مراسم تشییع جنازه مادلین آلبرایت؛ دفن میراث جنگ افروزی و فریبکاری خارق العاده – ترجمه ی: علی اورنگ

باور نکردنی است. کلمه “عراق” در طی مراسم سه ساعته تشییع جنازه مادلین آلبرایت به زبان آورده نشد. او گفت تحریم های اقتصادی که باعث کشته شدن صدها هزار کودک شد. “ارزش” داشت، او در هر شرایطی به تحریم ها ادامه داد. او عراق را در آستانه استیضاح کلینتون بمباران کرد

نویسنده: سام حسینی

بدون مناسبت نیست که جو بایدن و بیل و هیلاری کلینتون مادلین آلبرایت را در موسسه کلیسای عظیم اپیسکوپال (که خود را کلیسای ملی خطاب می کند) ستایش کنند. گذشته از همه اینها، همین سال گذشته، آلبرایت رفیق جنگ افروزش، “راه گشا” و هم کلیسایش کالین پاول^۱ را به خاطر “صداقت، وقار، وفاداری و تعهد تزلزل ناپذیر به حرفه و کلمه اش” ستوده بود. 

آلبرایت، بایدن و کلینتون ها جنگ افروزی های جنایتکارانه یکدیگر را سرپوش گذاشتند و در نهایت، همگی شان جنایت های جمهوری خواهان را هم فعال کرده و پوشاندند. همگی نشان داد که آنها قابلیت فریب های جنایتکارانه را دارند.

در خلال انتخابات سال ۲۰۲۰ آمریکا توجهی زودگذر به این موضوع نشان داده شد، ولی عمدتا این امر که رئیس جمهور فعلی، جو بایدن^۲، برای چندین سال درباره سابقه اش در جنگ عراق واقعیت را نگفته است، فراموش شده است (همان کسی که با دورویی کامل ولادیمیر پوتین را جنایتکار جنگی خطاب می کند).

در واقع، مرگ آلبرایت در مارس ۲۳ تقریبا به نظر می رسید که بازی سرنوشت بود که تاریخ را مشخصا از طریق جنگ اوکراین به وضعیت ژئوپلتیک فعلی دخیل داد. ولی نباید انتظار شنیدن تسویه حساب از تریبون کلیسای ملی واشنگتن در مراسم تشییع جنازه او در آوریل ۲۷ داشت. برنامه ریزان جنگ به اندازه کافی وقت داشتند که توضیحات درهم و برهم شان را آماده کنند.

وری رورند رندولف مارشال هولریت رئیس کلیسای ملی، با تکرار آوای مقامات رسمی واشنگتن، گفت “وزیر امور خارجه آلبرایت یک دیپلمات پیشگام” و “طرفدار پرقدرت زنان بود.”  “کلیسای ملی” مثل “وری رورند” در واقع فقط یک نام تجاری است. این موسسه یک کلیسای اسقفی، ثروتمندترین^۳ فرقه مسیحی، در ایالت واشنگتن است. خودش را به عنوان “خانه عبادت برای همه مردم” خطاب می کند. اگرچه، مراسم تشییع جنازه آلبرایت بر پایه “دعوتنامه شخصی^۴” بود.

طرف به نظر می آید که آلبرایت را با مسیح که پای شاگردانش را می شوید مقایسه می کند، وقتی راجع به لابیگری آلبرایت برای پست وزارت خارجه صحبت می کند. در مورد ارتباط شستن پاهای دیگران با  تلاش برای بدست آوردن یک پست بزرگ دولتی توضیحی داده نشده است. تصور میکنم منظورش این بود که فکر می کرد آلبرایت با این کارش قصد خدمت کردن داشت.

سام حسینی

باور نکردنی است. کلمه “عراق” در طی مراسم سه ساعته تشییع جنازه مادلین آلبرایت به زبان آورده نشد. او گفت تحریم های اقتصادی که باعث کشته شدن صدها هزار کودک شد. “ارزش” داشت، او در هر شرایطی به تحریم ها ادامه داد. او عراق را در آستانه استیضاح کلینتون بمباران کرد. سکوت در باره عراق.

بررسی دوران تصدی پست وزارت امور خارجه آمریکا بوسیله آلبرایت فریبکاری خارق العاده ای را برجسته می کند، چطور به اینجا رسیدیم (و در شرایطی که مشارکت دموکراتیک تاثیرش را از دست داده است چه لطماتی را متحمل شده ایم):

*بدیهی ترین آن، آلبرایت شاید مهمترین طرفدار گسترش ناتو بود که آشکارا با روسیه ضدیت کرد و نقش اصلی را در تحریک حمله (روسیه) به اوکراین بازی کرد. وقتی که کلینتون برنامه^۵ توسعه ناتو برای “ثبات و امنیت در قرن ۲۱” را امضا می کرد او بالای سر کلینتون ایستاده بود. بعلاوه، بمباران سال ۱۹۹۱ یوگسلاوی معروف به “جنگ آلبرایت”بود. جنگ به خاطر تحریف سیاسی که آلبرایت و همکارانش مرتکب شدند، شروع شد (مخصوصا در رابطه با متن رامبولیت). آن خشم بیشتر روسیه و چین (که سفارتخانه اش عمدا بوسیله ناتو در یک زمان بحرانی بمباران شد) برانگیخت. این جنگ احتمالا به افزایش آرایش نظامی چین و ظهور پوتین کمک کرد. بعلاوه، این نوع جدید کاربرد ناتو در جنگ در اروپا راه را برای استفاده آن در آسیا (افغانستان) و آفریقا (لیبی) هموار کرد. این حرکات قدرت نظامی غرب را در هر کدام از این قاره ها به نمایش گذاشت.

*ادامه تحریم های آلبرایت بر عراق، صرفنظر از موافقت عراق با بازرسان تسلیحاتی، منجر به یک فاجعه ناگوار انسانی در عراق، فروپاشی نظام بازرسی تسلیحات کمیسیون ویژه سازمان ملل، نقض کامل قوانین بین الملل، و هموار شدن راه برای حمله نهایی به عراق در سال ۲۰۰۳ می شود. در جنگ های عراق و یوگسلاوی، آلبرایت متحد کلینتون و جو بایدن بود. تحریم ها بر علیه عراق همچنین شاید قدم های جدی برای ظهور داعش و افزایش استفاده از تحریم ها شدند که مردم عادی کشورهای دیگر مثل ایران، سوریه و ونزوئلا را در سختی و تنگنا گذاشت.

*اعتراض فعالان سیاسی و مردم عادی به برنامه عراق آلبرایت، به وضوح ترین شکل آن در جلسه عمومی در سالن شهرداری اوهایو در سال ۱۹۹۸ یک پیروزی خیره کننده کوتاه مدت بود که به دنبال بالا رفتن آگاهی مردم درباره سیاست عراق و نتیجه عملکردهای فعالین در صحنه سیاسی بود. اگرچه، امکان دارد که به هیئت حاکمه نشان داده است که مکانیسم های قوی تری برای بکارگیری ترس و به حداقل رساندن مناظره های عمومی در باره جنگ و صلح احتیاج دارد. ظهور بوش و چینی در سال ۲۰۰۰ و حملات سپتامبر ۱۱ و حملات تروریستی با سیاه زخم (آنتراکس) یکسال بعد از آن به هیئت حاکمه مکانیسم های مورد نیاز را در اختیار  هیئت حاکمه گذاشت تا با استفاده از ترس و ارعاب در داخل کشور دولت صدام حسین را برکنار کرده و دوران افزایش تخریب و انهدام در خاورمیانه را شروع کند.

چرا سفارت چین بمباران شد؟

بمباران یوگسلاوی در سال ۱۹۹۹ بوسیله ناتو یک مرکز اصلی رسانه ای^۶، بیمارستانی^۷ در  شهر نیس و  دیگری در بلگراد^۸ مورد اصابت قرار داد. ناتو تعداد زیادی پل^۹ را نابود کرد (شامل یک پلی که در لحظه ی بمباران یک قطار غیر نظامی^۱۰در حال عبور از آن بود). بمباران ها شبکه برق^۱۱ را نابود کرد که منجر به آزاد شدن ماده شیمیایی سمی^۱۲ شد. بمب ها ستون های مردمی^۱۳ که در حال فرار از جنگ بودند مورد اصابت قرار می دهد و بعد ناتو^۱۴اطلاعات مربوط به بمباران را منتشر نکرد. ناتو درخواست آتش بس به مناسبت عید پاک^۱۵را نادیده گرفت و احتمالا در همان زمان بمباران هایش^۱۶را تشدید کرد. ناتو حتی تعدادی از کشورهای همسایه یوگسلاوی (شامل بلغارستان^۱۷ و آلبانی^۱۸) را در طول بمباران ۷۸ روزه اش مورد اصابت قرار داد.

در واقع، منتقدینی چون دیوید گیبس^۱۹، دیانا جانسون^۲۰، ادوارد هرمن^۲۱، دیوید پترسون، و رابرت هاین^۲۲ و دیگران در آن مقطع استدلال کردند که اتهامات بر علیه دولت یوگسلاوی (آلبرایت ادعا کرد که آن “یک نسل کشی بود”) به شدت اغراق آمیزی بوده است و واقعا دستاویزی برای پروبال دادن به دخالت ناتو بود. بعلاوه، بمباران ناتو  وضعیت انسانی^۲۳را بدتر کرد. اهداف مطرح شده عملا برخلاف سیاست های واقعی بودند.

شاید جالب توجه ترین هدف سفارت چین بود. آلبرایت ادعا هایی که بمباران سفارت چین عمدی بود با عنوان “چرندیات”^۲۴ رد کرد.

بررسی دقیق جدول زمانی جنگ نشان می دهد که بمباران ممکن است که نه تنها عمدی بوده باشد بلکه برای تاثیر ژئوپلیتیک زمان بندی شده بود. در نظر بگیرید:

خبرگزاری فرانسه ^۲۵ از ۱۵ آوریل ۱۹۹۹:

“چین به ناتو به خاطر بمباران یوگسلاوی اعتراض شدید می کند و درخواست خاتمه دادن به حملات را می کند”: “ما نگرانی عمیق خود را در رابطه با فاجعه انسانی که بمباران های ناتو بوجود آورده است ابراز می کنیم،” سخنگوی وزیر امور- خارجه چین سان یوشی بیان کرد”.

خبرگزاری فرانسه در ۲۳ آوریل ۱۹۹۹ (یک روز بعد از بمباران رادیو تلویزیون صربستان بوسیله آمریکا) گزارش داد: چینی ها به حملاتشان بر علیه بمباران آمریکا افزودند: “مطبوعات چین ناتو را متهم به کشتار  کردن”.

درست قبل از بمباران سفارت، در ۶ می ۱۹۹۹، نشریه اخبار اقتصاد ژاپن گزارش داد: “مقامات دیپلماتیک چین و روس روز پنجشنبه موافقت کردند که همکاری های دیپلماتیک بیشتری را در جهت پایان دادن به بمباران یوگسلاوی در پیش بگیرند.” سرگی پریخوچکو، قائم مقام وابسته به ریاست جمهوری روسیه در امور خارجی، برای دیدار همتای چینی اش به پکن پرواز کرد.

در همان روز، سی ان ان گزارشی را عنوان کرد: “آلبرایت: ‘روس ها حالا با ما هستند'” ظاهر  توافق بین آمریکا و روسیه را اعلام می کنند. ولی گزارشگر بخش اخبار بین المللی شبکه خبری سی ان ان، رالف بگلیتر گفت که: “در این مقطع روشن نیست که چین چه موضعی را در شورای امنیت سازمان ملل بگیرد.”

کاپلی نیوز سرویس همان روز توضیح داد که: “میلوسویک اصرار کرد که فقط حضور غیر مسلح سازمان ملل را در کوزوو می پذیرد. توافق با روسیه احتمال اینکه سازمان ملل وارد عمل به شود را بیشتر می کند. ولی موانع جدی هنوز باقیست، شامل وتو احتمالی چین به هر نوع قطعنامه ای که وارد شورای امنیت به شود.” (جالب این است که، همان روز، یک کمیته مجلس سنا آمریکا یک گزارش عمده در مورد بررسی انتقال تکنولوژی^۲۶ به چین تصویب شد.)

روز بعد^۲۷، در ۷ می، ناتو^۲۸ سفارت چین در بلگراد، پایتخت یوگسلاوی، را بمباران کرد.

بعد از جنگ، در اواخر همان سال، آبزرور در ۱۶ اکتبر ۱۹۹۹ یک مقاله تحقیقی منتشر کرد “ناتو چینی ها را عمدا بمباران کرد^۲۹” که رسانه های آمریکایی آن را نادیده گرفتند.^۳۰

ولی آبزرور و تحلیل های منتشر شده ی بعد از بمباران سفارت آن را به شکلی که این مقاله در رابطه با زمینه های دیپلماتیک ترسیم کرد، توصیف نکردند.

مقاله آبزرور عملا مطرح کرد که علت بمباران سفارت این بود که “بعد از اینکه جت های متحدین با موفقیت فرستنده های میلوسویچ را از کار انداختند، سفارت چین به عنوان ایستگاه بازپخش برنامه برای ارتش یوگسلاوی عمل می کرد.” در یک مقاله مشروح در سال ۲۰۱۵، متخصص امور چین پیتر لی^۳۱ استدلال می کند که بمباران سفارت امکان دارد که “برای از بین بردن قطعات باقی مانده از یک جنگنده سری که بر فراز صربستان سقوط کرده بود و دولت میلوسویچ آن را.به عنوان قدردانی از کمک های چین در اختیار  جمهوری خلق چین گذاشته بود.”

لی استدلال می کند که بمباران سفارت آغازی بود برای یک تحول بزرگ در چین، این بمباران احساس ملی گرایی را در خیلی ها دامن زد و آنها را به نیات آمریکا مشکوک کرد، به خصوص که ادامه آن حمله به عراق بود.

چنان عواقبی معمولا اینطور به نظر می آید که ناخواسته اند، ولی دلیلی وجود ندارد که امکان اینکه آن عواقب محاسبه شده بودند را رد کرد. نخبگان (استبلیشمنت) آمریکا به نظر می رسد که اشتیاق دارند که کشورهای دیگر یا مطیع آمریکا باشند یا اینکه به عنوان دشمن شناخته شوند تا توجیهی برای نظامی گری خودش باشد. این ها ممکن نیست که همیشه متقابل منحصر به فرد باشند.

آیا جنگ یوگسلاوی کمکی بود برای به قدرت رسیدن پوتین؟

در حالیکه نخبگان آمریکا مقایسه ی بمباران یوگسلاوی به وسیله ناتو و حمله روسیه به اوکراین را با خشم رد می کنند، ولی در چندین زمینه شباهت های قابل ملاحظه ای وجود دارد و مثل تصویر متقارن از همدیگر هستند، هر کدام ادعا کردند که قصدشان جلوگیری از ستم بر علیه یک اقلیت قومی بود. چنین شباهت ها و بعضی تفاوت ها اخیرا^۳۲ در چند مقاله توضیح داده شده است، مثل این مقاله کنسرسیوم نیوز “^۳۳چه تفاوتی بین کوزوو و دونباس وجود دارد؟” و در یک مقاله توجیهی در فارن پالیسی: “^۳۴چرا پوتین دائما درباره کوزوو صحبت می کند.”

ولی، مثل مورد سفارت چین، باید زمان وقوع رویدادها را بررسی کرد:

بمباران یوگسلاوی به وسیله ناتو در ۲۴ مارس ۱۹۹۹ شروع شد.

در ۹ آوریل، رئیس جمهوری روسیه اخطار^۳۵ داد: “من به ناتو، آمریکایی ها و آلمانی ها گفتم: ما را به طرف عملیات نظامی هل ندهید. در غیر اینصورت، یک جنگ اروپایی و احتمالا جنگ جهانی وجود خواهد داشت.”

ولی رئیس جمهور روسیه پوتین منفور نبود، بوریس یلتسین، آلت دست آمریکا، بود.

در واقع، حمله ناتو به یوگسلاوی احتمالا به قدرت رسیدن پوتین را تسهیل کرد.

یلتسین پوتین را پنج روز بعد از شروع بمباران یوگسلاوی بوسیله ناتو به سمت دبیر شورای امنیت ملی فدراسیون روسیه منصوب کرد (در ۲۹ مارس^۳۶).

بعدا یلتسین پوتین را در ۹ اوت به سمت نخست وزیر ابقا کرد.

در ۳۱ دسامبر ۱۹۹۹، یلتسین ریاست جمهوری را زودتر از آنکه برنامه ریزی شده بود ترک کرد و پوتین رئیس جمهور موقت روسیه شد.

مطمئنا عوامل دیگری برای ترک ریاست جمهوری وجود داشتند، مشخص ترینش مشروب خوری یلتسین بود، ولی یقینا اینطور به نظر می رسد که در بین روس ها یک کشش فکری وجود داشت که آنها احتیاج به فردی در راس قدرت داشتند که می توانست جلوی ناتو بایستد. در واقع مخالفت با ناتو به نظر نمی آمد که خواست غریزی پوتین باشد. چرا که او غالبا کاملا با آمریکا حالت آشتی جویانه داشت (مثل پیشینیان اش، به نظر می آمد که وقتی که احتمال الحاق روسیه را به ناتو مطرح کرد از آن جلوگیری شد. به خصوص بعد از ۱۱ سپتامبر، پوتین به نظر می رسید که می خواست که برای نخبگان آمریکا مفید باشد.

در یک مقاله ای که اخیرا به وسیله ی فیر (^۳۷FAIR) انتشار یافت و مقداری اطلاعات خوب دارد، تفسیرهایی رسانایی مثل ” د کانورسشن، ۳/۲۴/۲۲ The Conversation” که جزییات نقش آلبرایت را در توسعه ناتو توضیح داده است، تایید می کنند که “رد سریع نگرانی های امنیتی روسیه امکان دارد که بد قضاوت شده است….در رابطه با حمله روسیه به اوکراین.”

ولی “قضاوت بد” سوال برانگیز است. خیلی ها به این نتیجه رسیده اند که پوتین عملا تحریک^۳۸ به حمله اوکراین شد (در حالیکه حمله را توجیه نکردند). اگر این دیدگاه درست باشد، آیا قابل قبول نیست که این را نتیجه تاثیرات بلند مدت سیاست آمریکا دید؟ اگر از آن زاویه به موضوع نگاه کنیم، چنان سیاست هایی مخرب تر از. “قضاوت بد” است.

جنگ آلبرایت

حرکت مشابه به آن را در شروع جنگ در یوگسلاوی بوسیله آلبرایت را شاهد بودیم، در آن مقطع خیلی ها آن را “جنگ آلبرایت” خطاب کردند.

به دنبال دادگاه رسیدگی برای  استیضاح کلینتون، که سنای آمریکا او را در ۱۲ فوریه ۱۹۹۹ تبرئه کرد، کلینتون شدیدا از نظر سیاسی ایزوله شده بود. جنگ یوگسلاوی، که یک ماه بعد از محاکمه شروع شده بود، و جلودار سیاسی آن اولین وزیر امور خارجه زن آمریکا بود، اساسا روایت دولت آمریکا را عوض کرد. جنگ تصاویر رسانه های عمده، لحن گفتار و مناسبت با ریاست جمهوری کلینتون را بازسازی کرد.

عمدتا به خاطر  الصاق ضمیمه ب در متن موافقتنامه رامبولیت به وسیله آمریکا ، بمباران یوگسلاوی عملی شد. این ضمیمه اساسا به ناتو اجازه داد که تمام یوگسلاوی را اشغال کند: “نیروهای ناتو اجازه عبور بدون محدودیت دسترسی بدون مانع به سراسر جمهوری فدرال یوگسلاوی خواهند داشت.”

بدین ترتیب صربها عملا مجبور شدند که متن رامبولیت را رد کنند و بنابراین آلبرایت و همکارانش توانستند آنها را مخالفان صلح قلمداد کرده و بمباران یوگسلاوی را توجیه کنند.

در همین مقطع و اواخر آوریل ۱۹۹۹ برای برجسته کردن این فریبکاری من یک مجموعه ای از بیانیه های مطبوعاتی^۳۹ را جمع کردم و فرصتی برایم پیش آمد که از جیمی شی سخنگوی ناتو در کلوپ ملی مطبوعات سوالی را در رابطه به متن رامبولیت مطرح کنم. یک قسمتی از آن در ستون “برای ثبت در تاریخ^۴۰” واشنگتن پست منتشر شد، که در آن مقاطع در بالای صفحه سرمقاله منتشر می شد. این ستون، که بعضا مطالب مهم انتقادی انتشار می داد،  حدود سال ۲۰۰۱ آن را متوقف کرد.

آلبرایت اصرار کرد که یوگسلاوی با خواسته های رامبولیت که اساسا به ناتو اجازه اشغال یوگسلاوی را می داد موافقت کند.

بعد، در ژوئن ۱۹۹۹، افسر سابق در وزارت امور خارجه آمریکا، جرج کنی^۴۱ گفت: “یک منبع موثق مطبوعاتی که مرتبا با وزیر امور خارجه مادلاین آلبرایت سفر می کند به من گفت که، یک مقام ارشد وزارت امور خارجه، بعد از قسم دادن خبرنگاران به محرمانه بودن عمیق جلسات رامبولیت، با افتخار می گفت که آمریکا ‘عمدا سطح انتظارات را آنقدر بالا تعیین کرد که صربها نمی توانستند با آن موافقت کنند.’ بر طبق گفته این مقام، صربها احتیاج به مقداری بمباران داشتند تا منطقشان به کار بیفتد. این نکته در ضمیمه ب رامبولیت روشن بود. این جنگ کاملا قابل اجتناب بود.”

همچنین این بمباران به اشکال مختلفی غیر قانونی بود. در اواخر آوریل ۱۹۹۹، در یک رای گیری مساوی، دولت کلینتون در کمال تعجب در کنگره رای مثبت برای بمباران یوگسلاوی را بدست نیاورد،

که منجر به این شد که مایکل راتنر و جولز لوبل از مرکز حقوق قانون اساسی (Centre for Constitutional Rights) اظهار کنند^۴۲ “ادامه بمباران یک عمل قابل ملاحظه مغرورانه و غیرقانونی بوسیله مقامات اجرایی است. آن تضعیف جدی ساختار قانون اساسی (و قابل استیضاح) است. تنها راهش پایان دادن به بمباران هوایی و مذاکره برای یک راه حل مسالمت آمیز است.”

والتر راکلر، حقوق دادن و دادستان سابق دادگاه جنایات جنگی نورنبرگ، گفت^۴۳: “برای بعضی ها که فریاد می زنند میلوویچ ‘ جنایتکار جنگی’ است این تاکیدی بر این است که آنهایی که در خانه های شیشه ای زندگی می کنند باید در مورد پرتاب سنگ مواظب باشند. دادگاه نورنبرگ دریافت که شروع یک جنگ تعرضی، همان کاری را که آمریکا بر علیه یوگسلاوی انجام داده است، نه تنها جنایت بین المللی است، بلکه بالاترین نوع جنایت بین المللی است.” (^۴۴وقتی که در اواخر همان سال از دن رادر (Dan Rather) در مورد غایب بودن دیدگاه های افرادی مثل راکلر در رسانه های اصلی پرسیدم، او ، علیرغم شواهد، ادعا کرد که راکلر “هیچ مسئله ای برای شرکتش در اخبار شب ندارد.^۴۵” وقتی که بعدا این را با راکلر در میان گذاشتم ، خندید.) این مسائل در حال حاضر به وضوح زیادتر شده اند، با اظهارات دائم در مورد نقض قوانین بین المللی بوسیله عراق یا صربستان یا روسیه مواجه هستیم، ولی در رابطه با مورد های خیلی جدی تر نقض قوانین بین المللی بوسیله دولت آمریکا مواجه با توجیه آنها یا سکوت هستیم.

وقتی که مایکل ماندل، یک پروفسور حقوق در دانشگاه یورک کانادا، شکایتی^۴۶ در رابطه با جنایات ناتو^۴۷ تسلیم دادگاه بین المللی کیفری برای یوگسلاوی سابق کرد، دادگاه که به وسیله “اعضای سازمان ملل” (شامل اعضای ناتو، بوجود آمده بود) آن را نادیده گرفت. تلاش های مشابهی به وسیله جنبش برای پیشرفت حقوق کیفری بین المللی و گلن رنگوالا^۴۸، حقوق دانی در دانشگاه کمبریج، به جایی نرسید.

تنفر آلبرایت به قانون به سراسر جهان بسط پیدا کرد. بر خلاف تلاش های که برای انتقال بنیانگذار ویکی لیکس، جولیان آسانژ،  از لندن به آمریکا به خاطر جنایت افشای جنایت های جنگی دولت آمریکا صورت میگیرد، آلبرایت^۴۹ در سال ۱۹۹۸ دولت انگلستان را تحت فشار گذاشت تا پینوشه دیکتاتور سابق شیلی را برای مواجه شدن با دادستانی در اسپانیا به خاطر کشتار مردم مسترد نشود.

او همچنین در طرفداری از اسرائیل گوی سبقت را از همه دولت های قبلی آمریکا ربود. کار اهرون برگمن^۵۰ در همه وجوه جاسوسی اسرائیل روی آمریکا (که تاریخچه طولانی دارد^۵۱) نشان داد که آلبرایت به نتانیاهو قول داد که آمریکا قبل از پیشنهاد صلح به اعراب اول با اسرائیل مشورت می کند. “با درک پرهیز از پیشنهادهایی که اسرائیل ممکن است از آنها ناراضی باشد،” آلبرایت در ۲۴ نوامبر ۱۹۹۸ برای نتانیاهو نوشت، “آمریکا، در رابطه با هر ایده ای که بخواهد به طرف های مقابل ارائه دهد، در وحله اول اقدام به یک فرایند مشورت همه جانبه با اسرائیل می کند.” این عملا امکان دستیابی به صلح بین اسرائیل و فلسطین را متوقف کرد.

عراق: ادامه تحریم ها؛ بمباران در “زمان و مکانی که ما انتخاب می کنیم”

اتهام “نسل کشی” در رابطه با عملکردهای صربستان در کوزوو همچنین کمک به حاشیه رانده شدن اتهام نسل کشی در سیاست آمریکا بر علیه عراق شد. دنیس هالیدی و بعد از آن هانس وون اسپونک، هردو معاون دبیر کل سازمان ملل که یکی بعد از دیگری رئیس برنامه نفت در برابر غذای سازمان ملل شدند، به عنوان اعتراض از سمت خود استعفا دادند.

بعد از استعفا از سمت اش، هالیدی در آمریکا سفر کرده و در دانشگاه ها و کلیساها سخنرانی کرد. نشریه کورنل کرانیکال در سال ۱۹۹۹ گزارش^۵۲ داد:

هالیدی گفت، “بین ۱ تا ۱.۵ میلیون عراقی از سوء تغذیه یا کمبود مراقبت بهداشتی به خاطر تحریم های اقتصادی جان خود را از دست داده اند. شورای امنیت سازمان ملل متحد در خلال جنگ خلیج (فارس) برای جلوگیری عراق از بازسازی “سلاح های کشتار جمعی،” شامل سلاح های هسته ای و بیولوژیک، تحریم های اقتصادی و نظامی بر علیه عراق تحمیل کرد.”

“برای من آنچه که تراژیک است، علاوه بر تراژدی عراق، واقعیت اینکه اعضای شورای امنیت سازمان ملل … یک برنامه تحریم اقتصادی را تعمدا تداوم می دهند که آگاهانه هرماه هزاران عراقی را می کشد. و این توضیح تعریف نسل کشی به حساب می آید.”

امری که به آن کمتر بها داده شده است این است که چگونه ابعاد نقش تخریبی تحریم ها منجر به رادیکال شدن عراق شد. در اواخر ۱۹۹۸، هالیدی^۵۳ اخطار کرد که سیاست های بلند مدت آمریکا و فشارهای اجتماعی بمباران ها و تحریم ها بوجود آمدن جنبش از  “نوع طالبان” در عراق را تهدید می کند (عملا سال ها قبل از حمله ۲۰۰۳ احتمال بوجود آمدن داعش را پیش بینی کرده بود).

همانطور که خیلی ها اطلاع دارند، آلبرایت مفتضحانه در سال ۱۹۹۶ در برنامه “۶۰ دقیقه” گفت که مرگ نیم میلیون کودک به خاطر تحریم ها “ارزش”^۵۴ داشت. ولی آن بیانه به هیچوجه تاثیری در آینده کاری اش نداشت (سال بعدش از پست سفیر آمریکا در سازمان ملل به وزارت امور خارجه آمریکا ترفیع یافت. و در حالیکه خیلی ها او را به خاطر بیان آن مطلب به یاد دارند، در رسانه های آمریکا به سختی بازتاب داشت. در سال های اخیر^۵۵ آلبرایت ادعا کرده است که “من از آن متاسف هستم. نمی توانم بگویم که چند بار برای آن عذر خواهی کرده ام.” ولی کاملا روشن بود که از سیاست جنایتکارانه آمریکا متاسف نبود.

وقتی که در می ۱۹۹۸ در کلوب ملی مطبوعات در باره آن از او پرسیدم، او ادعا کرد که^۵۶ “در واقع به یاد ندارم که آن را مشخصا گفته باشم.” وقتی که در جوابش گفتم که من فیلم آن را دیده ام، او استدلال کرد مقصر تمام مصائب مردم عراق صدام حسین بود. (تو نمی توانی گناه آن را به گردن من بیندازی.) تلاش من برای ادامه مکالمه “شما فکر نمی کنید که آمریکا هیچ تقصیری داشته باشد” بوسیله او قطع شد.

در واقع، تحریم ها با یک سری از سیاست های خدعه آمیز آمریکا ادامه پیدا کرد، همانطور که، من با جزییات آن را در نوامبر ۱۹۹۸ مشخص کردم^۵۷.

درست بعد از اینکه آلبرایت در ژانویه ۱۹۹۷ وزیر امور خارجه آمریکا شد، او در اوایل فوریه در دانشگاه رایس در مورد همکاری دو حزب^۵۸  صحبت کرد. او به گرمی به وسیله وزیر امور خارجه جرج اچ دابلیو بوش، جیمز بیکر معرفی شد، او کسی بود که در سال ۱۹۹۱ سیاست اصلی تحریم های دائمی را بر علیه عراق وضع کرده بود. در سال ۱۹۹۱، او گفت: “ما تا زمانی که صدام بر سر قدرت باقی است علاقه ای به تعدیل تحریم ها نداریم.”

اولین باری که من آلبرایت را دیدم وقتی بود که فکر می کنم اولین سخنرانی اش^۵۹ به عنوان وزیر امور خارجه در مارس ۱۹۹۷ در جرج تاون واشنگتن دی سی بود. این سخنرانی اصولا  دیدگاه بیکر را پیگیری کرد. او به دنبال “تایید مجدد سیاست آمریکا در رابطه با عراق” بود (به این معنا که تحریم هایی که به علیه عراق تحمیل شده بود حتی اگر عراق کاملا خلع سلاح می شد ادامه پیدا می کرد). در شرایطی که در  مردم آمریکا این باور را بوجود آورده بودند که اگر فقط صدام حسین با درخواست های شورای امنیت سازمان ملل موافقت می کرد و خلع سلاح می شد، همه مسائل حل می شد، در واقع، دولت آمریکا اساسا اصرار داشت که صرف نظر از هر چیزی تحریم های ناگوار ادامه داشته باشد. همانطور که آلبرایت در آن سخنرانی گفت: عراق “باید خطوط مرزی اش را با کویت به رسمیت بشناسد، دارایی های دزدی شده را بازگرداند، زندانی های جنگی و گمشده های در جنگ را گزارش دهد، حمایت از تروریسم را پایان دهد، و خشونت بر علیه مردم اش را متوقف کند.”

این بخش از صحبت آلبرایت قطعنامه سازمان ملل را نقض میکرد. در ۳ آوریل ۱۹۹۱: شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه ۶۸۷ را تصویب کرد که اظهار کرد که با ” تکمیل همه اقداماتی که بر علیه عراق قبلا ” در پاراگرافهای مشخص قطعنامه تعیین شده بود، “ممنوعیت بر علیه معاملات مالی…دیگر اعتبار قانونی نخواهد داشت.” پاراگراف هایی که به آنها اشاره شده است باید در رابطه با بازرسی تسلیحات باشد. پاراگراف های دیگر در قطعنامه باید که در مورد “بازگرداندن دارایی های ضبط شده کویت بوسیله عراق ” و مسئولیت عراق برای ضررها و خسارات ناشی از اشغال کویت بوسیله عراق باشد.

وقتی که آلبرایت نماینده آمریکا در سازمان ملل بود، به یک کمیته فرعی روابط خارجی سنا گفت که تحریم ها بر علیه عراق باید ادامه داشته باشد بخشی به خاطر اینکه عراق ظاهرا هنوز به سرکوب کردها ادامه می دهد. ولی ورا بیودین سعیدپور از کتابخانه کردستان آن را به زیر سوال کشید^۶۰ “ادعا های بدون مدرک که صدام حسین پشت سر هر حادثه ای است، در شرایطی که انتقام جویی های شخصی و جنگ قدرت بین مسعود بارزانی و جلال طالبانی بوجود آورنده آنها هستند، به سادگی قبول می شود.”

با این وجود آلبرایت اعلام کرد: “ما با کشورهایی که استدلال می کنند که اگر عراق به تعهداتش در رابطه با سلاح های کشتار جمعی عمل کند، باید تحریم ها برداشته شوند، موافق نیستیم.. اعتقاد ما، که تزلزل ناپذیر است، این است که عراق باید نیات صلح آمیزش را ثابت کند. این کار را فقط با انجام همه تعهداتش در رابطه با قطعنامه های شورای امنیت که به آنها ملزم است می تواند دست یابد. آیا ممکن است که به توان چنان دولتی را تحت نظر صدام تصور کرد؟ وقتی که من یک پروفسور بودم، به دانشجویان می گفتم که شما باید همه امکانات را در نظر بگیرید. به عنوان وزیر امور خارجه، باید که در حوزه واقعیت و احتمالات خود را قرار بدهم. و مدارک بسیاری هستند که نشان می دهد نیات صدام حسین هرگز صلح آمیز نخواهد بود.” بنابراین، بر عراق یک شرط غیرممکن تحمیل شده بود. باید به آمریکا نشان می داد که نیات صلح آمیز دارد. آیا دولت آمریکا نیات صلح آمیزی داشت؟

این سیاست آمریکا مانع از همکاری عراق با بازرسان تسلیحاتی شد. اندرو کاکبرن^۶۱ بعدا گزارش داد که رئیس کمیسیون ویژه سازمان ملل، گروه بازرسان سازمان ملل، در آن مقطع، رولف اکیوس، فورا متوجه نیت آلبرایت شد. “من می دانستم که صدام حالا احساس می کند که هیچ دلیلی برای همکاری با ما ندارد، و در واقع هدف آلبرایت از آن سخنرانی همین بود.” همانطور که پیش بینی شده بود، فردای همان روز طارق عزیز، معاون نخست وزیر صدام و فرستاده ویژه به خارج از کشور، تلفن خشم آلودی به او زد. ” او می خواست بداند که عراق دیگر چه دلیلی دارد که با ما کار کند.”

بنابراین، به نظر می آید که تقریبا با اطمینان می توان گفت که سیاست آمریکا دقیقا برعکس آن چیزی بود که ادعا می کرد. در واقع هدف این بود که تحریم ها تا سقوط صدام نگهداری شوند. این همچنین عملا امکان اجابت تعهدات عراق را از میان برداشت. (علاوه بر آن، واشنگتن پست گزارش داد که آمریکا از کمیسیون ویژه سازمان ملل^۶۲ برای جاسوسی بر علیه عراق استفاده کرد.)

اگرچه، وقتی که در محافل عمومی حضور پیدا می کرد، آلبرایت فریب می داد و ادعا می کرد که اگر فقط صدام خود را خلع سلاح می کرد همه مسائل حل میشدند، برای مثال، در برنامه نیوز آور پی بی اس^۶۳ در سال ۱۹۹۸، از او پرسیده شد: “همانطور که میدانید، طارق عزیز، معاون نخست وزیر عراق، امروز یک مصاحبه مطبوعاتی داشت، و او اساسا آمریکا را مسئول بن بست می دانست. او گفت که آنها به مدت ۷.۵ سال برای همکاری تلاش کرده اند. هرگز نوری در انتها تونل وجود ندارد؛ همیشه تونل دیگری در پیش است، و دولت کلینتون،او می گوید، قصد برداشتن  تحریم ها را ندارد.”

آلبرایت در جوابش وانمود کرد که موضوع در مورد خلع سلاح است، و عراقی ها را اینگونه سرزنش می کند: “خوب، می دانید، این رفتار استاندار آنهاست. آنها خودشان مسئولیتی برای آنچه که اتفاق می افتد قبول نمی کنند. آنها بودند که فرصت قبول تعهداتشان را از زمان پایان جنگ خلیج (فارس)  داشتند. میدانید، این یکی از روشن ترین برنامه های تحریم و نقشه راه در رابطه با چگونگی حرکت از نقطه الف به نقطه ب بوده است، و برای آنها کاملا ساده است که بگویند که کمیسیون ویژه سازمان ملل احتیاج دارد که بیاید و به کارش برسد.” بار دیگر، جدول زمانی را از سال ۱۹۹۸ به بیند: “کالبد شکافی یک فاجعه: سیاست تحریم های آمریکا بر علیه عراق.”^۶۴

(نشریه آنلاین اینترسپت^۶۵، با استناد به مقاله ۲۰۱۷ در بریتیش مدیکال ژورنال^۶۶ (بی ام جی)، استدلال کرد که ارقامی از تلفات انسانی عراق اغراق شده است. ولی انتشار این مقاله باید با هشیاری به زیر سوال برود. زبانی که برای محکوم کردن ادعای عراق بکار برده شده است “دروغ غیرعادی” در رابطه با تاثیرات تحریم ها برای مقاله ای  در یک نشریه ای علمی به نظر غیر عادی می آید. و، از قضا، در جمله سومش، افسانه محوری تحریم ها را که رایج بود تکرار کرد: “برداشتن تحریم ها ملزم به نابودی سلاح های کشتار جمعی است،” ولی اینترسپت خودش تایید کرد که آن در واقع سیاست آمریکا نبود، تحریم ها حتی بعد از اینکه عراق همه آن تسلیحات را از بین برد ادامه پیدا کرد.)

گرایش های جنگی بر علیه عراق همچنین با آینده سیاسی کلینتون گره خورده بود.

در ۲۱ ژانویه ۱۹۹۸، تعدادی از روزنامه ها مقالات در مورد نامه ۵۴ اسقف آمریکایی که به رئیس جمهور کلینتون فرستاده بودند، نوشتند. در این نامه آنها نگرانی عمیق معنوی خود را در رابطه با تحریم های آمریکا بر علیه مردم عراق ابراز کرده بودند. اگرچه، در همان روز، داستان مونیکا لوینسکی به رسانه ها درز کرد، ثابت شد که رسانه ها وقتی که یک روایت واقعی معنوی را می بینند آن را به خوبی می شناسند.

آلبرایت و بقیه اعضای دولت کلینتون ظاهرا در طرحشان برای حمله به عراق متعاقب گردهمائی اوهایو استیت در ۲۰ فوریه ۱۹۹۸ شکست خوردند. در ماه اوت، آلبرایت اعلام کرد: ” بگذارید من…روشن کنم که اگر لازم باشد ما در جدول زمانی امان، و در زمان و مکان انتخابی امان، نیروی نظامی  بکار خواهیم برد.” آن زمان و مکان نشان داد که درست همزمان با استیضاح کلینتون در دسامبر ۱۹۹۸ بود. بمباران عراق با نام عملیاتی  “روباه صحرا” همچنین مصادف با ماه رمضان بود.

این بمباران وسیع تر از بمباران اوت ۱۹۹۸ بود، درست وقتی که مونیکا لوینسکی در مقابل هیئت منصفه داشت شهادت می داد، کلینتون افغانستان و یک کارخانه داروسازی در سودان را بمباران کرد. آلبرایت و مشاور امنیت ملی، سندی برگر، در حالی که هیچ مدرکی^۶۷ برای “شرکت دارویی که پیش سازهایی برای امکانات سلاح های شیمیایی تولید می کرد” ارائه ندادند، بمباران سودان را توجیه می کردند. بایدن^۶۸ هم شدیدا از او و کلینتون حمایت کرد.

نیویورک تایمز بعدا خیلی از ادعا ها در مورد بمباران سودان را بی ارزش کرد، منابعی^۶۹ گزارش دادند که آلبرایت ” تحلیلگران اطلاعاتی وزارت امور خارجه را تشویق کرد که گزارشی را که تهیه شده بود، و در آن گفته شده بود که بمباران توجیهی نداشت، از بین ببرند.” این ظاهرا پیش درآمدی بود برای چینی (Cheney)، با سیاسی شدن سازمان های اطلاعاتی، که توجیهات حمله به عراق را اختراع کند.

پیشگامان پدیده ی ترساندن و تشویش اذهان عمومی از سلاح های کشتار جمعی که در سال های بوش و چینی از آن سوء استفاده شد، آلبرایت و همکارانش بودند. در ۱۶ نوامبر ۱۹۹۷ ویلیام کوهن، رئیس پنتاگون، وقتی که آلبرایت وزیر امور خارجه بود، در برنامه “این هفته”  تلویزیون ABC مجهز به ابزاری برای نمایش: “سیاه زخم (آنتراکس)، اگر شما یک کیسه ۵ پاوندی شکر را و موافق باشیم که این را سیاه زخم بدانیم (کوهن یک کیسه شکر را بلند می کند).  این مقدار سیاه زخم می تواند در سطح یک شهر مثل واشنگتن پخش شود. آن حداقل نصف جمعیت آن شهر را نابود می کند. … یکی از چیزهایی که ما در مورد سیاه زخم متوجه شدیم این است که یک نفس از آن و شما احتمالا در عرض پنج روز با مرگ مواجه می شوید. یک خرده کوچک از سیاه زخم در عرض پنج روز باعث مرگ می شود. وی ایکس ( VX) یک گاز عصبی است. یک قطره از این در عرض چند ثانیه شما را می کشد.” مورین دواد این را مسخره کرد: آنتراکس^۷۰، شمنتراکس.”

کوکی رابرتس در ABC به کوهن گفت: “ممکن است که آن کیسه را زمین بگذارید.”

در اوت ۱۹۹۸، اسکات ریتر رئیس بازرسان سازمان ملل در اعتراض به دخالت ظاهری آلبرایت در کار بازرسان از سمت خود در کمیسیون ویژه سازمان ملل استعفا داد. او ادعا کرد که عراق آمریکا را فریب داده است^۷۱ و قادر خواهد بود که در عرض شش ماه سلاحهای کشتار جمعی اش را باز سازی^۷۲ کند. ولی او از دید مافوق نظامی خودش، تضادهای سیاست آمریکا را (که خلع سلاح عراق هدف واقعی نبود) متوجه شده بود.

این کاری است که دست راستی ها، نظامیان و “واقع گرایان” بعضا به آن دست می زنند: از سیاست آمریکا انتقاد میکنند با این فرض که اهداف بیان شده اهداف واقعی هستند، آنها به تضادها اشاره می کنند و بعد بطور مشکوکی نتیجه گیری می کنند که یک دشمن خارجی دولت را فریب می دهد. غالبا، آنها طبیعت ماکیاولی سیاست های آمریکا را نادیده می گیرند. معمولا این در یک سطوحی عملی است، ولی در این مورد، عناصر رهبری در آمریکا  انتقادات اسکات ریتر را نمی توانستند تحمل کنند، بنابراین محبوبیتی که در رسانه ها داشت از دست داد. وقتی که او در کنگره شهادت داد، بایدن بود که رهبری حمله به او را دردست گرفت، با این  لفظ او را سرکوب کرد، در به زیر سوال کشیدن آلبرایت تو “بالای حقوق دریافتی ات^۷۳” عمل می کنی. از قضا، آلبرایت گفت که اسکات ریتر “کوچکترین اطلاعی از سیاست کلی ما ندارد.” در واقع، در سال ۱۹۹۹، اسکات ریتر گفته های قبلی اش را جابجا کرد و به فرانت لاین گفت که اصلا مهم نبود که عراق چه بکند در هر صورت آمریکا تحریم ها را نگه می داشت و ^۷۴بنابراین آمریکا مسئول شکست  کمیسیون ویژه سازمان ملل (برای عراق) بود.

ولی رسانه های آن واقعیت روشن را پوشاندند. در واقع آن را مکرا جعل کردند. در ۱۹ دسامبر ۱۹۹۹، تیم راسرت^۷۵ (که مراسم تشیع جنازه او هم در “کلیسای ملی واشنگتن” بود) به آلبرایت کمک کرد که با تزویر از موضوع عراق طفره برود:”یکسال قبل صدام حسین همه بازرسان را که می توانستند به ظرفیت های شیمیایی یا هسته ای عراق دست یابند اخراج کرد. همین دیروز گفت که ‘شما برنخواهید گشت.’کی دولت آمریکا برای بازرسی به آنجا خواهد رفت؟” ولی عراق بازرسان اسلحه را اخراج نکرد; ریچارد باتلر، رئیس کمیسیون ویژه سازمان ملل بود که بعد از تسلیم یک گزارش متناقض، بر طبق واشنگتن پست که دولت آمریکا در تهیه آن دست داشت، بازرسان را از عراق خارج کرد. افسانه ای که حضور کمیسیون ویژه سازمان ملل در عراق به خاطر اخراج بازرسان بوسیله عراق به پایان رسید در سال های قبل از حمله ۲۰۰۳ به عراق تبدیل به یک افسانه بزرگ^۷۶ رسانه ای شد و حمله به عراق را تسهیل کرد.

 تله ای که آلبرایت و همکارانش برای صدام گذاشته بودند عملا او را مجبور کرد که بازرسان اسلحه را متناوبا اخراج کند. او در مقاطعی دست به آن کار زد که برای آمریکا و متحدانش اسرائیل و عربستان نامناسب بود. بعد به بازرسان اجازه بازگشت می داد چرا که اگر این کار را نمی کرد به آنها بهانه می داد تا به عراق حمله کنند. این در رسانه های آمریکا به عنوان یک بازی “تقلب و عقب نشینی” مطرح شد، ولی درواقع نتیجه سیاست آمریکا در  نگهداری تحریم های فلج کننده بدون در نظر گرفتن رفتار عراق بود. عراق می خواست که راهی برای برداشتن تحریم ها وجود داشته باشد و آمریکا آن را رد کرد، و درنهایت کمیسیون ویژه سازمان ملل را از بین برد.

کلینتون در تحلیل نهایی نجات ریاست جمهوری اش را مدیون شخص آلبرایت بود که به حرارت کامل حامی جنگ بود. ولی در شروع ریاست جمهوری اش زانو زدن در مقابل برنامه نخبگان را هم به نمایش گذاشت و آن وقتی که اولین وزیر امور خارجه اش، وارن کریستوفر، او را تضعیف کرد. در ۱۳ ژانویه ۱۹۹۳، یک هفته قبل از اینکه کار ریاست جمهوری اش را شروع کند و جورج اچ دبلیو بوش درگیر یک بمباران دیگری در عراق بود، کلینتون در نهایت مسئولیت آن سخن کفری که گفته بود را به عهده گرفت: “من از کلیسای باپتیست هستم. من اعتقاد به مکالمه در بستر مرگ دارم. اگر او (صدام حسین) یک رابطه متفاوتی با آمریکا و سازمان ملل می خواهد، تنها کاری که باید بکند این است که رفتارش را عوض کند.” روز بعد، در مواجهه با انتقادات، مخصوصا از نیویورک تایمز^۷۷، که او ممکن است تحریم ها را بردارد و حتی روابط را با عراق عادی کند، کلینتون عقب نشینی کرد: “تفاوتی بین سیاست من و دولت فعلی وجود ندارد…من قصد عادی سازی روابط با عراق را ندارم.”

کلینتون همچنین بطور قابل ملاحظه ای بوسیله کریستوفر تضعیف شد، او گفت: “برای من مشکل است که خود را با اعتقاد باپتیست به رستگاری سهیم بدانم.”من هیچ تغییر عمده ای در موضع و ادامه حمایت کامل از آنچه دولت بوش انجام داده است را نمی بینم. آن سیاست عراق را محکوم به یک دهه گرسنگی و حمله اجتناب ناپذیر به عراق کرد.

میراث آلبرایت: لابیگری غیررسمی و هویت گرایی امپریالیستی

وزیر امور خارجه آمریکا آنتونی بلینکن درباره آلبرایت توییت^۷۸ کرد: “او الگویی برای من و خیلی از دیپلمات های ما بود.”

در واقع، بعد از پست وزارت امور خارجه آمریکا، آلبرایت مدیر “آلبرایت استون بریج  گروپ” شد، ریوولوینگ دوور پروجکت  (Revolving Door Project) اینطور آن را توضیح داد به عنوان “یک شرکت مخفی غیر رسمی لابی گر … به نمایندگی از طرف دولت های خارجی مثل امارات متحد عربی و عربستان کار می کند، همان دولت هایی که درگیری نظامی اشان با حمایت آمریکا در یمن فاجعه انسانی بوجود آورده است.” مشتریان دیگرش شامل آمازون، مایکروسافت، فایزر، مرک، بلک اند ویچ است. این افراد در آنجا قبلا کار می کردند^۷۹: ویکتوریا نولند^۸۰، معاون فعلی امور سیاسی وزیر خارجه آمریکا که در حالیکه کودتای ۲۰۱۴ اوکراین را برنامه ریزی می کرد مفتضحانه گفت که “لعنت به اتحادیه اروپا^۸۱“; وندی شرمن^۸۲، قائم مقام فعلی وزیر امور خارجه آمریکا; سفیر فعلی آمریکا در سازمان ملل^۸۳، لیندا توماس گرین فیلد (که از عربستان در حالیکه وحشیانه به یمن حمله می کند، محافظت می کند) همچنین افرادی که کمتر دیده میشوند^۸۴ مثل مارک فیورستین، یک فاند ریزره (جمع کننده کم مالی) برجسته حزب دموکرات که به دولت ترامپ توصیه کرد که نیکلاس مادورا را از قدرت بردارد و حالا مشاور اصلی آژانس توسعه بین المللی آمریکاست، که عملا به عنوان قدرت نرم آمریکا عمل می کند. بعلاوه، سال گذشته، بایدن یکی از دخترهای آلبرایت، آلیس پ. آلبرایت، را به ریاست میلینیوم چلنج کورپوریشن^۸۵ منصوب کرد، که بوسیله جرج دبلیو بوش برای اختصاص پول به شهرهایی در نظر گرفته شده است که به دنبال سیاست “رشد اقتصادی” هستند، بوجود آمده است.

شاید موضوع مهم در تصدی پست وزارت امور خارجه بوسیله آلبرایت این بود که او اولین زن در یک پست بالا بود که روشهای امپراطوری را به چالش جدی نکشید. همین موضوع ده سال بعد با آمدن هیلاری کلینتون به عنوان وزیر امور خارجه و در رابطه با قومیت، اوباما به عنوان رئیس جمهور  تکرار شد. در واقع، داشتن یک زن و اقلیت های قومی در پست های ویژه می تواند کاملا راهبردی باشد، همانطور که در هنگام حمله به طالبان فمینیسم (طرفداری از زنان) تبدیل به دستاویزی برای امپراطوری می شود. در واقع، آلبرایت به عنوان یک زن وقتی که کلینتون درگیر رسوایی سکس بود جنگ تسهیل شده ی او هم جوابی برای جنگ طلبی نخبگان و هم کمک سیاسی برای کلینتون بود. همانطور که مارتین لوترکینگ ابراز  نگرانی می کرد: “به این اعتقاد رسیده ام که ما در یک خانه ای که در حال سوختن است در حال ادغام شدن هستیم^۸۶.” یا حداقل خانه که خانه های دیگر را می سوزاند.^۸۷

این بخشی از همان نیرویی بود که اروپای شرقی را به عنوان ابزاری بر علیه روسیه بکار برده است. معلم خود آلبرایت، زبیگنیو برژینسکی،  مشاور امنیت ملی، به خود می بالد^۸۸ که چطور جیمی کارتر در جوِلای ۱۹۷۹ اولین دستورالعمل اش امضای کمک محرمانه به نیروهائی که در افغانستان برعلیه دولت افغانستان که بوسیله شوروی حمایت میشد امضا کرد. “و همان روز، من یادداشتی برای رئیس جمهور نوشتم که در آن به او توضیح دادم که این کمک شوروی را وادار به دخالت نظامی خواهد کرد.” آن حمله در دسامبر ۱۹۷۹ به وقوع پیوست. شبیه به همین سناریو را در اقدامات آلبرایت در رابطه با شروع بمباران یوگسلاوی و اقدامات فعلی در رابطه با جنگ اوکراین می توان دید. آلبرایت بخشی از شورای امنیت ملی برژینسکی بود و در مقطعی که آن را ترک کرد تمرکزش لهستان بود (جایی که برژینسکی متولد شد). در شرایطی که جنگ افغانستان ادامه داشت،  رونالد ریگان و چارلی ویلسون “امتیاز” آن را به خاطر حمایت از مبارزان افغانستان صاحب شدند.، ولی آن بوسیله برژینسکی طرح و به اجرا درآمده بود.

خانواده آلبرایت (اصلیت یهودی اش فقط بعد از اینکه وزیر امور خارجه شد، اعلام شد) ظاهرا در صربستان بود که نجات داده شدند، علیرغم آن وقتی که با فعالین صربستان سالها بعد از بمباران صربستان که او مدیریت کرد، مواجه شد، به سر آنها فریاد زد: “^۸۹صرب های چندش آور!”

در سال ۱۹۷۷،  برژینسکی عملا خواهان انحلال روسیه شد^۹۰، یا حداقل  غیر متمرکز شدنش:”یک روسیه ای که به شکل کنفدراسیون اداره شود (شامل روسیه بخش اروپا، جمهوری سیبری، و جمهوری خاور دور) همچنین راحت تر می تواند روابط اقتصادی نزدیک با همسایگانش داشته باشد، هر کدام از اعضای کنفدراسیون قادر خواهد بود از پتانسیل های محلی خودش با خلاقیت بهتری بهره برداری کند، خلاقیت هایی که  برای چندین قرن بوسیله بازوهای سنگین بوروکرات های مسکو سرکوب شده است. در عین حال، یک روسیه غیر متمرکز کمتر مستعد به بسیج امپریالیستی است.”

توییتر   ۲۳ مارس ۲۰۲۲

اینجا یک دانشجوی ایالت اوهایو در سال ۱۹۹۸ از مادلین آلبرایت می پرسد چرا آمریکا عراق را بمباران می کند، ولی به اسرائیل اسلحه می فروشد.

چهره منزجر مادلین آلبرایت همه روایت را بیان می کند … او در ادامه صحبت اش دانشجویان را متهم به دفاع از صدام حسین می کند.

ایالت اوهایو: انتفاضه آمریکایی در سی ان ان

در می ۲۰۰۰، در حالی که آلبرایت در مراسم جشن فارغ التحصیلی سخنرانی می کرد، تنفر عمومی^۹۱ آشکار بود. در دانشگاه برکلی، برنده جایزه مدال دانشگاه فادیا رافیدی^۹۲ بعد از سخنرانی آلبرایت سیاست های^۹۳ او را محکوم کرد. وقتی که با اعتراضات دانشگاه نورث وسترن مواجه شد، سخنرانی اش را لغو کرد^۹۴.

بیشتر زمینه های این فعالیت های سیاسی را در رابطه با تحریم ها رانیا ماصری، یک آمریکایی عرب، فراهم کرد، او یک فعال سیاسی مصممی در نورث کارولینا بود که تعداد زیادی سخنرانی برای گردهمایی های کوچک در سراسر آمریکا ارائه داد. گروه “صداهای بیابانی” علنا تحریم ها را نقض کرده غذا و دارو به عراق فرستادند و بی وقفه بوسیله وزارت خزانه داری آمریکا تحت تعقیب قرار گرفتند. مایک زمولک^۹۵ و دیگران شبکه ملی برای پایان دادن به جنگ بر علیه عراق را بوجود آوردند^۹۶.

در دانشگاه جرج واشنگتن، دانشجویان^۹۷ به آلبرایت پشت کردند. یک زن جوان علامت “جنایتکار جنگی” را که با حروف بزرگ امضا شده بود نگه داشت. فکر کردم که شاید کار درستی نبود ولی باید اعتراف کنم که مرا به خنده انداخت. حالا، سوال این است که چقدر از این نوع تحقیرها او را برای کارهای مهیبی که مرتکب شده بود سنگدل تر کرده است.

یک پروفسور دانشگاه جرج واشنگتن صحنه سخنرانی را ترک کرد. تام ناگی، پروفسور. برنامه کامپیوتری برای هوش مصنوعی،  مطالعاتش در مورد سیاست آمریکا در مورد تحریم های عراق بود. سال بعدش، مقاله اش “راز نهفته در پس تحریم ها: چطور آمریکا به عمد سیستم آبی عراق را نابود کرد^۹۸” نشریه پروگرسیو^۹۹ آن را انتشار می کند.

او مدارکی^۱۰۰ چون مدرک ۱.۲-۲ دکترین نیروی هوایی می ۱۹۹۸ تحت عنوان “حمله راهبردی” که شامل تحلیلی از عملیات طوفان صحرا (جنگ اول خلیج فارس) بود را افشا کرد، “از دست دادن برق منجر به توقف سیستم تصفیه آب شهر شد و چون فاضلاب شهر به رودخانه دجله ریخته شد باعث بحران بهداشت عمومی شد.” این در بخش “عناصر عملیات موثر” ظاهر شد.”  ناگی به خاطر اعتراض اش به سیاست های آمریکا به کانادا مهاجرت کرد.

در اوایل سال ۲۰۰۰، حتی نفر دوم اقلیت های دموکرات دیوید ای بونیر از ایالت میشیگان تحریم ها را “بچه کشی در پشت پرده نمایش سیاست آمریکا^۱۰۱” نامید. در ضمن، آسوشیتدپرس گزارش داد که “صندوق اضطراری کودکان سازمان ملل گفت که چندین هزار کودک زیر ۵ سال به خاطر سوء تغذیه در عراق فوت می کنند.”

فعالین سیاسی در مقابل استودیوهای تلویزیونی برنامه های صبحگاهی یکشنبه دست به تظاهرات زدند. آلبرایت از طریق ورودی های پشتی گاراژ پنهانی به استودیو ا ب سی وارد می شد.

نقطه اوج این برنامه ها جلسه عمومی شهر اوهایو بود. آلبرایت، کوهن و برگر به دانشگاه ایالتی اوهایو فرستاده شدند تا ظاهرا مردم آمریکا را قانع کنند که حمله آمریکا به عراق را تایید کنند.

شما امکان  دارد که کلیپی^۱۰۲ از جون استرنج دیده باشید که آلبرایت را در مورد تزویرهای سیاست آمریکا به سوال می کشد، ولی آن فقط بخش کوچکی از جلسه بود. در کمال تعجب، من نتوانستم کل متن یا ویدیو این جلسه پر سرو صدا را بدست بیاورم، که مبین خیلی از واقعیت هاست که چطور اطلاعات نگهداری می شود و چه اطلاعاتی در جامعه ما گم می شوند. یک کلیپ ۷ دقیقه ای اینجاست^۱۰۳. نقش جون استرنجر از همه واضح تر است از آنجاییکه او کراوات دارد و جلوی میکروفون ظاهر شد. تعدادی از فعالین روی زمین، شامل ریاد باهور، کلودیا لوگو و تی جی گوس و خیلی های دیگر در برپایی آن جلسه نقش داشتند. بی باکی آنها روایتی است که باید با جزئیاتش گفته شود. همانطور که من مدت کوتاهی بعد از آن رویداد برای مریپ (MERIP)  تحت عنوان “میانبر زدن ماشین سیاسی/رسانه ای^۱۰۴” نوشتم، ظاهرا از یک حمله اجتناب ناپذیر به عراق در اوایل ۱۹۹۸ به خاطر تظاهرات و مطرح شدن سوال های جدی در اوهایو و پرواز کوفی عنان دبیر کل سازمان ملل به عراق جلوگیری شد.

برای مدتی، به نظر می آمد که به خاطر فعالین سیاسی آمریکا و فشارهای جهانی توانست نقشه های نخبگان آمریکا را متوقف کند. سال بعد این مدل عملا در جلسه سازمان تجارت بین المللی “نبرد سیاتل” تکرار می شود، در حالیکه فعالین آمریکایی در خیابانها مواجهه با گازهای اشک آور بودند و نمایندگان کشورها جهان که زیر بار امضای درخواست های اقتصادی سازمان تجارت جهانی نمی رفتند.

این انرژی با آمدن دولت بوش ضعیف شد و با حملات ۱۱ سپتامبر و حملات انحرافی جنگ بیولوژیک آنتراکس (سیاه زخم) در سال ۲۰۰۱ کاملا متوقف شد. نخبگان آمریکا با توجیه این حملات اقدام به  سرکوب آزادی های مدنی و حملات همه جانبه آمریکا (به غرب آسیا) کردند. مردم آمریکا به فضایی کاملا ترس آلود کشانده شدند، پروپاگاندای رسانه ای به اوج رسید و نیروهایی که به دنبال تحولات مثبت بودند عمدتا تضعیف، ساکت، و یا ایزوله شدند. بعضی از آنها هم جذب سیستم شدن.

صلیب و شمشیر

“کلیسای ملی واشنگتن” جایی است که جرج دبلیو بوش اولین سخنرانی عمده خود را بعد از بازگشت به واشنگتن بعد از سپتامبر ۱۱ ارائه داد. این موسسه هر علائمی از مترقی بودن را اگر ادعا کند که به یدک می کشد، ولی به آن شکل و شیوه ای که از آن در صحنه ملی استفاده می شود آن را حامی امپراطوری می کند. تئاتری است برای اجرای مراسم جشن هایی که جنایتکاران برای یکدیگر برپا می کنند. از احساس همدردی مردم برای آنهایی که فوت کرده اند سو استفاده می کنند در حالی که ِکشتارهایی را که مقامات رسمی مرتکب شده اند نادیده می گیرند و هر نوع منتقدی را از آنجا اخراج می کنند.

طرح های اولیه برای واشنگتن بوسیله پییر له انفانت برای “یک کلیسای بزرگ با اهداف ملی”^۱۰۵  ارائه شد، ولی نگرانی در مورد جدایی کلیسا از دولت باعث شد که این طرح اجرا نشود. “کلیسای ملی” فعلی به سادگی محل اقامت اسقف کلیسای اسقفی در ایالات متحده^۱۰۶ می باشد. همانقدر “کلیسای ملی” است که مدونا، خواننده، مادر عیسی مسیح است.

مرحوم بلیز بونپین، یک کشیش ماریکنول، اخطار کرد که چطور یک قرن پیش، امپراطوری الهیات متولد شد. “شمشیر و صلیب در برپایی امپراطورها متحد شدند.”^۱۰۷ آن فرایند مزورانه هنوز در واشنگتن ادامه دارد.

سام حسینی روزنامه نگار آزاد که در واشنگتن اقامت دارد.

Twitter at @samhusseini

منبع:  

۱. https://transcripts.cnn.com/show/se/date/2021-11-05/segment/04

۲. https://www.salon.com/2020/01/16/joe-biden-not-telling-the-truth-about-his-iraq-record–and-hes-been-doing-that-for-years/

۳. https://www.pewresearch.org/fact-tank/2016/10/11/how-income-varies-among-u-s-religious-groups/

۴. https://cathedral.org/press-room/cathedral-to-host-funeral-for-madeleine-albright/

۵. https://twitter.com/samhusseini/status/1498465293622038533

۶. https://twitter.com/jeremyscahill/status/1120468628481171457

۷. https://www.theguardian.com/world/1999/may/08/balkans

۸. https://www.washingtonpost.com/wp-srv/inatl/longterm/balkans/stories/brussels052199.htm#:~:text=BRUSSELS%2C%20May%2020%20%E2%80%93%20NATO%20warplanes,Spanish%20and%20Norwegian%20ambassadors%20and

۹. http://www.cnn.com/WORLD/europe/9904/26/kosovo.02/

۱۰. https://www.washingtonpost.com/wp-srv/inatl/longterm/balkans/stories/belgrade041399.htm

۱۱. https://archive.nytimes.com/www.nytimes.com/library/world/europe/050499kosovo-nato.html#:~:text=NATO%20attacked%20Yugoslavia’s%20electrical%20power,17%20people%20and%20injuring%2040.

۱۲. https://www.nytimes.com/1999/07/14/world/serbian-town-bombed-by-nato-fears-effects-of-toxic-chemicals.html

۱۳. https://www.chicagotribune.com/news/ct-xpm-1999-05-16-9905160355-story.html

۱۴. https://www.washingtonpost.com/wp-srv/inatl/longterm/balkans/stories/korisa052199.htm

۱۵. https://apnews.com/article/b1aa9b0aa9d4d50de448170547fd7e5e

۱۶. https://archive.nytimes.com/www.nytimes.com/library/world/europe/033199kosovo-us.html

۱۷. https://www.latimes.com/archives/la-xpm-1999-apr-30-mn-32671-story.html

۱۸. https://www.theguardian.com/world/1999/jun/02/balkans3

۱۹. https://dgibbs.faculty.arizona.edu/sites/dgibbs.faculty.arizona.edu/files/Gibbs,%20Principle%20of%20First%20Do%20No%20Harm.pdf

۲۰. https://monthlyreview.org/product/fools_crusade/

۲۱. https://monthlyreview.org/2007/10/01/the-dismantling-of-yugoslavia/

۲۲. https://www.wsws.org/en/articles/1999/05/hayd-m17.html

۲۳. https://cepr.net/nato-bombing-of-yugoslavia-only-makes-matters-worse/

۲۴. https://www.bbc.com/news/world-europe-48134881

۲۵. https://twitter.com/samhusseini/status/1139187105836519424

۲۶. https://www.cnn.com/ALLPOLITICS/stories/1999/05/06/china.spying/

۲۷. https://www.bbc.com/news/world-europe-48134881

۲۸. https:// www.un.org/press/en/1999/19990508.SC6674.R1.html

۲۹. https://www.theguardian.com/world/1999/oct/17/balkans

۳۰. https://fair.org/take-action/action-alerts/u-s-media-overlook-expose-on-chinese-embassy-bombing/

۳۱. https://www.counterpunch.org/2015/05/25/the-bombing-of-the-chinese-embassy-in-belgrade-in-1999-reconsidered/

۳۲. https://responsiblestatecraft.org/2022/02/22/russias-move-in-ukraine-has-parallels-with-us-actions-in-kosovo/

۳۳. https://consortiumnews.com/2022/02/23/what-is-the-difference-between-kosovo-donbass/

۳۴. https://foreignpolicy.com/2022/03/03/putin-ukraine-russia-nato-kosovo/

۳۵. http://www.cnn.com/WORLD/europe/9904/09/kosovo.diplomacy.02/

۳۶. https://www.alamy.com/stock-photo-vladimir-putin-was-appointed-on-monday-secretary-of-the-security-council-30989020.html

۳۷. https://fair.org/home/selling-albright-as-a-feminist-icon-was-the-price-worth-it/

۳۸. https://fair.org/home/calling-russias-attack-unprovoked-lets-us-off-the-hook/

۳۹. https://accuracy.org/?s=Rambouillet&submit.x=13&submit.y=13

۴۰. https://accuracy.org/release/174-new-attention-to-unpublicized-provisions-of-rambouillet/

۴۱. https://fair.org/press-release/what-reporters-knew-about-kosovo-talks8212but-didnt-tell/

۴۲. https://accuracy.org/release/175-last-nights-house-vote-makes-it-official-the-bombing-of-yugoslavia-is-illegal/

۴۳. https://accuracy.org/release/184-war-crimes/

۴۴. https://www.youtube.com/watch?v=cJhAl8gT1sk&t=287s&ab_channel=RobertJensen

۴۵. https://fair.org/take-action/action-alerts/fairness-amp-accuracy-in-reporting-fair-associate-sam-husseini-questions-dan-rather-of-cbs-evening-news/

۴۶. https://www.counterpunch.org/2000/05/22/turning-a-blind-eye-to-nato-war-crimes/

۴۷. http://www.derechos.org/nizkor/europa/kosovo/kosovo28.html

۴۸. https://www.wsws.org/en/articles/1999/05/nato-m29.html

۴۹. https://www.irishtimes.com/news/albright-applies-pressure-to-uk-to-let-pinochet-go-home-to-chile-1.220581

۵۰. https://www.newsweek.com/israel-eavesdropped-president-clintons-diplomatic-phone-calls-252771

۵۱. https://www.counterpunch.org/2004/08/30/israeli-espionage-against-the-us/

۵۲. https://news.cornell.edu/stories/1999/09/former-un-official-says-sanctions-against-iraq-amount-genocide

۵۳. https://www.youtube.com/watch?v=10ijjcPaONI

۵۴. https://www.youtube.com/watch?v=1gJfiKoKDs0&ab_channel=BillKlacks

۵۵. https://www.nytimes.com/interactive/2020/04/20/magazine/madeline-albright-interview.html

۵۶. https://1997-2001.state.gov/statements/1998/980512.html

۵۷. https://accuracy.org/44-autopsy-of-a-disaster-the-u-s-sanctions-policy-on-iraq/

۵۸. https://www.bakerinstitute.org/events/1204/

۵۹. https://awpc.cattcenter.iastate.edu/2017/03/21/policy-speech-on-iraq-march-26-1997/

۶۰. https://www.nytimes.com/1995/08/12/opinion/l-between-us-and-iraq-kurds-only-lose-657695.html

۶۱. https://www.counterpunch.org/2007/09/29/iraq-s-wmd-myth/

۶۲. https://www.washingtonpost.com/wp-srv/inatl/daily/march99/unscom2.htm

۶۳. https://americanarchive.org/catalog/cpb-aacip_507-6t0gt5g11x

۶۴. https://accuracy.org/44-autopsy-of-a-disaster-the-u-s-sanctions-policy-on-iraq/

۶۵. https://theintercept.com/2022/03/25/madeleine-albright-dead-iraq-war-herbalife/

۶۶. https://gh.bmj.com/content/bmjgh/2/2/e000311.full.pdf

۶۷. https://accuracy.org/release/206-u-s-bombing-of-sudan-one-year-later/

۶۸. https://theintercept.com/empire-politician/biden-bombings-sudan-al-shifa-afghanistan/

۶۹. https://www.nytimes.com/1999/10/27/world/question-evidence-special-report-bomb-sudan-plant-not-year-later-debates-rankle.html

۷۰. https://www.nytimes.com/1997/11/19/opinion/liberties-anthrax-shmanthrax.html

۷۱. https://www.latimes.com/archives/la-xpm-1998-sep-04-mn-19461-story.html

۷۲. https://www.google.com/books/edition/The_U_S_Policy_Regarding_United_Nations/XzUxrL9vstwC?hl=en&gbpv=1&dq=%22Saddam+Hussein+will+have+disgraced+the+body%22&pg=PA31&printsec=frontcover

۷۳. https://www.c-span.org/video/?c4842887/user-clip-1998-biden-chastises-weapons-inspector-ritter

۷۴. https://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/shows/unscom/experts/whokilled.html

۷۵. https://husseini.posthaven.com/how-russert-et-al-planted-the-seeds-for-war

۷۶. https://fair.org/take-action/action-alerts/there-they-go-again-the-washington-posts-iraq-tall-tale/

۷۷. https://www.nytimes.com/1993/01/18/opinion/essay-stumbling-into-the-oval-office.html

۷۸. https://twitter.com/secblinken/status/1375864924304474120?lang=en

۷۹. https://therevolvingdoorproject.org/closing-the-revolving-door-public-financial-disclosures-reveal-potential-conflicts-of-interest-facing-biden-appointees/

۸۰. https://www.albrightstonebridge.com/news/press-release-victoria-nuland-rejoins-asg

۸۱. https://accuracy.org/release/biden-nominating-victoria-fuck-the-eu-nuland/

۸۲. https://www.state.gov/biographies/wendy-r-sherman/

۸۳. https://twitter.com/samhusseini/status/1515628261157523456

۸۴. https://therevolvingdoorproject.org/the-industry-agenda-military-industrial-complex/

۸۵. https://www.mcc.gov/

۸۶. https://www.scu.edu/mcae/architects-of-peace/Belafonte/essay.html

۸۷. https://www.dukeupress.edu/burn-this-house

۸۸. https://dgibbs.faculty.arizona.edu/brzezinski_interview

۸۹. https://www.theatlantic.com/international/archive/2012/10/madeleine-albrights-scrap-with-pro-serbian-activists-in-a-prague-bookstore/264245/

۹۰. https://www.foreignaffairs.com/articles/asia/1997-09-01/geostrategy-eurasia

۹۱. https://www.wrmea.org/000-july/internet-reveals-what-media-won-t-about-albright.html

۹۲. https://www.berkeley.edu/news/features/2000/05/11_fadia.html

۹۳. https://mondoweiss.net/2022/03/remembering-madeleine-albright-and-the-berkeley-commencement/

۹۴. https://www.chicagotribune.com/news/ct-xpm-1999-06-17-9906170170-story.html

۹۵. https://accuracy.org/release/feb-15-at-15-iraq-invasion-opposition-and-the-second-super-power/

۹۶. http://www.peacehost.net/NNEWAI/OriginalIndex.htm

۹۷. https://accuracy.org/release/531-geneva-conventions-water-supply-following-orders-fragging/

۹۸. http://www.iraqwaterproject.org/docus/attack_water.htm

۹۹. https://progressive.org/latest/pentagon-documents-show-u.s.-intentionally-used-sanctions-destroy-iraq-s-water-supply./

۱۰۰. https://ratical.org/ratville/CAH/SAandUSWC.html

۱۰۱. https://apnews.com/article/0ff1cb77c9b14072c98468d20cb3c1bb

۱۰۲. https://twitter.com/FaranBalanced/status/1506815986447654915

۱۰۳. https://www.youtube.com/watch?v=fcLaKGNDtzo&ab_channel=RobertJensen

۱۰۴. https://merip.org/1998/09/short-circuiting-the-mediapolicy-machine/

۱۰۵. https://www.youarecurrent.com/2017/07/04/column-washingtons-national-cathedral/

۱۰۶. https://www.washingtonian.com/2007/09/01/mysteries-of-the-washington-national-cathedral/

۱۰۷. https://accuracy.org/release/1486-jamestown-pope-in-latin-america/

چاپ کن