نقدی بر نوشتار مسعود امیدی تحت عنوان  چه کسی باید شرم  کند – کاووس آشوری

سایت اخبار روز  از زمان  شروع تجاوز روسیه به اکراین  و آغاز جنگی که به سرعت به جنگی نیابتی و بین امپریالیستی تبدیل و  متاسفانه خسارت انسانی و تخریب منابع و زیرساخت های کشور اکراین را در ابعادی هولناک رقم زده و در سوی دیگر  مهاجمین و سربازان بی گناه روسی را در  فراسوی  سرزمین  مادری  شان  به  کام  مرگ کشیده؛  به نظرم در مجموع  تلاش  نموده  دیدگاه های مختلف و متضاد  را در خصوص عوامل و علل این  جنگ خانمانسوز نشر  دهد؛  راست  این است  که چپ  در مجموع   خود به شمول  طیف های مختلف  دچار  دودستگی  شده اند؛  آنچه به عینه قابل  رویت است؛ چپ  به اصطلاح  کلاسیک و اردوگاهی  عمدتا از درون  احزاب  کمونیست و کارگری  گرچه  با لکنت  زبان  روسیه  را  شروع کننده ی جنگ  دانسته اند اما مفهوم خروجی  معنادار بیانیه های شان در کنار  متن  خلق الساعه دولت روسیه  بنام  “عملیات ویژه ی نظامی” قرار می گیرد ؛ در سوی  دیگر  بخشی از چپ  مستقل  و سوسیالیست های وابسته به نحله های مختلف چپ دموکراتیک با صدای رسا  تجاوز  روسیه  را محکوم و خواهان قطع  فوری جنگ و خروج روسیه از خاک کشور مستقل دیگر شده اند.

آقای پرویز صداقت پژوهشگر و کنشگر سیاسی  روز جمعه گذشته به دعوت ادمین گروهی تحت عنوان یادواره دکتر رییس دانای فقید در جلسه ای  با عنوان  “اکراین  جنگ روایت ها” شرکت  و به پرسش های مطرح شده پاسخ  دادند.

امروز در سایت  پربار  اخبار روز  نقدی از آقای مسعود امیدی  بر سخنرانی اقای صداقت درج شده  و این  در حالی است  که خود  حرفهایی   که  مورد  هجوم  نقد گونه اقای  امیدی  قرارگرفته  در سایت  تا این  لحظه  درج  نشده  که منطقا  با امر  نقد  اندیشه  نارسایی  پیدا می کند. و اما من به عنوان  کسی که  در جلسه  تلگرامی  حاضر بودم  و در نهایت  تاسف  در پایان   همان  جلسه  شاهد  رفتار غیر منضبط دوستانی که  دقیقا  در جهت  فکری  جناب  امیدی  تشریف  دارند  بودم و این  موضوع  یاد آور تلخ  اوائل  انقلاب  و  حملات  به  جلسات بحث  توسط افراد  معین بودم  گرچه  کلام  تند  و پرخاش  این بار جایگزین  چوب و چماق  شده  بود. و اما نگاهی  به نقد جناب  امیدی:

نوشتار اقای امیدی  بسیار محکم و  متن شیوایی دارد در واقع  انشای  خوبی است؛  اما متاسفانه  فقط تلاشی است  در  جهت  چیدمان  کلمات  حماسی و پرشور که  گویی  در دبیرستان  به قصد اخذ نمره نگاشته  شده؛  متن های طولانی  و  سخنرانی های پرشور  کشیش ها و وعاظ را می شناسیم  که در  باره  امورات  موهومی  میتوانند ساعت ها نطق کنند و نیز راویان مومنی که ذهن  و روانشان وقتی برپایه ی درک و برداشتی ایمانی  به خلجان  در می آید هیچ خطیب والا مقامی به گردشان نمی رسد.

اشاره کرده اند که چون  زنده یاد رییس دانا در خصوص سوریه و عراق نظرات مشخص ضدامپریالیستی داشته اند چرا این  جلسه  در  پیج یادواره او  صورت گرفته که حرف حسابی  نیست. گرچه ادمین محترم  ان گروه می تواند به ایشان پاسخ  دهد اما  استقبال  طیف های مختلف و ضرورت تشکیل وطرح این نوع روشنگری ها و چالش ها خالی از بهره برداری جریانات دموکراتیک کشور نیست  ضمن  اینکه هیچ  جریان  معتقد به مبانی  مارکسیستی اولا  نباید نام  و  شهرت  کسی را پشتوانه اندیشه خود سازد و نیز هیچ صاحب اندیشه ترازوی نهایی سنجش تفکر و اندیشه خاص نیست.

مایه  شرم  را ایشان  به  یک  رشته  موضع گیری های مربوط به  این  جلسه   و نیز  معطوف  به  شناخت  قبلی  مستقل  از جلسه مذکور  از  صداقت دانسته  به  نکات  متعدد  اشاره می کند  از جمله ایشان را  مروج  مارکسیسم تحریف  شده که دیکتاتوری پرولتاریا  و سوسیالیزم  علمی را کنار نهاده است می نامد و مرتب  از همین  نوع  شعار ها   سر می دهد  در حالی که  طرح این نوع  نقد ها گرچه  حق  است ولی  در جای خود  و با توجه  به اصالت  و دلایل حرف های و استدلالات  طرف  مقابل!  ایشان همراه و همصدا با  کسانی  که  صداقت  و  سعید رهنما و کسان  دیگری  را پروناتو و بوق  امپریالیستی   نامیده اند  اینجا هم  همین  ادعا  ها را طرح  و هیچ  اشاره  ای از سر  صداقت  و راستی  به مضمون  واقعی  صحبت  های  اقای صداقت  در جلسه  تلگرامی  ننموده اند  ؛  اگر پاسخ  شعار های  حماسی این  دوست  را بخواهیم  به شیوه  خودش طرح کنیم  می توانیم  از ایشان  بپرسیم   دوست  گرامی  ان دیکتاتوری پرولتاریا  و  مدافعان  سرسختش که  روی  تراس کاخ کرملین  به  رژه رونده  ها  دست  تکان  میدادند   چه  بر سرشان  آمد؛  بر سر ان  اندیشه و برداشت  قطعی از سوسیالیزم  روسی  چه آمد؟  چگونه  شد که  بسیاری از پولیت  بورویی ها بعدها در جمهوری  های جدا شده  بعد از فروپاشی شوروی؛ حکومت های موروثی  تشکیل  دادند؟ و همان ها  وقتی  در نهایت  فساد با شورش مردم  مواجه شدند از همین  جناب پوتین برای سرکوب کمک خواستند؟ 

شما به سوریه  اشاره کرده ای  و  اینکه  منتقدین  روسیه  درکنار ناتو  قرارگرفتند  از جمله  آقای صداقت؛  لابد به طور کلی  منکر  هر نوع  اعتراض و برآمد دموکراتیک  در کشورهایی نظیر سوریه  و  لیبی  بوده  اید و  خانواده ی امثال اسد حق انحصاری  حاکمیت ازلی و ابدی را  در آنجا دارند ایا  انسان هایی  که  در مدار  نفوذ روسیه  و تحت  حاکمیت های شبه توتالیتر  قرار دارند  از دیدگاه  امثال شما  دارای حقوقی  انسانی نیستند؟  اگر  مردم  در تاجیکستان و قزاق و  ازبک  و غیره  خواهان  نفی حاکمیت  خانواده های فاسد  بازگشته  از پولیت بورو  بوده  و خواهان انتخاباتی آزاد با معیار های بین المللی باشند  مرتبط می شوند به غرب  و انقلاب  رنگی و غیره  و سرکوب شان  از اوجب  واجبات است در مرام شما؟

از تز سه  جهان  گفته اید.  دوست  گرامی  همان  سه جهانی ها جنگ شان  با تفکر  چپ  روسی  بود و  بعد  مشخص شد  که  جنگ بیهوده ای بوده و هر دو کشور  در جهت سرمایه داری با سرعت های کم و بیش مختلف حرکت و ادغام خواهند شد.

نمی دانم  به چه دلیل از قتل  قذافی و  سرنگونی  دکتر نجیب  به عنوان  فاکتوری منفی در دیدگاه آقای صداقت صحبت می کنید   شاید به خاطر اشارهی اقای صداقت به واژه ی راه رشد  غیرسرمایه داری در تفکر امثال  شما به  آن  رسیده  باشید. اولا ایشان  اشاره  اش  در ان  جلسه  به   رفتار شرم آور  مدعیانی خاص بود  به  کسانی  اشاره  داشتند که  وقتی  کم می آورند سیل افترا و  دروغ و تهمت راه  می اندازند و البته  این رفتارها ریشه  های بسیار تنومندی  دارد  گرچه  تنه و شاخه  پوسیده  ولی  ریشه ها متاسفانه  برجاست.

کسی نیست  آگاه از  علت  نتایج بروز کرده  درکشور های لیبی و یمن و عربستان  و غیره  نباشد  در کنار  مداخلات  امپریالیستی  نوع  حکومت ها و  فقدان  آزادی و دموکراسی  و نبود مشارکت  عموم  خلقی در سرنوشت  کشور  هم  در شکل  گیری  فاجعه هایی  از این  دست  دخیل  بوده اند.  از قذافی دوست گرامی سخن گفتی  همان  قذافی که   کتاب و شعر  و سرود رابه قول شاملوی بزرگ به  سوختبار  مبدل  کرده  بود ..

اگر بیاد دکتر نجیب افتادی  بیاد آر  که مثله  کنندگانش فعلا  اولین  جاو  مکان  عرض اندام  را در  کعبه  ی آمال مسکو ی شما   یافته  اند!  و به  قول  آن  سایت  معلوم  الحال “(که وقتی نگاهی به ان بیندازی می پنداری بولتن  وزارت خارجه روسیه را می بینی)؛ روسیه  باید بغل افغانستان را (بخوان  طالبان را) بگیرد”. 

مجموعه ای از دخالت های  امپریالیستی را برشمردی  و  به گونه  در نوشتار خود  چیدمان کردی که گویی صداقت  مدافع  ان  مداخلات  بوده  است  که مطلقا  این گونه  نیست در حالی  که در همان  جلسه  صحبت  های ایشان  روایت  امپریالیست  و مداخلات  امپریالیست را دقیقا  اشاره  کرده  منتها  شما  نمی خواهید بپذیرید  که تجاوز  به حق  حاکمیت   یک کشور مستقل  صورت  گرفته  و با صغرا کبری  چیدن  های حقوقی کاملا  خنده دار  حتی خود اکراین  را متجاوز معرفی می کنید حتی برای آن  مبنای حقوقی  استخراج می کنید! بله کسانی ممکن است این استدلالات مضحک را  بپذیرند  که  قبلا دخالت های روسیه را تحت بهانه ی  دعوت  دولت  قانونی قزاقستان  در فاز پوتینی یا دخالت های   قبلی  به کشور ها چک و مجار و افغانستان  را در فاز شوروی  پذیرفته  باشند. دفاع از سوسیالیزم  تا ابد  نمی تواند معادل  دفاع  از چپ روسی  چه با سرکردگی  لنین  و  چه  با هژمونیسم استالینی  و چه  با ایده های  ناسیونالیستی  و محتوای بی خاصیت زیگانفی  باشد  چرا که هم  تاریخ و خود حقیقت  مستقل  از حرف  و سفسطه  و غیره (ازجمله خود تاریخ  شوروی) مقابل ماست  و هم به خاطر پویایی علم و دانش و آگاهی نمی توان  هیچ  چیز را مطلق  و تغییر ناپذیر انگاشت:

آنکه نامخت از گذشت روزگار 

نیز ناموزد  زهیچ  آموز گار

چاپ کن