مقاله آقای کشتگر در سایت گویا منتشر شده و لینک رجوع به مقاله در پایان این نوشتار در دسترس است.
با توجه به مواردی که در فایل مصاحبه صوتی- تصویری ایشان که در یوتیوب موجو‌د است و همچنین نقد های دیگری که برمقاله اخیرشان نوشته شده، سعی بر اینست که در این نقد به اختصار نکات دیگری را که بدان ها پرداخته نشده اشاره نمایم و از تکرار و تطویل این نوشتار پرهیز نمایم.
«توضیح الفبا»:
لشکر کشی نظامی روسیه به اوکراین را هیچیک از اندیشمندان و جریانات فکری دمکرات و سوسیال دمکرات در جهان تایید نمیکنند و همچنین اگر کشور چین که در مواردی متحد روسیه است به سرزمین دیگری حمله نظامی کند هم نکوهش شده و محکوم میشود. اما چپ های آگاه و عدالتخواه جهان و حتی تئوریسین ها و صاحبنطران واقع بین تر سیستم سرمایه داری در جای جای این کره خاکی، علاوه بر نکوهش روسیه در بحران اخیر و دعوت روسیه به مذاکره، بر ریشه های بروز این بحران چشم نپوشیده و گسترش ناتو به شرق را مسبب آن دانسته اند و مانند آقای کشتگر و همفکرانش با ژست دمکراسی خواهی و ذکر بدیهیات عامه پسند در مدح آزادی های سیاسی و دمکراسی، بر اقدامات مخرب امریکا و ناتو سرپوش نمی گذارند و مقهور تبلیغات هیچیک از طرفین دعوا و حامیان آنها نمیشوند. اما ظاهراً آقای کشتگر گسترش ناتو را بهانه ای بیش نمیداند و به باورمندان به این دیدگاه می تازد و در تقسیم بندی ابداعی خود که جهان را به دو بلوک خیر و شر تقسیم می کند، آنها را در جبهه شر تاریخ قرار میدهد.
بنظر می رسد اتخاذ چنین مواضعی ریشه در رویه برخورد به گذشته خود دارد. متاسفانه دیدگاهی در چپ ایران که آقای کشتگر منتسب به رهبری فکری آنهاست در نقد و اصلاح دیدگاه و مواضع گذشته خود که نه، در ندامت از گذشته خود آنچنان از طرف دیگر بام افتاده اند که در پوشش دفاع از دمکراسی سیاسی که مشخصاً دمکراسی غربی است آگاهانه چشم بر جنایات سیستم سرمایه داری و بویژه سرمایه داری افسارگسیخته نئولیبرال بسته و دم نمی زند.
در تعریف بی مایه آقای کشتگر از تضاد عمده جهان امروز، کشورهایی که دمکراسی سیاسی در آنها جریان دارد همانند امریکا در سویه خیر تاریخ و کشورهای توتالیتر و اقتدارگرایی مانند چین که دمکراسی سیاسی وجود ندارد مطلقاً در سویه شر تاریخ جای دارند!!
آنتونیو گوترش دبیر کل سازمان ملل و رابرت زولیک رئیس اسبق بانک جهانی، با تاکید اظهار نموده اند که بدون تردید عملکرد چین بزرگترین جهش در تاریخ ریشه کنی فقر در جهان است و همچنین به استناد اخبار اقتصادی رسانه های غرب، دولت چین در ۴۰ سال اخیر یک دهم جمعیت جهان یعنی ۷۰۰ تا ۸۰۰ میلیون چینی را از زیر خط فقر نجات داده است.
اما بنا بر تقسیم بندی ابداعی آقای کشتگر، چون در کشور چین دمکراسی سیاسی مدل غربی وجود ندارد و یا دولتمردان چینی مدافع دمکراسی سیاسی غرب نیستند لاجرم در بلوک شر مطلق تاریخ قرار دارند و نتیجتاً هرکس و هر جریان فکری که از سیاست های اقتصادی دولت چین با کارنامه اقتصادی درخشان در دهه های اخیر تمجید و دفاع کند، «در جبهه شر ایستاده و چه بداند و چه نداند دشمن آزادی و نتیجتاً دشمن عدالت است».
آقای کشتگر عدالت اجتماعی و تقسیم جهان به دو اردوگاه خیر و شر را از دیدگاه چه اقشار و طبقاتی تعریف میکند و در این تعریف چه درکی از سلسله مراتب نیازهای انسان و ابتدایی ترین آنها (آب، غذا، پوشاک، مسکن) یعنی نیازهای فیزیولوژیکی آنهم در سطح پایینی سلسله مراتب [هِرَمِ مازلو] دارد؟
اگر نگارنده این نقد از مقاله آقای کشتگر برداشت نادرست و غلو آمیز کرده و نظر کشتگر اینچنین نیست ایشان با چه نیتی این تقسیم بندی را کرده و ذهن جستجوگر خواننده را در چه جهتی سوق میدهد!؟
آقای کشتگر نمی گوید که در سایه بزرگترین دستاورد تاریخِ چند هزار ساله بشر یعنی دمکراسی سیاسی، دولتمردان امریکا در همین ۶۰ سال اخیر چه جنایاتی که نکرده اند و در همین نوشتارش به عملیات «خیرخواهانه» امریکا در مناطقی از جهان و در تعدادی از کشورها که احتمالاً برای گسترش عدالت اقتصادی و اجتماعی انجام داده کوچکترین اشاره ای نمیکند!!
دمکراسی غربی را هیچ انسان عدالتخواهی نادیده نمی گیرد و حتی نیم بندش را ستایش نموده و یکی از دستاوردهای مهم بشریت است. نبود دمکراسی حتی نیم بندش در کشورهای روسیه و چین و سایر کشورهای استبدادی و دیکتاتوری و نظام های تمامیت خواه در هر جای جهان مورد نقد و مناقشه بوده و خواهد بود.
۲
اما سه پرسش دیگر از آقای کشتگر:
۱- اگر درکشورهای روسیه که نظام اقتصادی سرمایه داری تحت حاکمیت ناسیونالیست های روس بر اقتصاد آن کشور مسلط است و در کشور چین که نظام اقتصادی سرمایه داری با کنترل و هدایت آگاهانه حزب کمونیست بمنظور توسعه اقتصادی در کشور جاری شده است فرضاً دمکراسی غربی و یا دمکراسی نیم بند هم وجود داشت و آنها هم لشکر کشی های ناتو و امریکا به افریقا و آسیا را انجام میدادند باید جنایات آنها در سایه دمکراسی سیاسی نادیده گرفته میشد!؟
۲- با توجه به روند افزایش سطح زندگی و رفاه کارگران، روستائیان و اقشار میانی در جامعه چین و رهایی بخش بزرگی از جمعیت روستایی و شهری چین از خط فقر و بفرض رضایت نسبی اکثریت قابل توجهی از مردم چین از حکمرانان آن کشور، آیا به این بخش از مردم جهان که طرفدار نظام سرمایه داری از نوع چینی هستند حق می دهید که چین سرمایه داری را تحت یک حکومت اقتدارگرا بر امریکا و کانادا و انگلیس و مجموعه غرب سرمایه داری ترجیح دهند؟ یا اینکه مردم چین از چنین حق گزینشی محرومند و سکوت آنان بمنزله تایید و حضور در جبهه شر است و باید علیه حاکمان قیام کنند تا در جبهه شرِ تعریف شده شما قرار نگیرند؟
۳-آیا مردم و دولتمردان چینی با نظام اقتصادی و زیربناهای سرمایه داری نمی توانند در مسیر توسعه تدریجی، روبنا و ساختارهای سیاسی – اجتماعی متناسب با آن را در جامعه بهبود و گسترش دهند و با شکل گیری و ایجاد نهادهای فراگیر سیاسی – اجتماعی روندها و مسیر سرمایه داری اعتدال گرا را برای ارتقا به سوسیال دمکراسی هموار نمایند؟
چپ آگاه و عدالت خواه ایران و جهان هیچیک از نظام های توتالیتر، دیکتاتوری و استبدادی و غیردمکراتیک را تایید نمی کند. اما مانند آقای کشتگر غرق در اوهام دمکراسی خواهی غرب نمیشود و بر کشتار مردم جهان و لشکر کشی امریکا و ناتو به کشورهای جهان در آسیا، اروپا، افریقا و امریکای لاتین سرپوش نمی گذارد.
باید به حاملان دیدگاهی که بجای نقد گذشته و اصلاح مواضع خود راه افراط و ندامت را درپیش گرفته اند بگوییم: درک شما از مارکسیسم از صاحبنظران سیستم سرمایه داری که در دهه های اخیر با بکارگیری نقطه نظرات و توصیه های مارکسیسم برای اعتدال در سیستم اقتصادی سرمایه داری و سوق دادن آن به سرمایه داری اعتدال گرا در مقاطعی استفاده کرده و توانستند سرمایه داری را از بحران هایی که گریبانش را گرفته رها نمایند ضعیف تر و کم‌مایه تر است.
باید به آنها گفت با گزینش شیوه نقد منصفانه: «با گذشته تان آشتی کنید تا امروزتان را به فنا ندهید».
۱۴/۱/۱۴۰۱ ع – ترابی
جامعه و دولت چین هم سرمایه داری دولتی است و هم سرمایه داری خصوصی. کار دولت چین حفظ نظام بردگی مزدی در جامعه چین در خدمت تمام سرمایه دارهای جهان است. دولت چین اگر فقر را سرشکن کرده است فقط برای بالا بردن بازده ارزش اضافی بوده است. توهم پراکنی های آقای کشتگر آنقدر آشکارا غلط است که نیازی دیگر به نقد ندارد.
با همه انتقادات به مقاله ایشان حدود ۸۰۰ پونک مثبت در مقابل ۱۰۰ پونک منفی ، نوشتاری موفق ارزیابی میشود بالای ۸۰ درصد تایید!