بازداشت و زندانی کردن رضا شهابی، حسن سعیدی، ریحانه انصاری نژاد، کیوان مهتدی و آنیشا اسدالهی و معلمان آزاده نشانه عجز حاکمیت سرمایه داری است!
این وصله های ناجور به کارگران و معلمان نمی چسبد.
بیش از یک ماه است که رضا شهابی، حسن سعیدی، ریحانه انصاری، آنیشا اسدالهی، کیوان مهتدی، جعفر ابراهیمی، رسول بداغی، محمد حبیبی، اسکندر لطفی،مژگان باقری، محمد علی زحمتکش، عزیز قاسم زاده، محسن عمرانی و ده ها کارگر و معلم زحمتکش به بند کشیده شده اند و به جرم دادخواهی و حق طلبی در زندان هستند. قوه قضائیه و نیروهای امنیتی برای خفه کردن فریادهای حق طلبی مردم زحمتکش طبق معمول به ترفند دروغ متوسل شده اند و با جرم تراشی و پرونده سازی های دروغین، به کارگران فعال و معلمان آگاه و آزادیخواه اتهام های واهی و ناچسب وارد کرده اند.
کیست که نداند که از نگاه مسئولان حکومتی همه چیز جرم است جز دزدی، فساد و آدم کشی. اگر به شرایط فقر و نابرابری در جامعه معترض باشی، همه اتهامات به تو وارد می گردد و با زور و تهدید زندانی می شوی. در سیستمی که مهم ترین اسناد طبقه بندی شده امنیتی و فوق محرمانه توسط افراد و مهره های حکومت افشا می شود و در اختیار سازمان های جاسوسی بین المللی قرار می گیرد، فرزندان دلیر مردم را به اتهام ملاقات آشکار با نمایندگان اتحادیه های جهانی که حمایت از افراد تلاشگر و ظلم ستیز و تشکل های کارگری از وظایف اساسنامه ای و اخلاقی آنهاست، مجرم محسوب می کنند.
کیست که پس از چهار دهه با این حربه ها و فریب کاری ها آشنا نباشد. اگر این ترفند ها کارساز می بود هنوز دیکتاتور ها و مستبدان منفور تاریخ در قدرت بودند و تاج و تخت و منابر و مناصب شان محفوظ مانده بود. گروگان گرفتن کارگران و معلمان و زندانی کردن آنها نمی تواند روند تاریخ را تغییر دهد. سیاست مدارانی که برای بقای خود درد و رنج و فقر را به مردم زحمتکش تحمیل می کنند و فعالان اجتماعی در بند را در شرایط سخت و زیر بدترین شرایط و بازجویی های سنگین نگه می دارند، از این سیاست ها طرفی نخواهند بست و فقط چهره واقعی خود را نشان می دهند.
اکنون رضا شهابی و تعدادی از معلمان که معترض به زندان و اتهام خود هستند، در حال اعتصاب غذا بسر می برند و شرایط غیر قابل تحمل زندان سلامتی آنها را به مخاطره انداخته است. مسئولان زندان، قوه قضائیه، نیروهای امنیتی، دولت و همه کسانی که این فعالان حق طلب را به زندان انداخته اند مسئول حفظ سلامتی و جان آنها هستند. همه کارگران و معلمان و مدافعان طبقه کارگر باید فوری و بدون قید و شرط آزاد شوند.
۳۰ خرداد ۱۴۰۱
گروه اتحاد بازنشستگان
