تظاهرات اول ماه مه؛ روز جهانی کارگر، امسال در مسکو ترکیب رنگارنگی بود از دفاع از جنگ روسیه در اوکراین، تا انتقاد از آن و تاکید بر مطالبات صلح.
اول ماه مه در روسیه به طور سنتی توسط کنفدراسیون اتحادیه های کارگری روسیه (FNPR) به عنوان یک جشنواره شاد بهاری با مطالبات اجتماعی معتدل جشن گرفته می شود. اما امسال مراسم اول ماه کاملا سیاسی شد. در بسیاری از شهرها، اتحادیه های کارگری تحت شعار «برای صلح، برای کار، برای ماه مه» تظاهرات کردند. برخی اتحادیه های کارگری حمایت خود را از نیروهای مسلح روسیه که به گفته آنها در دو ماه گذشته علیه تجاوزات ناتو و نئونازیسم در اوکراین مبارزه کرده اند، نشان دادند.
در مسکو، اداره شهر اجازه هیچ برگزاری هیچ مراسم مهمی را در روز ۱ مه نداد – دلیل آن ها خطر ابتلا به کرونا بود. الزام ماسک در مسکو قبلاً دو ماه پیش – به موازات آغاز جنگ – رسماً لغو شده بود.
کمونیست های روسی که به طور سنتی تظاهراتی را با حداکثر ۱۰۰۰۰ شرکت کننده در روز اول ماه مه تا شروع همه گیری کرونا جشن می گرفتند، مجبور شدند امسال برنامه ی خود را به یک راهپیمایی کوتاه ۳۰ دقیقه ای در مسکو محدود کنند که تحت عنوان “گفتگو با نمایندگان مجلس” برگزار شد.
مناسبات بین کرملین و حزب اصلی اپوزیسیون روسیه پس از انتخابات دوما در سپتامبر ۲۰۲۱، که نتایج آن توسط حزب کمونیست فدراسیون روسیه به دلیل بی نظمی های متعدد مورد اعتراض قرار گرفت، بدتر شده است. هشدارها و بازداشت‌های متعددی علیه کمونیست‌ها به دلیل «اعتراضات غیرمجاز» صورت گرفته است.
ممنوعیت تظاهرات در استان ها
در استان ها نیز کمونیست ها برای برگزاری مراسم اول ماه مه با مشکل مواجه بودند. در شهر کیروف در سیبری، مقامات شهر قصد داشتند راهپیمایی را ممنوع کنند. حزب کمونیست فدراسیون روسیه، تنها پس از تصمیم دادگاه محلی توانست تجمع خود را در این شهر برگزار کند. در شهر پتروزاوودسک در شمال کارلیای روسیه، مقامات شهر کمونیست ها را از برگزاری تظاهرات به دلایل “امنیتی” منع کردند. آن ها تنها اجازه یافتند در بنای لنین گل بگذارند.
در مسکو، در تجمع اول ماه مه مردم در میدان انقلاب بین کرملین و تئاتر بولشوی در پای بنای یادبود گرانیتی خاکستری کارل مارکس به ارتفاع چند متر تجمع کردند. 1500 نفر آنجا با پرچم های سرخ ایستادند. برای شهری با ۱۴ میلیون نفر، تعداد شرکت کنندگان بسیار کم بود.
شرکت کنندگان در راهپیمایی – در میان آن ها اکثراً افراد میانسال و همچنین جوانان – پرچم های حزبی در دست داشتند، این پرچم ها؛ پرچم های حزب کمونیست فدرسیون روسیه با داس و چکش، پرچم های جبهه چپ با ستاره سفید و پرچم های «جنبش برای سوسیالیسم جدید» با خورشید در حال طلوع و مرغ دریایی منفوش شده، بودند. در میان تظاهرکنندگان یک بلوک از “حزب کارگران انقلابی” تروتسکیست نیز به چشم می خورد.
تظاهرات در مسکو با سخنرانی گنادی زیوگانوف، رئیس حزب کمونیست فدراسیون روسیه آغاز شد. این رهبر ۷۷ ساله که از سال ۱۹۹۳ رهبری حزب را برعهده دارد، با تکرار مواضع خود در مورد جنگ گفت: آنگلوساکسون ها علیه ما جنگ ترکیبی به راه انداخته اند.” در همه زمینه‌ها، از امور مالی گرفته تا اقتصاد تا فناوری و اوکراین، جایی که به رهبری سیا و افراد باندرا (استپان باندرا، فاشیست اوکراینی، ۱۹۰۹-۱۹۵۹)، تصمیم گرفته شد که دونباس صلح‌دوست را اشغال کنند.
او گفت: در اوکراین، «آنگلوساکسون‌ها توانستند جمعیت را با ناسیونالیسم مسموم کنند». این جنگ “علیه روسیه” بود. روسیه در عملیات ویژه، در حال مبارزه برای سه وظیفه است. اولین قدم ساختن دنیای چند قطبی است. در صورت برقراری صلح تحت سلطه آمریکا، جنگ بعدی “از پیش برنامه ریزی شده” است. علاوه بر این، روسیه در اوکراین برای «جهان روسی» می‌جنگد، که «در نقشه‌های آنگلوساکسون‌ها دیده نمی شود». هدف آمریکا «منحل کردن» روسیه است.
لنین باید قابل مشاهده باشد
زیوگانف از تریبون رئیس جمهور روسیه را مورد خطاب قرار داد و خواستار شد که مقبره لنین در رژه نظامی ۹ می مانند سال های گذشته با صفحات سنگ پوشانده نشود. او گفت: با این صفحات، «ستون پنجم» – یعنی لیبرال ها در دولت روسیه – سعی دارند خود را از «دوران شوروی»، ژنرال ها و استالین که پیروزی بر آلمان هیتلری را در سال ۱۹۴۵ سازماندهی کردند، جدا کنند. نباید فراموش کرد که در رژه پیروزی در سال ۱۹۴۵، سربازان ارتش سرخ ۲۰۰ پرچم فتح شده هیتلر ورماخت را به نشانه پیروزی سوسیالیسم بر فاشیسم در مقابل مقبره لنین بر خاک گذاشتند.
زیوگانف ابراز امیدواری کرد که رئیس جمهور ولادیمیر پوتین زمانی را به یاد بیاورد که در مجمع Valday در اکتبر ۲۰۲۱ اعلام کرد سرمایه داری به بن بست رسیده است. پوتین در آن مجمع توضیح داد “مدل موجود سرمایه داری” در حال “پایان” است. این سیستم گرفتار «تضادها» شده است. حتی در کشورهای ثروتمند نیز «توزیع ناعادلانه ثروت» رو به افزایش است که منجر به «واکنش‌های تهاجمی» در بین مردم می‌شود. این اعتراضات از جمله در اعتراضات به محدودیت‌های کرونا نشان داده شد.
رادیکال ترین سخنران در تجمع اول ماه مه در مسکو، آناستازیا اودالتسووا، هماهنگ کننده جبهه چپ بود. او با فریادهای تشویق و تایید شرکت کنندگان توضیح داد امروز مسئله فقط ملی کردن اموال الیگارش های روسیه نیست، بلکه “تربیت نخبگان ملی” است که در اولین فرصت با پول کشور را ترک نکنند.
انتقاد محتاطانه
جبهه چپ انتقاد محتاطانه ای را از تهاجم نظامی به اوکراین ابراز کرد. رهبر جبهه چپ، سرگئی اودالتسف، در حاشیه تجمع حزب کمونیست گفت پرولتاریا “باید منافع طبقاتی خود را در روسیه و اوکراین به رسمیت بشناسند” و “در یک جنگ بی پایان یکدیگر را سلاخی نکند”. او گفت: این ها افرادی هستند که قبلاً در یک کشور با آرامش زندگی می کردند.
او تاکید کرد: مردم دونباس “حق استقلال و حق صحبت به زبان خود” دارند، اما متاسفانه قدرت روسیه نیز “اهداف خودخواهانه” دارد. با یک جنگ پیروزمند می خواهد “محبوبیت دولت را افزایش دهد”.
او گفت: جنگ در دونباس “سخت است اما کاملاً درست نیست”. امروز سرمایه در مورد مشکلات خود تصمیم می گیرد و مردم صلح جو در حال مرگ هستند.» همه ی مردم اوکراین برخلاف تبلیغات روسیه فاشیست نیستند.
در حاشیه تجمع، با چند کمونیست گفتگو کردم. یکی از آنها رئیس منطقه حزبی مسکو است و از راه تبلیغات امرار معاش می کند. وقتی از او پرسیدم نظرش در مورد حمله نیروهای روسی به اوکراین چیست، او پاسخ داد مانند سایر اعضای حزب، شک دارد که آیا این کار درست است یا خیر. اما اکنون که ارتش روسیه در اوکراین حضور دارد، واضح است که باید به پیروزی برسد. زیرا این جنگ “جنگ علیه اوکراین نیست، بلکه جنگی است بین روسیه و ایالات متحده آمریکا و متحدان آنها”.
مسکو – اولریش هایدن. این گزارش در تارنمای Junge Welt با تیتر اصلی «دریای پرچم های سرخ» منتشر شده است
