با گران شدن نان و دیگر مایحتاج عمومی آتش فقر و فلاکت شعله‌ورتر شده و خشم فرو خورده از سرکوب، تبعیض، استثمار، غارت و چپاول، کلیت رژیم را نشانه گرفته و همچنان خیابان جولان‌گاه تظاهرات کارگران، معلمان، بازنشستگان، زنان، دانشجویان، پرستاران، دهقانان و… در مجموع اکثریت آحاد مردم عاصی شده است. بن‌بست برجام و سقوط روزانه ریال که باعث کوچک‌تر شدن سفره کارگران و زحمتکشان و دیگر مزدبگیران شده، گرانی و تورم در کنار دهها معضل پاسخ نگرفته حیات شهروندان را تهدید میکند و رژیم در حال احتضار برای جبران کسری بودجه به اسم مالیات دارایی نداشته مردم ازجمله حساب پس‌انداز آن‌ها را مورد جدید برای غارت در نظر گرفته‌اند.
شهروندان نشان داده‌اند در برابر سرکوب سیستماتیک هم کوتاه نمی‌آیند. صدها نفر بازداشت شده‌اند. البته رژیم سرکوبگر با درس‌گیری از هزینه سنگین جنبش ۹۸ و عواقب آن برای رژیم جنایت پیشه، در جراحی بزرگ یعنی حذف سوبسید مواد غذایی و افزایش مالیات، بسیاری از فعالین کارگری، معلمان (تا بحال بیش از صد و پنجاه معلم )، زنان، دانشجویان، هنرمندان، جامعه مدنی و… را پیشگیرانه دستگیر کرده است. به خیال خود می‌خواهد جنبش را بی سر کند. شرایط زیستی مردم در بی آبی، بی نانی ، بیکاری، بی خانمانی، بی آینده‌گی و دهها معضل و مشکل سرکوب شده که هر زمان فضا و مکان پیدا کند. سر باز میکند و به اشکال مختلف خودش را نشان داده و سر باز ایستادن نیز ندارد. بازتاب مبارزات تهی دستان شهر و روستا تضاد بالایی‌ها را تشدید کرده و آینده نظام جنایت پیشه را در بخشهایی از حامیان نظام دچار شک و تردید کرده و دعوای جانشینی رهبری را در متن این وضعیت بحرانی ارزیابی باید کرد. زنان علی رغم سرکوب و تبعیضات جنسیتی حضور پررنگ و تعیین‌کننده در این جنبش دارند. اعدام‌های مخفیانه و علنی در بلوچستان ، کردستان و خوزستان پاسخ رژیم جنایت پیشه به شهروندانی ست که از ستم ملی هم رنج میکشند. موج گسترده اعتصاب غذای زندانیان سیاسی مقاومت و مبارزه در زندان را برجسته میکند.آخرین حربه زندانی سیاسی اعتصاب غذاست برای دفاع از حق آزاد زیستن و شان انسان. از این منظر انعکاس وضعیت زندانیان سیاسی را از راههای مختلف برای جلب نظر نهادها، سندیکاها، احزاب، مجمع حقوق بشری و نیروهای مترقی و…..با خواست بی قید وشرط زندانیان سیاسی به مسله روز تبدیل کنیم. این مبارزه و مقاومت تا تغییر بنیادی ادامه خواهد داشت؟ و در کوران این مبارزه پیوند بین محل کار و محله زندگی می‌تواند گره گشا این موقعیت آچمز شده شود؟ بدون پیوند این جنبش ها و شکل گیری یک گفتمان ایجابی تغییر بنیادی صورت خواهد گرفت؟ آیا جنبش نان و آزادی قوام و دوامش را بنام خودش حک خواهد کرد؟ دور نیست که جویبارهای زلال رهایی بهم به پیوندند و تبدیل به اقیانوسی شوند که لای و لجن بیش از چهار دهه جمهوری اسلامی را بروبند. برای حمایت و پشتیبانی از جنبش جاری در ایران شنبه ۲۵ ماه یونی، ساعت ۱۲ Steintor platzگرد هم میاییم و در حد توان خود جنبش نان و رهایی را تقویت می‌کنیم.
زندانی سیاسی آزاد باید گردد
زندان، شکنجه اعدام ممنوع باید گردد
زنده باد آزادی و برابری
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی ایران
کنشگران دموکرات و سوسیالیست-هانور
