و ضد فاشیستی توسط سازمان امنیت اوکراین را محکوم کردند. در ۱۱ مارس، النا ویاچسلاووا، دختر میخائیل ویاچسلاووف، قربانی قتل عام ۲ مه در اودسا، دستگیر شد. (آتش زدن محل اتحادیه ی کارگران در اودسا توسط فاشیست ها که ۳۹ نفر در آن جان باختند). روز شنبه، دستگیری مدافع مشهور حقوق بشر اولنا برژنایا در شهر کیف گزارش شد. در همان روز روزنامه نگار معروف روزنامه تایمر در اودسا دستگیر شد.یوری تکاچف در کانال تلگرامی خود نوشت:”آنها برای من آمدند. برای من شادی بخش بود که با آن ها صحبت کردم.» به گفته ی همسر تکاچف او را در جریان بازرسی برهنه کرده و ماموران سازمان امنیت اوکراین یک نارنجک و مواد منفجره را که توجیهی برای دستگیری او بود در کنار او قرار دارند. این روزنامه نگار، یکی از منابع اصلی اطلاعات در مورد کشتار دوم ماه مه در اودسا، متهم به خیانت و ممانعت از فعالیت های ارتش اوکراین است.
منبع: Slavyangrad – برگردان: کمال فرهمند
این منبع گزارش کرده که ” در ویدئوهایی که خود متجاوزان منتشر می کنند و در آن به خود می بالند؛ قربانیان به درختان یا علائم راهنمایی و رانندگی در سراسر کشور آویزان شده اند. صدها غیرنظامی، گاهی اوقات حتی کودکان، – اغلب نیمه برهنه – توسط گروه های شبه نظامی که مصونیت مطلق دارند مورد سوءاستفاده قرار می گیرند.”
در سراسر کشور؟ و هیچ خبرنگاری آنرا گزارش نکرده؟ ایکاش نویسنده چنین ویدیو ها و عکس هایی را ضمیمه میکرد تا صحت مطالبش مورد سوال قرار نگیرد و جهانیان با اطمینان چنین جنایاتی را محکوم میکردند.