نامه دریافتی: وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی نقشه ی تازه ای را برای سرکوب کارگران و معلمان ایرانی سر هم کرده است. دو نفر فرانسوی که قصد بازگشت به کشورشان را داشتند به جرم جاسوسی دستگیر شده اند (توجه کنید که جاسوس کسی است که اطلاعات کشور هدف را برای دولت خود به شکل های مختلف می رباید) وزارت اطلاعات اما می گوید: «هدف آنها شکل دهی به مبارزات معلمان به قصد به حاشیه بردن این مبارزات بوده است»!
زمان دستگیری ۱۷ اردیبهشت است. هنگامی که دو نفر فرانسوی قصد خروج از ایران را داشتند.
وزارت اطلاعات فیلمی را نشان داده است که آن دو را در فرودگاه خمینی نشان می دهد. گفته می شود «برای وزارت اطلاعات این پرواز یک پرواز عادی نبوده از همان ابتدا آن دونفر تحت رصد و مراقبت قرار داشته اند»! هر کس که یکبار به فرودگاهی رفته باشد می داند که فیلم دوربین های فرودگاه هر زمان می تواند مورد بازبینی قرار بگیرد و نشان دادن این فیلم ها و کشیدن دایره قرمز دور فرد مورد نظر، نشانه ی هیچ «اشراف»ی نیست و این طور مستند سازی به قصد گمراهی مردم چقدر ناشیانه انجام می گیرد!
این دو فرد «بنا بر اعلام وزارت اطلاعات با ویزای توریستی وارد ایران شده اند»! وارد شدن به یک کشور بنا بر چه ویزایی ممکنست صورت گیرد؟ یا به دعوت نهادهای دولتی و غیردولتی یا با دعوت نامه و یا با ویزای توریستی. وزارت اطلاعات چه چیزی را می خواهد ثابت کند؟ می خواهند بگوید اگر آن ها جاسوس نیستند و عضو اتحادیه معلمان یک کشوردیگری یعنی فرانسه، هستند، چرا برای آمدن به ایران و دیدار با معلمان یا کارگران دعوت نامه نداشته اند! روشن است است چرا. چون دعوت نامه ی این نهادها که از سوی جمهوری اسلامی معاند و گروهگی شناخته میشوند، یعنی کشک!
می گویند: «رصد تحرکات و ملاقات های آنها، اما بعضا توریستی نیست»! اینکه تحرکات و ملاقات ها بعضا توریستی نیست جرم محسوب نمی شود چرا که آزادی و اختیار توریست ها در هیچ قانونی محدود و معین به تحرک و ملاقات ها نیست.
وزارت اطلاعات می گوید این دو فرد در جلساتی تشکیلاتی و هماهنگی با برخی از اعضایی که خود را کانون معلمان می دانند! شرکت کرده اند. عکسی منتشر کرده و گفته اند افراد حاضر در یکی از آن جلسات در این عکس مشخص هستند. برخلاف عکس های دیگر این ویدئو، این عکس سیاه و سفید است. دلیل آن هم کاملا روشن است. راستی آزمایی عکس های سیاه و سفید برای مردم عادی میسر نیست.
تصویر این افراد چند روز بعد از اعتراض معلمان در ۱۲ اردیبشت در میان اعتراضات معلمان به چشم می خورد. دروغ بزرگ وزارت اطلاعات در اینست که این افراد قبل از ۱۱ و ۱۲ اردیبهشت در بازداشت بوده اند و نمی توانسته اند ضمن بازداشت در میان مردم باشند در حالیکه متهمان عادی بازداشتی را روز ۱۱ اردیبهشت با دستبند به قرارگاه ها انتقال می دادند. همین‌جا فرق بین عکس سیاه و سفید و ساختگی بودن آن در ملاقات با دو تن فرانسوی آشکار می‌شود.
صدا و سیما سپس به اعتراضات آرام وبه حق معلمان اعتراف می کند و در عین حال به فداکاری آنها درشرایط کرونایی و یا دوری محل کار نسبت به مرکز و نوع ارتباط با دانش آموزان کم توان، تا نتیجه بگیرد که: صحبت کردن نمایندگان معلمان با تلویزیون های “معاند” به قصد جریان سازی صورت می گیرد! ناگفته نماند که نه معلمان و نه کارگران و نهادهای مستقل آنها هیچگاه اجازه استفاده از صدا و سیمای جمهوری اسلامی را برای ابراز دلایل اعتراضات به حق و آرام خود نداشته اند!
وزارت اطلاعات سپس به اظهارات دو فرانسوی برای شکل دهی به نوعی ناآرامی اشاره می‌کند. موضوعی که طبق معمول و روال اعتراف گیری ها هر بدون حضور وکیل در همه ی سال های عمر جمهوری اسلامی دیده و شنیده ایم. اعترافاتی از این دست هیچ وجاهت قانونی نداشته و ندارد و در هیچ محکمه ی ای قابل استناد نیست. وزارت اطلاعات برای تکمیل سناریوی خود تصاویری از این دو فرانسوی را با تعدادی از فعالان کارگری به نمایش می گذارد تا از این راه بسته ی طراحی سوخته ی دیگری را کامل کند. در این عکس اعضایی از سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی دیده می شوند. پاسخ سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی چنین بوده است:
«سندیکای کارگران شرکت واحد، به عنوان بخشی از جنبش مستقل کارگری در ایران، حق کامل و وظیفه خود می‌داند که با تمامی بخش‌های طبقه کارگر در ایران و سراسر جهان در ارتباط باشد و در همبستگی بین‌المللی با کارگران، از ارتباطات خود با کارگران سایر نقاط دنیا دفاع کرده و آنرا حق بدیهی خود می‌داند».
و در نهایت وزارت اطلاعات یک روز بعد از دستگیری این دو فرد فرانسوی، اقدام به دستگیری آنیشا اسدالهی و کیوان مهتدی می کند و در تاریخ ۲۲ اردیبهشت رضا شهابی و ریحانه انصاری را بازداشت می کند.
قابل توجه است که این دستگیری ها به هر دلیلی برخلاف بلوف های تحت رصد بودن اطلاعاتی امنیتی؛ تنها متکی به عکس هایی است که بطور تصادفی و طی دستگیری های اولیه معلمان کشف شده است و وزارت اطلاعات آن ها را به موضوع و خوراک مناسبی برای پرونده سازی علیه معلمان و ایجاد اختلاف بین آنها بدل کرده است. همچنین پرونده ی دیگری علیه اعضای با سابقه سندیکای واحد (که بنا بر عرف فعالیت سندیکایی می‌توانند با همقطاران خود در هرجای جهان همکاری و دوستی داشته باشند و این همکاری و دوستی برای سندیکای‌کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی بیش از یک دهه برقرار است) به جریان انداخته که مورد بهره برداری امنیتی و قضایی قرار گیرد.
در عین حال وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی به این وسیله با دروغ پراکنی و توطئه و پرونده سازی بی اساس به شعور مردم ایران توهین می‌کند. غافل از اینکه سال هاست طشت رسوایی نظام ضد کارگری و ضد مردمی اش از بام به زیر افتاده است.
نام نویسنده ی این نام در نزد اخبار روز محفوظ است.
