شعری را دوباره به بیضه نشسته مرغ خیال.
های!
آب بپاشید
به فرازِجاده ی پرواز؛
ناز بریزید
به نای ِسرخ قناری؛
افشان کنید
به شاخه ی بیدبُن
گیسوی باد را؛
با ساز و ضرب و هلهله
اینک
خبر کنید
خنیاگران ِشاد را؛
کاکل طلایی ِ رؤیا
شعری را به بیضه نشسته است.
□□□
لوس آنجلس ـ ۲۴ جولای ۲۰۰۰