یکشنبه ی این هفته اول ماه مه روز جهانی کارگر است. هواداران جنبش کارگری در سرتاسر جهان خود را آماده می کنند تا در این روز بسته به موقعیت کشور خود، سنت اول ماه مه را گرامی داشته و بر خواست های طبقه ی کارگر جهانی تاکید کنند. در برلین پایتخت آلمان، احزاب و گروه های مختلف چپ به این منظور برنامه ریزی کرده اند. تظاهرات اول ماه مه در برلین غالبا با دخالت پلیس، یورش به تظاهرکنندگان و زد و خورد همراه است. بلوک انترناسیونالیست، از گروه های چپ، متن زیر را برای سخنرانی در این مراسم آماده کرده است:
سخنرانی بلوک انترناسیونالیست به مناسبت اول ماه مه ۲۰۲۲
به نام بلوک انترناسیونالیست تظاهرات انقلابی اول مه، به همه شما درود می فرستیم.
ما امروز اینجا گرد آمده ایم تا به عنوان طبقه کارگر جهانی علیه جنگ های امپریالیستی و علیه منشأ اصلی آنها، نظام سرمایه داری، اعتراض کنیم.
ماه‌هاست که همه شاهد رنج ناشی از حمله روسیه در اوکراین اند و این جنگ تجاوزکارانه را بر حق و به شدیدترین وجه ممکن محکوم می کنند.
اما همبستگی ما با همبستگی ریاکارانه طبقه حاکم قابل مقایسه نیست. همبستگی ما شامل همه کسانی است که از حمایت طبقه حاکم محروم اند.
این همیشه کارگران و افراد به حاشیه رانده در جامعه هستند که از این جنگ ها رنج می برند. دقیقاً به همین دلیل است که ما باید به ویژه در شرایط حاضر به خاطر داشته باشیم که در این مبارزه کجا ایستاده ایم و همیشه خواهیم ایستاد: در کنار کارگران، مهاجران، پناهندگان، زنان، دگرباشان – یعنی در کنار کسانی که همواره قربانی این سیستم ضدانسانی و استثمارگرند.
دو هفته پیش، ترکیه، عضو ناتو، حمله نظامی به جنوب کردستان را آغاز کرد.
آلمان ساکت است. چرا؟ زیرا آلمان شریک نظامی و سیاسی ترکیه است و سلاح به ترکیه می فروشد.
دولت فدرال آلمان، که خود را حامی حقوق بشر معرفی می کند، همیشه رابطه نزدیکی با دولت فاشیست در آنکارا داشته است و دارد.
حمله ارتش ترکیه به کردستان همچنین یک حمله هدفمند است به جنبش زنان و هر آنچه که در سال های اخیر به دست آورده است.
در مقابله با استعمار، نظامی گری و سرمایه داری، جنبش های زنان در سراسر جهان نیاز به مبارزه را مورد تاکید قرار داده اند.
خواهران ما از اولین قیام ها گرفته تا اولین اعتصابات سازمان یافته، با این آگاهی شرکت کرده اند که مقاومت آن ها در برابر بی عدالتی و ظلم مضاعف در جامعه است.
ما برآنیم که امروز این مبارزات را به یاد آورریم و این مبارزه را پیش ببریم.
حتی اگر در رویکردهایمان نسبت به دنیای عادلانه‌تر متفاوت باشیم: ما در یک امر توافق داریم:
صلح فقط به این معنا نیست که جنگ در کار نباشد.
صلح به معنای حق تعیین سرنوشت و رهایی از استثمار و ظلم است، که میلیاردها نفر در سراسر جهان از آن رنج می برند: مهاجران، پناهندگان، دگرباشان، زنان.
صلح تنها زمانی می تواند برقرار شود که از سرمایه داران، نژاد پرستان و ساختارهای پدرسالارانه رهایی یابیم.
صلح تنها در صورتی می‌تواند به دست آید که فقط بخشی از پناهندگان مشمول کمک نشوند، در حالی که در مرزهای اروپا پناهندگان شکنجه می شوند، غرق می شوند یا از سرما می میرند.
صلح تنها زمانی دست یافتنی است که این نظام ضدبشری سرمایه داری برچیده شود، نظامی که می خواهد ما به مرگ و قهر عادت کنیم.
صلح زمانی است که ما هر روز گرفتار مبارزه برای بقا نباشیم، بلکه به کرامت انسانی دست یابیم.
در سراسر جهان روز همبستگی جهانی طبقه کارگر، مناسبتی است برای آن که به مبارزه با نظام سرمایه داری و تمام ساختارهای آن دعوت کنیم.
ما در این روز گرد آمده ایم تا علیه فاشیسم، علیه نژادپرستی و علیه کل طبقه حاکم و جنگهای امپریالیستی اعتراض کنیم.
اول ماه مه و تاریخ آن، برای ما منشأ خوش بینی است، که اینجا و اکنون، برای مبارزه ضد فاشیستی، ضد سرمایه داری و ضد میلیتاریستی به ما نیرو می دهد.
مظلوم دوغان، انقلابی کردها، که دیگر در میان ما نیست، می گوید:
مقاومت یعنی زندگی.
نابودباد نظامی گری، نابود باد هر جنگ.
بر پا باد نبرد طبقاتی!
پیش به سوی نبرد طبقاتی!
