حماقت، شرارت یا تحقق رویای گورباچف؟
در ۱۹ آوریل ، فراکسیون حزب کمونیست فدراسیون روسیه، در دومای ایالتی لایحه ای را ارائه کرد که در آن پیشنهاد تعویض پرچم سه رنگ موجود به عنوان پرچم دولتی فدراسیون روسیه با پرچم اتحاد جماهیر شوروی داده شد. استپان سرگیویچ مالنتسوف، دبیر اول کمیته مرکزی حزب کمونیست کارگران روسیه (RKRP – РКРП) طی گفتگویی نظر حزب خود را در این مورد شرح داده است.
استپان سرگیویچ مالنتسوف: در یادداشت توضیحی این لایحه، گنادی زیوگانف و نزدیکترین دستیارانش می نویسند – “نمادهای دولتی اگر بر اساس تداوم تاریخی و سنت های تاریخی باشد، روح و جوهر دولت را منعکس می کنند،” و در واقع همینطور است. پرچم سرخ اتحاد جماهیر شوروی با داس و چکش – نماد قدرت کارگران، منعکس کننده اتحاد مردم شوروی و همبستگی آن، نشان دهنده پیوند ناگسستنی بین طبقات کارگر اتحاد جماهیر شوروی و دهقانان و مدافع ارتش سرخ کارگران و دهقانان است. به همین دلیل است که حزب بورژوازی حاکم روسیه متحد، بسیار مشتاق بود که چکش و داس را از نسخه های پرچم روسیه حذف کند.
در شرایط روسیه سرمایه داری، پرچم سرخ نشان دهنده چه چیزی خواهد بود؟ رهبران حزب کمونیست فدراسیون روسیه در لایحه خود اشاره می کنند که پرچم سرخ منعکس کننده “… اتحادیه کارگران، کارمندان، دهقانان و روشنفکران، دوستی و برادری همه ملت ها و ملیت های کشور، وحدت دولتی” خواهد بود. آنها فراموش کرده اند در اینجا نمایندگان طبقه حاکم فعلی در فدراسیون روسیه – سرمایه داران – را اضافه کنند. آیا این نیاز به قرار دادن کارت بانکی را به همراه داس و چکش در روی پرچم ایجاد نمی کند؟ (طنز).
ما درک می کنیم که تمایل به تغییر پرچم فعلی فدراسیون روسیه به پرچم سرخ اتحاد جماهیر شوروی از کجا سرچشمه می گیرد. از منطق مبارزه با فاشیسم، که اکنون در اوکراین آشکار می شود. نمونه ی معروف یک مادربزرگ اوکراینی که برای ملاقات سربازان با پرچم سرخ بیرون آمد این تمایل را تشویق کرد. اما ایده آویختن بی سر و صدای پرچم سرخ بر فراز کرملین به جای پرچم سه رنگ غافلگیر کننده است. مگر اینکه این تغییر، منظره ای باشد که ظاهراً نویسندگان لایحه آن را تصور کرده اند و سعی می کنند با تبدیل پرچم دولتی اتحاد جماهیر شوروی به یک “نماد بی ضرر” مظلومان را “آرامش دهند”. وظیفه کمونیست ها نه فقط تقدیم لوایح، بلکه سازماندهی مبارزه طبقه کارگر و همه زحمتکشان برای تغییر انقلابی نظام، برای ایجاد اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی، که پرچم سرخ داس و چکش نماد آن خواهد بود، می باشد.
اما ایده “وزن کشی ” پرچم ها از سوی حزب کمونیست قابل انتظار است. حزب «کمونیست‌های با ظرفیت تمام شده انقلابی» تنها می‌تواند برای تحقق رویای گورباچف برای ورود به سرمایه‌داری زیر پرچم سرخ، از جلوه‌هایِ نمایشی تقلید کند و به آن ها متوسل شود. در میان نمایندگان حزب کمونیست حتی یک کارگر وجود ندارد. در انتخابات، هیچ حزبی وجود ندارد که برای توسعه مبارزات زحمتکشان مبارزه کند. بورژواها بدون هیچ مشکلی بر توپ و میدان مسلط می شوند. در موقعیت های مختلف، آنها آماده اند تا هم میهن پرستی و هم تعریف از اتحاد جماهیر شوروی را به تبلیغات خود اضافه کنند تا توده ها را راحت دلداری بدهند. امپریالیست‌ها احمق نیستند، همانطور که ما بیش از یک بار هشدار داده‌ایم، وقتی شرایط سخت شود، پرچم سرخ را برافراشته و بلندترین آواز انترناسیونال را برای حفظ قدرت و سرمایه خواهند خواند.
ما اصلاً مشتاق چنین لایحه “تزیینی” حزب کمونیست فدراسیون روسیه نیستیم. خود نویسندگان به خوبی می دانند که این یک قاب خالی است…. هیچ کس از EP بدون دستور از بالا اجازه ورود آن ها نمی دهد. اما رفقا باید بدون دعوا وارد جرگه ی قلدرهای بزرگ شوند.
پرچم سه رنگ فعلی، با تمام نگرش منفی ما نسبت به آن، به درستی ماهیت سیستم دولتی در روسیه را منعکس می کند. مقامات اهداف اصلی ROA (گارد سفید یا ارتش ولاسوف) را برآورده می کنند: سوسیالیسم را یک آزمایش ناموفق و حتی جنایتکارانه می خوانند، حکومت شوروی را با قدرت بورژوازی جایگزین کرده اند، مالکیت خصوصی را در رأس همه چیز قرار داده اند، تقسیم مردم به اربابان و خدمتکاران را احیا کرده اند، همراه با یک سری بی پایان تغییر نام ، نام لنینگراد را به سنت پترزبورگ – که در نقشه های هیتلر نوشته می شد – تغییر داده اند و… البته، مردم ما، حتی در شرایط سیستم بورژوایی، شایسته زندگی بهتر از زندگی در زیر پرچم ولاسوف هستند. اما هم پرچم سرخ و هم داس و چکش به عنوان بازتابی از قدرت پرولتاریای پیروز، تنها در نتیجه مبارزه زحمتکشان برای قدرت و دولتشان می توانند بر فراز کشور به اهتزاز در بیاید. وعده حل چنین مشکلی با کمک “زنگ های پارلمانی”، همانطور که ولادیمیر ایلیچ گفت، حماقت یا شرارت بزرگ است. و در مورد ما، فرصت طلبی سیاسی. نمایش مبارزه دادن، اما بدون هیچ مبارزه ای.
بنابراین، حزب کمونیست کارگران روسیه اصلاً مشتاق این ابتکار نیست.
منبع: تارنمای دفاع از کمونیسم
پس از یک قرن شکست، بر افراشتن تزیینی همان پرچم که سی سال پیش توسط خلق های شوروی بزرگ در اقصا نقاط کشور به پایین کشیده شد در بهترین حالت شبیه چراغانی نیمه شعبان تهران است. هر دو برای تحمیل آینده ایست که محقق ناشدنی است.
” هم پرچم سرخ و هم داس و چکش به عنوان بازتابی از قدرت پرولتاریای پیروز، تنها در نتیجه مبارزه زحمتکشان برای قدرت و دولتشان می توانند بر فراز کشور به اهتزاز در بیاید.”
اکنون دارد روشن می‌شود که حامیان کارگران و دهقانان روسیه کدام حزب است .