رهایی از بربریت سرمایه داری، تنها با اتکاء به نیروی همبستگی طبقاتی کارگران امکانپذیر است!
در روزاول ماه مه، کارگران با اتکاء به نیرو و اراده جمعی خود به خیابانها می آیند و فریاد میزنند:”ماخالق نعمات زندگی و جامعه هستیم، اما از یک زندگی انسانی محروم و سفره هایمان خالی ترشده است ودر مقابل سرمایه داران از قبال استثمار ما سودهای نجومی به جیب میزنند. در این راستا بود که نبرد خونین کارگران شیکاگو در مقابل سرمایه داران برای احقاق حق خود متحقق شد.گرچه مبارزه کارگران برای تقلیل ساعات کار و دیگر خواستهای بر حقشان توسط پلیس حامی سرمایه به خاک و خون کشیده شد و تعدادی کشته و زخمی واعدام شدند، اما کارگران در این روز در قامت یک طبقه در مقابل سرمایه داران قدعلم کردند، و رسالت تاریخی و طبقاتی خود را به کرسی نشاندند.هر زمان که کارگران بصورت متشکل برای دخالت در سرنوشت خودشان بمیدان آمده اند حافظان سرمایه به انواع مختلف مبارزه کارگران را به انحراف کشانیده، به قوانین و پارلمان و تبلیغات دروغین متوسل شده اند و در مواردی زیادی هم دست به خشونت و سرکوب زده اند.
سیاستهای نئولیبرالی و خصوصی سازیها بیکاری، گرانی، تورم لجام گسیخته و فقر و فلاکت را به طبقه کارگر تحمیل نموده است. آسیبهای این سیاستهای ضد کارگری آنچنان عیان است که طبقه کارگر را هر روز با ناامنی شغلی، استثمار بیشتر و بی حقوقی مواجه ساخته است. تمرکز ثروت و قدرت در دست اقلیتی از سرمایه داران قرار گرفته است وبا استثمارو جنگ و تخریب به منظور سو ددهی بیشترزنده گی انسان ها ومحیط زیست آنها را در معرض نابودی قرار داده است.در هر کجای این کره ی خاکی، از اروپا و امریکا تا آسیا وافریقا و استرالیا هرگونه اعتراض که علیه این وضع وحشیانه وغیر انسانی شکل میگیرد، سرمایه داران تلاش میکنند این مبارزات را علیه دولت، قانون وعلیه امنیت ملی قلمداد کرده و سرکوب نمایند.
پراکندگی صفوف ما ، آویزان شدن به داربست توهمات قانونگرایانه و نبود تشکلهای طبقاتی که با اراده ی جمعی دخالتگرانه بتوان اهدافمان را پیش ببریم، شرایط نابرابرموجود را به نفع طبقه سرمایه دار ایجاد کرده است. در برابر هر اعتراض و اعتصاب ما کارگران، دستگاه قدرت دستگاه حاکمه با پلیس، ارتش وپارلمان و رسانه هایش بر علیه ما کارگران بکار گرفته میشود .تا زمانیکه طبقه کارگر پراکنده است و متشکل نیست وضع به همین منوال باقی خواهد ماندو در بر این پاشنه خواهد چرخید.
اما اگر طبقه ی میلیونی ما، با تشکل های طبقاتی خود وارد عرصه ی مبارزه بر علیه سرمایه شود، قدرت ما غول خفته ای است که هیچ نیرویی توان مقابله با آن را نخواهد داشت . ما توان از کار انداختن تولید سود سرمایه یعنی شاهرگ سرمایه داران را در دستهای خود داریم اگر اگاهانه و متحدانه وارد میدان شویم.
اول ماه مه روز تجدید پیمان طبقه کارگر برعلیه نظام استثمارگرانه سرمایه داری است .روز اتحاد و همبستگی و هم صدا شدن و متشکل شدن است. کارگران درایران نیزبرای به دست آوردن مطالبات خود چاره ای ندارند جز این که هم صدا و سازمان‌یافته و با تقویت تشکل‌یابی خود، در کنار دیگر کارگران جهان در نبرد با سیستم سرمایه‌داری برخیزند. تنها راه رهایی کارگران، متشکل شدن و ایجاد تشکلهای کارگری و سازماندهی مبارزه طبقاتی می باشد.
زنده باد مبارزه متشکل و متحد طبقه کارگر
زنده باد همبستگی بین المللی طبقه کارگر!
اردیبهشت ۱۴۰۱/ مه ۲۰۲۲
