طی دو هفته گذشته، سیاست های سرکوبگرانه و راسیستی جمهوری اسلامی علیه پناهجویان و مهاجران ستمدیده افغانستان به شکل آشکاری تشدید شده است. اگرچه سیاست های نژادپرستانه جمهوری اسلامی علیه مهاجران افغانستان بحث دیروز و امروز نیست، اما با شروع مهاجرت گسترده ترمردم افغانستان بعد از استقرار مجدد حکومت طالبان و پس از آن در پی حمله روز سه شنبه ۱۶ فروردین ۱۴۰۱، به ۳ آخوند مزدور در مشهد که منجر به مرگ دو تن از آنان شد، موج جدیدی از سرکوب و نفرت پراکنی علیه مردم ستمدیده افغانستان و به طور اخص مهاجران افغانستانی ساکن ایران ایجاد شده است.
اصرار مقامات جمهوری اسلامی از جمله ابراهیم رئیسی و دادستان کل، درست در همان ساعات اولیه بعد از حادثه مشهد و تاکید آنان مبنی بر اینکه قاتل “تکفیری” و از مهاجران افغانستان بوده است، عملا فضا را برای انجام گسترده تر اقدامات راسیستی و سرکوبگرانه نیروهای رژیم علیه پناهجویان و مردم افغانستان فراهم کرد.
یک روز بعد از حادثه، فضا سازی و نفرت پراکنی علیه مهاجران افغانستان آنچنان شدت یافت، که محمود احمدی بیغش، نماینده مجلس و عضو کمیسیون امنیت ملی در توئیتر نوشت: “حمله گستاخانه تبعه افغانی به سه روحانی در صحن حرم مطهر امام رضا، نشان از اتفاقات ناخوشایندی توسط مهاجران بی هویت افغانی برای کشور در آینده دارد”. و بدین گونه بود که موج جدیدی از سرکوب و تبلیغ سیاست نژادپرستانه علیه مردم افغانستان و مهاجران این کشور توسط رسانه های جمهوری اسلامی شکل گرفت که هنوز هم ادامه دارد.
واقعیت این است که اعمال سیاست نژادپرستانه جمهوری اسلامی علیه مهاجرین و پناهجویان افغان موضوع جدیدی نیست. این سیاست تبعیض آمیز طی سالیان متمادی و به اشکال مختلف در رسانه های رسمی رژیم تبلیغ و به خورد مردم داده می شود و بعضا بخشی از مردم ناآگاه کشور را به رو در رویی علیه پناهجویان و مهاجران ستمدیده افغانستان سوق می دهد. این همه تبلیغات علیه مهاجران افغان در شرایطی صورت می گیرد که جمهوری اسلامی بابت هر پناهجو و مهاجر افغانستان مبالغ هنگفتی پول از سازمان ملل دریافت می کند، اما کمترین حق و حقوقی برای آنان قائل نیست. در واقع مردم افغانستان هم از طرف طالبان با سرکوب و تبعیض و بی حقوقی مواجه اند و هم زمانی که به عنوان مهاجر به ایران پناه می آورند، با سیاست های راسیستی و سرکوبگرانه جمهوری اسلامی روبرو می شوند. در حالی که این حق مردم افغانستان است که به خاطر شرایط فاجعه بار حاکم بر افغانستان چه قبل از طالبان و چه اکنون که طالبان بر سریر قدرت است، برای نجات جان خود و برخورداری از حقوق انسانی به کشورهای دیگر پناه ببرند.
بر کسی پوشیده نیست، سرکوب و تبعیض و اقدامات نژادپرستانه ای را که مهاجران افغانستانی در ایران متحمل می شوند، ادامه همان سیاستی است که جمهوری اسلامی طی ۴۳ سال علیه توده های مردم ایران روا داشته است. همانگونه که مردم افغانستان زیر مهمیز رژیم های ارتجاعی پیشین و طالبان امروز قرار گرفته اند، توده های مردم ایران نیز بیش از چهار دهه است که با سرکوب و بی حقوقی جمهوری اسلامی مواجه اند. از این رو، توده های مردم ایران و افغانستان درد مشترکی را بر دوش می کشند و لذا، برای رهایی از این درد مشترک و رهایی از وضعیتی که توسط رژیم های جمهوری اسلامی و طالبان بر آنان تحمیل شده است، باید همدرد و پشتیبان هم باشند و برای سرنگونی رژیم های ارتجاعی و سرکوبگر حاکم بر دو کشور در کنار هم قرار گیرند.
شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست، اعمال هرگونه فشار و تبعیض نژادی ، سیاسی ، حقوقی و فرهنگی علیه پناهجویان و مهاجران افغان را قویا محکوم می کند. ما از حق شهروندی برابر برای افغانستانی های ساکن ایران که بخش بزرگی از طبقه کارگر زحمتکش ما را تشکیل می دهند ، دفاع می کنیم و آنرا حق طبیعی و انسانی آنها می دانیم . در همین راستا ، ما طبقه کارگر و توده های مردم ایران و افغانستان را به همدلی و همدردی برای رزم مشترک در مقابل رژیم های دینی و سرمایه داری حاکم بر ایران و افغانستان فرا می خوانیم .
زنده باد همبستگی توده های مردم ایران و افغانستان
سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
دوم اردیبهشت ۱۴۰۱ – ۲۲ آپریل ۲۰۲۲
امضاها: اتحاد فدائیان کمونیست، حزب کمونیست ایران، حزب کمونیست کارگری – حکمتیست، سازمان راه کارگر، سازمان فدائیان (اقلیت) و هسته اقلیت
