پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳

پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳

پیام کنگره سیزدهم حزب کمونیست ایران به کارگران ایران

کنگره سیزدهم حزب کمونیست ایران به همه شما کارگران عزیز صمیمانه درود می فرستد. کنگره سیزدهم حزب کمونیست ایران در شرایطی برگزار شد که تحت حاکمیت رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی بیکاری و فقر و فلاکت بی سابقه ای به شما کارگران و همه تهیدستان در ایران تحمیل شده است. به رغم این شرایط دشوار طبقه کارگر یک روز از پا ننشسته و همواره در جنب و جوش و مبارزه بوده و با مبارزات خود فضای سیاسی جامعه را تحت تأثیر قرار داده است. اگر تعرض حکومت سرمایه داران به کار و معیشت کارگران و تهیدستان شهری زمینه های عینی خیزش های توده ای در ایران را فراهم آورد، اما این اعتصابات و اعتراضات پی در پی کارگران در مجتمع های بزرگ صنعتی بود که وقوع این خیزش های توده ای را قطعیت بخشید.

شما کارگران ایران در سالی که گذشت بیش از دو هزار مورد اعتراض و اعتصاب برپا کردید. در سالی که گذشت ما شاهد اعتصابات شکوهمند کارگران هفت تپه، اعتصاب سراسری کارگران صنایع نفت و پتروشیمی، اعتصاب کارگران راه آهن، معادن، شهرداری ها و چندین اعتصاب و اعتراض سراسری معلمان و بازنشستگان بودیم.  اعتصاب سراسری کارگران صنایع نفت و پتروشیمی درست یک روز بعد از پایان مضحکه انتخاباتی رژیم نشان داد که کارگران ایران مرعوب سرکوب های خونین رژیم در مقابله با خیزش های توده ای و بگیر و ببند هر روزه فعالین کارگری نشده اند. نشانه آن بود که کارگران نمی خواهند مانند گذشته غارت شوند و در زیر خط فقر زندگی کنند. شما کارگران با اعتصابات پی در پی خود در مراکز مختلف تولیدی و خدماتی بار دیگر گفتمان طبقاتی و نقش طبقه کارگر در تحولات آتی را برجسته تر نشان دادید.

اما به رغم  سازمان دادن این اعتصابات شکوهمند، تا زمانی که جنبش اعتصابی شما کارگران بدون ارتباط با هم و در پراکندگی بسر ببرد،  تا زمانی که جنبش کارگری با اعتصابات سراسری خود نتواند دیگر جنبش های اجتماعی و اعتراضی را با خود متحد و همراه کند، نمی تواند حکومت سرمایه داران  را به زیر بکشد. بنابراین تدارک جنبش سیاسی توده ای و سراسری کارگران نقش تعیین کننده ای در پایان دادن به این اوضاع فلاکتبار دارد. جنبش سیاسی توده ای و سراسری شما کارگران است که قادر خواهد بود توده عظیم تهیدستان شهری، کولبران و سوختبران و اردوی محرومان جامعه را در برابر حکومت سرمایه داران به حرکت در آورد.

طبقه کارگر برای این امر به رهبری سیاسی و سراسری، به تشکل های توده ای و طبقاتی، به شوراها، به متشکل شدن در حزب کمونیستی خود نیاز دارد. هم اکنون عنصر اصلی شکل گیری این رهبری سیاسی و سراسری و ماتریال انسانی و کادرهای آن در جنبش کارگری ایران وجود دارند.  این کادرها و این رهبران در کوره داغ اعتصابات کارگری و برگزاری مجامع عمومی در هفت تپه و صنایع  نفت و پتروشیمی پرورده شده اند، در این مراکز پرچم نان، کار، آزادی اداره شورایی را برافراشتند. این رهبران در سازماندهی اعتصابات کارگران راه آهن، معادن، شهرداری ها حضور داشتند. در جریان اعتصابات سراسری معلمان این رهبران توانمندی و ابتکار عمل خود را نشان دادند. کارگران ایران به تجربه نشان داده اند که پتانسیل رهبری جامعه را دارند.

کارگران! در شرایط کنونی به هم مرتبط شدن و پیوند و همکاری این طیف گسترده از رهبران، که رابطه زنده و ارگانیکی با کانون های مبارزه طبقه کارگر و مزدبگیران دارند، و نهادینه شدن این همکاری ها در شرایط کنونی تا حدودی خلا نبود رهبری سراسری را پر می کند و گام مهمی در راستای سازماندهی اعتصابات سراسری کارگران به شمار می آید.

کارگران عزیز!

اعتصابات و اعتراضات شکوهمند شما و تأثیرات آن بر فضای سیاسی جامعه مهر خود را بر مباحث کنگره سیزدهم حزب هم کوبید. بخش عمده مباحث این کنگره به چگونگی پاسخگویی به نیاز مبارزه طبقاتی شما، یاری رساندن به سراسری کردن این مبارزات و تأمین رهبری طبقه کارگر در جنبش مبارزه برای سرنگوی حکومت اسلامی سرمایه داران اختصاص یافت. حزب کمونیست ایران که از بدو تأسیس خود پرچم دفاع از منافع کارگران را برافراشته است، همچنان پیگیرانه در خدمت به امر طبقه کارگر وظایف خود را در عرصه های مختلف پیش می برد. کارگران! حزب کمونیست ایران یکی از سنگرهای دفاع از منافع شما است. با پیوستن به صفوف حزب کمونیست ایران این سنگر پیشروی خود را تقویت کنید.

کنگره سیزدهم حزب کمونیست ایران

فروردین ۱۴۰۱- آوریل ۲۰۲۲

https://akhbar-rooz.com/?p=151086 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

1 دیدگاه
تازه‌ترین
قدیمی‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
هوشنگ
هوشنگ
1 سال قبل

کسی نیست به این دوستان یادآوری کند که چگونه ایشان فاقد ظرفیت و توانایی برای همکاری با رفیقان سی و چند ساله خویش در کردستان هستند, اما کماکان فکر می کنند که قابلیت متحد کردن طبقهء کارگر ایران را دارند!
این دوستان انتقادشان به کوموله این بود که با احزاب ناسیونالیست کرد سازش کرده اند.
اما خودشان احزابی را به کنگره شان دعوت میکنند که بیش از ۲۰ سال است که با سلطنت باختگان نشست و برخواست دارند, و اخیرا به ذلت و زوال شعار “ما همه با هم هستیم” رسیده اند.
بر اساس کدام منطق و هنجار و معیار می توان حتی یک کلام از صحبت های ایشان را جدی گرفت؟

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


1
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x