امانوئل ماکرون؛ او به ایجاد هیولای راست افراطی در فرانسه کمک کرد – برگردان سینا بهزادی

در ۶ مه ۲۰۱۷، روزی که امانوئل ماکرون پس از نامزدی در سکوی “نه چپ و نه راست” و شکست رقیب راست افراطی خود، مارین لوپن، به عنوان رئیس جمهور فرانسه انتخاب شد، به مردم فرانسه قول داد: کشور دیگر هرگز شاهد راهیابی یک نامزد راست افراطی به دور دوم انتخابات ریاست جمهوری نخواهد بود. مکرون هنگام آغاز به کار گفت: «وظیفه ما بسیار زیاد است. در پنج سال آینده، مسئولیت من رفع ترس‌ها، احیای خوش‌بینی فرانسوی‌ها خواهد بود… من با تمام قوا در برابر تفرقه‌هایی که ما را تضعیف می‌کنند مبارزه خواهم کرد.» او قول داد که فرانسوی ها را برای «وحدت مردم و کشور» «جمع کند و آشتی بدهد». امروز، تقریباً پنج سال بعد، فرانسه با نتیجه دور اول انتخابات از خواب بیدار شده است.

رئیس جمهور فعلی (حزب جمهوری به پیش که در سال ۲۰۱۶ توسط مکرون تأسیس شد) روز یکشنبه ۲۷.۶ درصد آرا را به دست آورد و پس از آن لوپن (جبهه ی ملی فرانسه) با ۲۳.۴ درصد آرا قرار گرفت. ژان لوک ملانشون، رهبر حزب چپ فرانسه نافرمان، به او نزدیک شد اما نتوانست با ۲۲ درصد آرا به دور دوم راه یابد. سپس اریک زمور کاندیدای آشکارا نژادپرست که بر اساس پلتفرم تئوری «جایگزین بزرگ» در انتخابات شرکت کرد ، با ۷.۱% در جای چهارم قرار گرفت.

احزاب سنتی فرانسه در آستانه انقراض هستند: والری پکرس، از حزب راست‌گرای جمهوری‌خواه، تنها ۴.۸ درصد آرا را به دست آورد، در حالی که یانیک جادو از سبزها به ۴.۶ درصد و نامزد سوسیالیست (و شهردار پاریس) آن هیدالگو، تنها ۱.۸ درصد آرا را کسب کرد. هیچ یک از این سه نفر به آستانه ۵ درصد برای دریافت کامل هزینه های مبارزات انتخاباتی خود نرسیدند و عملاً آینده این احزاب آنها به خطر افتاده است. هنوز هم بدتر: نتایج لوپن و زمور را جمع کنید، متوجه خواهید شد که تقریباً از هر سه هم وطن که رای داده اند، یک نفر به راست افراطی رأی داده است، اگرچه مشارکت کم بود (۷۴٪ از مردم رای دادند، در مقایسه با ۷۹ درصد در سال ۲۰۱۷). ماکرون کاستی های زیادی داشته است، اما این یکی واقعاً دردناک است. او نتوانسته است به اولین و مهم ترین تعهد خود به فرانسوی ها احترام بگذارد – و اکنون به نظر می رسد روز گراند هاگ * است.

در آستانه دور اول، ماکرون اعتراف کرد که نتوانست جلوی ظهور راست افراطی را بگیرد. صادقانه تر بود که می گفت برای جلوگیری از آن بسیار کم کاری کرد. در طی پنج سال، فرانسه به طرز چشمگیری به سمت راست تغییر جهت داده است ، تا جایی که تئوری های راست افراطی مانند “جایگزین بزرگ” که می گوید جمعیت های سفیدپوست اروپایی با افراد “غیر اروپایی” جایگزین می شوند، فقط توسط زمور و همچنین پکرس مطرح نشده است. هر چند پکرس، بعداً سعی کرد از اظهارات اولیه خود فاصله بگیرد.

رسانه‌ها کم مسئول نیستند، زیرا اجازه داده‌اند لفاظی‌های ضداسلامی بر روی آنتن برود و شیفتگی بیمارگونه‌ای را برای دیدگاه‌های زمور که به شدت از نامزدی او حمایت می‌کردند، رقم زدند. ماکرون به جای فاصله گرفتن از راست افراطی، به طور خطرناکی در زمین آن ها بازی کرد و موضعی سخت در قبال مهاجرت اتخاذ کرد که باعث شد افسران پلیس چادرهای پناهجویان را در کاله تخریب کنند. او از زبان بنیانگذار گروه راست افراطی Action Française (مجمع ملی، ادای احترام به “سرباز بزرگ” مارشال پتن، رهبر فرانسوی دهه ۱۹۴۰ که با نازی ها همکاری می کرد) استفاده و با مجلات راست افراطی مصاحبه کرد.

در طول مبارزات انتخاباتی، مکرون دیدگاه های زمور را محکوم کرد، اما همین سال گذشته زمور فاش کرد که رئیس جمهور از او طرحی برای سیاست های مهاجرتی که مایل است اجرا شود، خواسته است. جرالد دارونین، وزیر کشور مکرون، در یک برنامه تلویزیونی در فوریه ۲۰۲۱، در مواجهه با لوپن اعلام کرد که او “بیش از حد نسبت به مهاجرت نرمش دارد”. وقتی در سال ۲۰۲۰ به زمور در خیابان توهین شد، مکرون شخصاً با او تماس گرفت تا حمایت خود را اعلام کند. اما در سال ۲۰۲۱، زمانی که چپ‌ها، از جمله ملنشون، در یک ویدئویی که در آن گفته می شد «چپ ها را سرنگون کنید»، هدف تهدید مرگ از سوی راست گرایان قرار گرفتند، رئیس‌جمهور سکوت کرد. دولت او در مقابله با افزایش حملات گروه های راست افراطی در پاریس، لیون، استراسبورگ و نانت شکست خورده است. چگونه قرار است رای دهندگان چپ متقاعد شوند که انتخاب ماکرون در ۲۴ آوریل به مهار تهدید راست افراطی کمک می کند؟

او تقریباً پنج سال را صرف حفظ راست افراطی به عنوان تنها رقیب معتبر خود در سال ۲۰۲۲ کرده است، اما یک چیز از سال ۲۰۱۷ تغییر کرده است: این بار، لوپن شانس واقعی برای پیروزی دارد. نظرسنجی‌ها در حال حاضر رقابت بسیار نزدیکی را نشان می‌دهند، به طوری که ماکرون ۵۴ درصد نسبت به لوپن با ۴۶ درصد در دور دوم، فاصله بسیار کمتری نسبت به سال ۲۰۱۷ دارند که ماکرون با ۶۶ درصد در برابر ۳۴ درصد لوپن را شکست داد. من در طول کمپین همه پرسی اتحادیه اروپا در بریتانیا زندگی می کردم. اکنون که به فرانسه برگشته ام، این نظرسنجی ها من را به یاد نتیجه برگزیت می اندازد. پیروزی لوپن باید هر کسی را که به دموکراسی و صلح اهمیت می دهد وحشت زده کند. لوموند هشدار داده است که “تغییراتی که او برای قانون اساسی برنامه ریزی می کند اجرای یک نظام استبدادی است”. او بارها ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه را تحسین کرده است.

ملانشون در سخنرانی خود شب گذشته بعد از دور اول انتخابات، گفت فرانسه اکنون باید “میان دو شر” انتخاب کند و از رای دهندگان خواست “حتی یک رای به لوپن ندهند”. یکی از این دو قطعا بدتر از دیگری است، اما با این وجود، انتخاب برای چپ فرانسه یک انتخاب دردناک است. بسیاری احساس می کنند پس از پنج سال اصلاحات دست راستی و لیبرال ماکرون که شکاف بین غنی و فقیر را افزایش داد، مورد خیانت قرار گرفته اند. مکرون به پلیس قدرت بیشتری داد (که در جریان بحران جلیقه زردها علیه معترضان از خشونت استفاده کند) و هیچ اقدام واقعی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای انجام نداد.

مکرون اکنون دو هفته فرصت دارد تا مسیر خود را تغییر دهد و به چپ نشان دهد که به محیط زیست و عدالت اجتماعی اهمیت می دهد. برای مثال، او می‌تواند در نهایت متعهد شود آن ۱۰۰ اقدام سبزی را که خواستار لغو آن ها شده بود، به اجرا بگذارد. او می تواند یک برنامه واقعی برای نجات بیمارستان های دولتی و سیستم آموزشی که بودجه زیادی نداشته باشد را اعلام کند. به جای بازی در زمین راست افراطی او با این اقدامات می تواند رای دهندگان بسیار بیشتری را نسبت به خود آشتی دهد، شاید خیلی دیر شده باشد، اما ارزش امتحان کردن را دارد.

منبع: گاردین – پائولین باک روزنامه نگار فرانسوی مقیم پاریس. این متن توسط سینا بهزادی برای اخبار روز به فارسی برگردانده شده است.

* روز گراند هاگ، روزی است که در دوم فوریه جشن گرفته می‌شود. بنا به آداب و رسوم اگر هنگامی که یک موش‌خرمای کوهی آمریکا در این روز از مخفی‌گاه خود خارج شود و هوا ابری باشد، بهار به‌زودی فراخواهد رسید؛ اگر آفتابی باشد، فرض است که سایهٔ خودش را خواهد دید و به مخفی‌گاه خویش برمی‌گردد و هوای زمستانی برای ۶ هفته بیشتر ادامه پیدا خواهد کرد (ویکی پدیا)

چاپ کن