گزارشی از ماریوپل، آن جا که «آزوف» مقر دارد!

اخبار روز: ماریوپل سمبل همه ی بی رحمی، سنگدلی و سبعیتی است که جنگ به همراه دارد. مردمان این شهر روزها و هفته هاست که زیر بمباران های وحشیانه، و گلوله باران قرار دارند، گرسنگی می کشند و کشته می شوند. مطبوعات غربی جنایاتی را که در این شهر روی می دهد، یک طرفه روایت می کنند. غرب و رسانه های حامی جنگ، عامدانه و آگاهانه، چشم بر حضور فاشیست ها و جنایت های آن ها در اوکراین و به ویژه ماریوپل بسته اند، همان طور که چشم بر حضور دستیاران فاشیست زلنسکی در پارلمان یونان بستند. آن ها می کوشند افکار عمومی در اروپا و آمریکا نسبت به حضور فاشیست ها در این جنگ و جنایتشان ناآگاه بماند. گزارشی که در زیر می خوانید توسط گیلرمو کوینترو نویسنده و فیلمساز در اوکراین نوشته شده و در روزنامه ی  Junge Welt در آلمان منتشر شده است. این گزارش سخنان گروهی از مردم ماریوپل در مورد جنایات گردان فاشیستی آزوف را بازتاب داده است.

قبل از اینکه به بندر ماریوپل اوکراین بروم، با یک روزنامه نگار جوان اسپانیایی صحبت می کنم که به تازگی آنجا بوده است. او به من می‌گوید که «با ده‌ها نفر مصاحبه کرده» و «همه تأیید کردند که «آزوف» به‌طور بی‌رویه به سمت غیرنظامیان تیراندازی می‌کند». گردان نئونازی “آزوف” مقر خود را در ماریوپل دارد و بخشی از گارد ملی اوکراین است.

پس از کاغذبازی های زیاد و بعد از اینکه موفق شدیم کلاه ایمنی و جلیقه ضد گلوله به دست بیاوریم، اجازه رفتن به ماریوپل را به ما دادند. اما این مجوز آنقدر ناگهانی بود که ما حتی برای سوخت گیری هم وقت پیدا نکردیم. راهنمای خستگی ناپذیر و مترجم ما می گوید: «ماریوپل شهری بندری با حدود نیم میلیون نفر جمعیت است که برای دونتسک اهمیت زیادی دارد. در اینجا نیز ، در سال ۲۰۱۴، پس از کشتار اودسا [قتل عام کارگران اتحادیه اودسا توسط اوباش فاشیست]، همه پرسی استقلال برگزار شد. «و طرفداران استقلال در آنجا نیز پیروز شدند. در همان سال، رویارویی با اوکراین آغاز شد و نیروهای طرفدار ناتو وارد ماریوپل شدند.» از آن زمان، افراد تحت سیطره ی گردان «آزوف»، در ترس زندگی می کردند.

پس از گذر از ایست بازرسی های زیاد و انحراف از مسیر به دلیل گلوله باران شدید، به شهر می رسیم. اولین چیزی که من می بینم یک فروشگاه بزرگ سابق است. در اینجا اقلام بشردوستانه از روسیه توزیع می شود، هزاران نفر، صف ها، آمبولانس ها و افرادی که به دنبال عزیزان گم شده خود هستند به چشم می خورد. سپس تخریب وحشیانه ماریوپل. همه جا ساختمان های سوخته، ویران و بمباران شده. این تصویر شهری است که زمانی مرفه بود. زباله ها، اسباب بازی ها، اشیاء روزمره در بین انبوه آوارها قرار دارند، همچنین حیوان مرده ای را می بینم که نمی توانم آن را شناسایی کنم.

به نقطه ای کم و بیش امن می رسیم، در حدود ۷۰۰ متری اینجا صدای توپخانه سنگین به گوش می رسد. ما می توانیم فیلمبرداری کنیم و آزادانه از مردم سوال بپرسیم. خانواده ای در یک کباب پز موقت، چای و چیزی شبیه سوپ می پزند. یک مرد مسن از من غذا می خواهد – خوشبختانه یک ون با کمک های بشردوستانه همراه با ما آمده است. در یک طرف خیابان، زنی دور ویرانه ها را جارو می کند تا شاید شباهتی به حالت عادی شان پیدا کنند. از خانواده‌ای می‌پرسم چرا با وجود حملات توپخانه در این جا مانده اند؟ می گویند: «ما جایی برای رفتن نداریم. خانه ما اینجاست و ما بیرون از اینجا نه پول داریم و نه هیچ چیز.» به من گفتند که آنها همچنین می خواهند به جستجوی اقوام گمشده خود ادامه دهند.

در یک زمین بازی چندین گور تازه را می بینیم، در اینجا انفجارها نزدیک تر به نظر می رسند. حاضران توضیح می‌دهند: «باید مرده‌ها را به سرعت دفن کنیم تا از شیوع بیماری جلوگیری کنیم.» در سر ِ راه نقطه‌ای که قرار است از آنجا برگردیم، با دیدن دهانه‌ای بزرگ و بسیار تازه توقف می‌کنم. به نظر می رسد ناشی از یک انفجار بوده است. وقتی با احتیاط به لبه گودال نزدیک می شوم، متوجه می شوم گور دسته جمعی است. در داخل گودال چندین بدن با پلاستیک و پتو پوشیده شده است. پیرزنی که من ملاقات می کنم می گوید: “آزوف” با ما بسیار بد رفتار کرد، آنها از فاشیست ها بدتر هستند، آنها حیوان هستند.”

در راه بازگشت به دونتسک بنزین ما تمام می شود – در میانه ناکجاآباد، آتش توپخانه از نزدیک شنیده می شود. خوشبختانه بعد از گذر از نیم دوجین پمپ بنزین تخریب شده، یک پمپ بنزین سالم پیدا می کنیم. همه نوشته ها به زبان اوکراینی هستند، اگرچه ما در یک منطقه عمدتا روسی زبان هستیم. موفق شدیم و دوباره از مسیرهای انحرافی طولانی به شهر برسیم.

«آزوف» در کارخانه است (کمباین فولاد «آزوف» در شرق ماریوپول)، مردی به نام آندری توضیح می دهد که در بندر متمرکز شده اند. می گوید وضعیت آن ها ناامیدکننده است،”اما در این میان آن ها می خواهند تا آنجا که ممکن است مردم را بکشند، حتی اگر غیرنظامی باشند.” صدها غیرنظامی موفق به فرار از ماریوپل شده اند در دونتسک پناه گرفته اند. مردم بیرون از یک مرکز پذیرایی به ما می گویند: «بیرون رفتن از خانه ها و وارد شدن به دالان بشردوستانه یک شاهکار است. سرگژ و شریک زندگی اش نمی خواهند از آنها فیلم گرفته شود. آنها به ما می گویند که رزمندگان گردان “آزوف” آنها را متوقف کرده و از ماشین بیرون کشیده اند. ماشین آن ها دزدیده شده، همان طور که چیزهای کمی که برای فرار بسته بندی کرده بودند. این دو نفر عکس ساختمانی که در آن زندگی می کردند را به ما نشان می دهند، طبقات بالایی ویران شده است. سرگئی می گوید سربازان اوکراینی وارد خانه شدند تا در تراس موضع بگیرند. از آنجا به روس هایی که از زیر خانه رد می شدند تیراندازی کردند. آنها در حالی که ساختمان پر از غیرنظامیان بود، از تراس شلیک کردند.

داستان کسانی که می توانیم با آنها صحبت کنیم مشابه است. زنی می گوید: «شوهرم در حال عبور از خیابان مورد اصابت گلوله گردان «آزوف» قرار گرفت. ما از یک پست ارتش اوکراین کمک خواستیم، اما آنها ما را مسخره کردند و دوباره به خیابان برگرداندند.» سه روز بعد، درست زمانی که فکر می کردند او زنده نخواهد ماند، یک پزشک به آنها کمک کرد تا هر دو پای شوهرش را قطع کنند. این زن ادامه داد: با دخترم و همسر مجروحم موفق شدیم خود را به کریدور بشردوستانه برسانیم.

چاپ کن