عکس های دو عکاس زن یهودی که در طول جنگ داخلی اسپانیا پشت خطوط ضدفاشیست ها فعالیت می کردند، پس از ۸۰ سال در مادرید به نمایش گذاشته شد. برای دهه‌ها تصور می‌شد که نگاتیوها و چاپ‌هایی که بسیاری از آنها هرگز منتشر نشده‌اند گم شده یا از بین رفته‌اند. آنها اکنون برای اولین بار در پایتخت اسپانیا نمایش داده می شوند.
با نزدیک شدن به پایان جنگ داخلی اسپانیا در سال ۱۹۳۹، آنارشیست های کنفدراسیون ملی «دل تراباخو» و «فدراسیون آنارکیستا ایبریکا (CNT-FAI)» که در بارسلونا می جنگیدند، اقداماتی را برای حفظ سوابق مبارزات و دستاوردهای خود انجام دادند. آنها که از نتیجه جنگ بیمناک بودند، اسناد و ۲۳۰۰ عکس، ۵۰۰۰ نگاتیو و تقریباً ۳۰۰ آلبوم عکس را در ۴۸ جعبه چوبی مهر و موم کردند که آنها را به دور از بمباران فاشیستی به خارج از شهر و به پناهگاه امن مؤسسه بین المللی تاریخ اجتماعی (IISH) در آمستردام برسانند.
سال‌ها بعد، پس از سفر از طریق پاریس، هاروگیت و آکسفورد، جعبه‌هایی که به جعبه‌های آمستردام معروف بودند، به این مقصد رسیدند. آنها در حالی که آنارشیست ها در طول دهه ها حکومت رژیم فرانکو زندگی مخفیانه داشتند، مهر و موم شدند. این جعبه ها سرانجام در دهه ۱۹۸۰ باز شدند، سوابق و اسناد داخل آن ها پیدا شدند، اما از عکس ها خبری نبود.
اکنون به لطف تلاش های مورخ هنر آلمودنا روبیو، که از سال ۲۰۱۵ روی آرشیو IISH تحقیق کرده است، آثار دو عکاس خارجی، هر دو یهودی، که به اسپانیا سفر کرد بودند تا به پارتیزان ها کمک کنند، شناسایی شده است. مارگارت مایکلیس، لهستانی-اتریشی تبار، و کتی هورنا، مجارستانی، دوست دختر و هموطن روبرت کاپای عکاس.
مایکلیس در دهه ۱۹۲۰ در وین عکاسی خوانده بود و به کار در برلین ادامه داد تا اینکه او و همسرش که یک آنارشیست برجسته بود بطور جداگانه توسط نازی ها دستگیر شدند.
پس از آزادی، این زوج در سال ۱۹۳۳ به بارسلونا نقل مکان کردند، جایی که او استودیوی خود را تأسیس کرد و به عنوان یک پرتره و عکاس تبلیغاتی و معماری شروع به کار کرد.
پس از شروع جنگ داخلی در اسپانیا، مایکلیس با دفتر تبلیغات خارجی آنارشیست ها همکاری کرد و تصاویری را به کمیساریای تبلیغاتی تازه تأسیس کاتالونیا ارائه داد، که در پی حفظ روحیه و در عین حال تشویق اقدامات ضد فاشیستی بود.
در میان تصاویر تازه منتشر شده مایکلیس که همگی با لایکا گرفته شده اند، صحنه هایی از اقدامات خیابانی در بارسلون توسط مبارزان آنارشیست دیده می شود. نماهایی از زندگی روزمره در Albalate de Cinca و Valencia. گزارشی از بازدید از L’Alcora، روستایی که استفاده از پول را لغو کرده بود. عکس های کمیاب از اما گلدمن آنارشیست کهنه کار (که توسط جی ادگار هوور “خطرناک ترین زن آمریکا” نامگذاری شد)، و ورود صلیب سرخ بریتانیا به پورتبو.
هنگامی که مایکلیس اسپانیا را ترک کرد، هورنا در ژانویه ۱۹۳۷ به آن جا رفت. او نیز یک عکاس آموزش دیده بود و در سال ۱۹۳۳ آلمان را ترک کرده بود. پس از ورود به اسپانیا بدنبال چهار سال اقامت در پاریس، در خدمت انقلاب اجتماعی در آمد و برای بخش تبلیغات خارجی دفتر آنارشیست ها به کار پرداخت.
او به زودی به عنوان عکاس رسمی SPA، یک آژانس عکس آنارشیستی، معرفی و تصاویرش با عناوین آنارشیستی مانند Umbral، Mujeres Libres و Tierra y libertad منتشر شد.
کار هورنا، مانند آثار مایکلیس، برای حمایت از انقلاب اجتماعی و مقابله با تبلیغات فرانکوئیستی که سعی در بی اعتبار کردن جنبش ضد فاشیستی داشت، قرار داشت. رولیفلکس در دست، او از اردوگاهی که برای مراقبت از کودکانی که از منطقه جنگی خارج شده بودند تشکیل شده بود، بازدید کرد. او شرایط انسانی و بهداشتی را در زندانی در مدلو ثبت کرد. او کلیسایی را در آراگون به تصویر کشید که به یک کارگاه نجاری تبدیل شده بود. او روستاییانی را دید که موهایشان را در یک آرایشگاه جمعی کوتاه می کردند. او از یک سنگر در جبهه آراگون عبور کرد.
روبیو که با تحقیقات پرزحمت خود این عکس ها را کشف کرده است، در مورد اهمیت آنها تردیدی ندارد. «میراث کار مایکلیس و هورنا منحصربه‌فرد است، دقیقاً به این دلیل که تجربه انقلابی عقب‌نشینی را به ما نشان می‌دهد که توسط تاریخ‌نگاری رسمی نادیده گرفته شده و توسط آنارشیست‌های CNT-FAI صورت گرفته است. در عین حال، به ما این امکان را می دهد که زندگی این دو عکاس را در طول جنگ داخلی با جزئیات بیشتری بازسازی کنیم و بهتر از کار آنها در اسپانیای ضد فاشیست قدردانی کنیم.»
هر دو عکاس بر این باور بودند که آثارشان در خرابه‌های بمباران های فرانکو از بین رفته است. اکنون، برای اولین بار این تصاویر منتشر شده اند.
منبع: گاردین
