نزدیک دو دهه است جامعه ما شاهد تلاش های مداوم معلمان در سراسر ایران برای تامین معیشت و مطالبات خود است. طولانی شدن این اعتراضات و پاسخ نگرفتن از جانب نهادهای دولتی، علاوه بر فشار اقتصادی و فقر و بیحقوقی که رنج و مشقت زیادی را به معلمان تحمیل کرده است، معلمان و فعالین شان با سرکوب و دستگیری ها و زندان هم روبرو هستند.
این فشار مضاعف بر معلمان مایه تاسف و نگرانی عمیق کل جامعه و بخصوص دانش آموزان و خانواده هایشان است. اتحاد درونی و تشکل سراسری معلمان یکی از نقاط قدرت این بخش محروم جامعه است. پیگیری و تداوم مبارزه برای حقوق حقه ی معلمان بدون این اتحاد و تشکیلات سراسری ممکن نبود. از این لحاظ باید این اتحاد و تلاش های سراسری معلمان را گرامی داشت.
موضوع دیگر انگشت گذاشتن و توجه جدی معلمان روی موانع و مشکلات آموزش است که در مبارزات معلمان منعکس شده است. خصوصی کردن آموزش، محتوای عقبمانده ی آموزشی، تفرقه بین معلمان و تقسیم آنان به گروه های مختلف مدارس دولتی و خصوصی و حق التدریسی، کمبود امکانات آموزشی و بیحقوقی بازنشستگان و غیره، همواره با مخالفت و اعتراض جدی معلمان و بازنشستگان روبرو شده و خواستار رفع این مشکلات عدیده هستند.
معلمان در تلاش های بیش از یک دهه ی خود، همواره بر همبستگی مبارزاتی خود و کارگران و بخش های محروم جامعه تاکید داشته اند. معلمان همچنین از همبستگی جنبش کارگری و حمایت دانش آموزان و خانواده هایشان برخوردار هستند.
شکی نیست که گرسنگی و زندگی زیر خط فقر، فشار اقتصادی و روحی زیادی را به معلمان و خانواده هایشان تحمیل می کند. دغدغه ی نان و معیشت توان این بخش مهم جامعه را برای ارتقای فعالیت فکری و اموزشی گرفته است. ما تاکید می کنیم که مطالبات و معیشت و رفاه معلمان باید تامین شود.
ما کارگران هم مثل معلمان زیر بار فشار اقتصادی و روانی زندگی و معیشت خانواده هایمان هستیم. بخش بسیار بزرگی در میان کارگران فصلی و بیکار در خط فقر مطلق بسر می برند. بدین لحاظ همدلی، همسرنوشتی و همبستگی مبارزاتی معلمان و کارگران حیاتی و ضروری است. ما همه در یک کشتی نشسته ایم.
فشار معیشت و گرسنگی گلوی کارگران، معلمان، بازنشستگان و بخش وسیع تر محرومان در سراسر ایران را می فشارد. ما هیچ راهی جز مبارزه و تلاش برای تامین معیشت کامل کارگران و زحمتکشان جامعه، نداریم.
ما فعالین کارگری کردستان، بویژه خود را در کنار تشکل های محلی و سراسری معلمان و مبارزات و اعتراضات برحقشان می بینیم و خواستار پاسخ فوری به مطالبات معلمان هستیم.
ما خواستار آزادی فوری معلمان دربند هستیم. جای معلم زندان نیست، در کلاس درس است.
جمعی از کارگران و فعالین کارگری سنندج
اردیبهشت ۱۴۰۱
منبع: اتحادیه آزاد کارگران ایران
