سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه: هجده سال از یورش وحشیانه چماقدارهای شوراهای اسلامی کار ده گانه شرکت واحد و کانون شورای های اسلامی کار استان تهران با حمایت اعضای خانه کارگر و سازماندهی عوامل امنیتی و نیروهای انتظامی صورت گرفته بود، میگذرد.
عوامل شوراهای اسلامی کار و خانه کارگر با طراحی و هماهنگی قبلی با عوامل امنیتی برای سرکوب و متوقف کردن حرکت سندیکای کارگران شرکت واحد، در نوزدهم اردیبهشت ۱۳۸۴، پیش از اینکه اولین مجمع سندیکا برگزار شود ساعت ۱۰ صبح با حمله به محل سندیکا درب و شیشههای ساختمان را شکستند. (ساختمان سندیکای خبازان) اعضاء سندیکارا بشدت مورد ضرب و شتم و جرح قرار دادند و تمامی اموال موجود در دفتر سندیکا را به سرقت بردند.
حتی چند روز بعد از این حمله وحشیانه اقداماتی نظیر آتش زدن ساختمان سندیکا با مواد آتشزا قوی کردند که خوشبختانه رانندگان و کارگران با آگاهی و مقاومت و ایستادگی مرعوب نشدند و فقط یک برگ ننگین دیگری برای آنان رقم خورد و ماهیت ضد کارگری عوامل خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار بیشتر از گذشته برای جامعه کارگری روشن شد.
ناگفته نماند عوامل این حمله که اعضای اصلی خانه کارگر و کانون عالی شوراهای اسلامی کار بودند همچنان در تمامی دو دهه اخیر برای حفظ قدرت و منافع شخصیشان در کانونهای بازنشستگی و شورایعالی کار و کمیته دستمزد و … صاحب پست و مقام هستند و همه ساله با امکانات رسانهای دولتی و حکومتی که در اختیار دارند سعی میکنند همچنان همسو با کارفرماها و عوامل امنیتی از شکل گرفتن تجمعات اعتراضی کارگران و بازنشستگان تامین اجتماعی جلوگیری کنند و با مصاحبههای ریاکارانهی انتقادی سعی در فریب کارگران و بازنشستگان دارند و سوپاپ اطمینانی هستند برای عدم شکلگیری تشکلات مستقل کارگران و بازنشستگان و اعتراضات مستقلشان.
ماهیت ضدکارگری خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار را برای کارگران و جامعه کارگری بارها اعلام کردهایم و عملکرد آنها در چهار دههی گذشته بر هیچ کس پوشیده نیست و بخوبی نمایان و روشن است.
سندیکای کارگران شرکت واحد از کارگران سراسر کشور میخواهد برای اتحاد و همبستگی و پیگیری مستمر مطالبات خود، با ایجاد سندیکاها و تشکلات کارگری مستقل درمحیط کار خط بطلانی به اعتبار پایان یافته تشکلات ضدکارگری و فرمایشی خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار بکشند. چرا که بهترین راه برون رفت از این وضعیت اسفبار معیشتی و پیگیری مطالبات ایجاد تشکلات مستقل کارگری از کارفرما و دولت است و مطابق مقاوله نامههای ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار، کارگران برای این مهم نیاز به اجازه هیچ مقام و یا مسئولی ندارند.
سندیکای کارگران شرکت واحد نه تنها حق داشتن سندیکاها و تشکلهای کارگری مستقل و حق اعتراض و اعتصاب را برای کارگران برسمیت میشناسد، بلکه آمادگی خود را برای انتقال تجربیات و آگاهیهای لازم برای ایجاد تشکیلات کارگری درمحیط کار به کارگران اعلام میدارد.
