در ساعات اولیه روز چهارشنبه اول تیر، زلزله ای نیرومند برخی از شهرهای افغانستان را ویران کرد. تصاویری که در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته شده، حاکی از رانش زمین و تخریب گسترده ساختمان‌هاست. گفته می شود که بیش از هزار نفر – عمدتاً در شهر پکتیکا – جان خود را در این زلزله از دست داده و احتمال می‌رود شمار دیگری هنوز در زیر آوار خانه‌های ویران شده مانده باشند. این فاجعه زمانی رخ داد که بسیاری از مردم خواب بودند.
باند سیاه طالبان که افسار آن توسط دولت آمریکا برای هجوم دوباره به شهرها و روستاهای این کشور و قتل عام و فراری دادن گسترده مردم بیگناه افغانستان شل شده است، از “جامعه جهانی” در رابطه با زلزله اخیر، درخواست کمک کرده است. “جامعه جهانی” هم که اسم رمز دول غربی و در راس همه دولت آمریکاست، مشغول چرتکه انداختن است و اعلام کرده است که کمک ها و همکاری های بین المللی منوط به “روابط دیپلماتیک” شان با طالبان است. مستقل از اینکه طالبان، این گله آدمکش های “جهان متمدن” کیست و چه تقلای مذبوحانه ای برای ورودش به کلوپ “جامعه جهانی” از جانب دولت های فخیمه غربی صورت میگیرد، و علیرغم تمام تلاشهای نافرجام که دول غربی در طی این مدت کرده اند تا حاکمیت طالبان را پایبند به امنیت، ثبات و آرامش در افغانستان و در افکار عمومی مردم دنیا جا بزنند و به مردم افغانستان حقنه کنند، اما در این وسط قربانیان مستقیم این دیپلماسی ضد انسانی کسی جز مردم جنگ زده و زلزله زده افغانستان نیست.
برای دول غربی، “روابط دیپلماتیک” با طالبان، دروغی بیش نیست، صورت مسٸله نیست و هیچوقت هم نبوده است. اینها نسخه بهتری از طالبان برای مردم افغانستان نداشته اند. مشکل دولت آمریکا و دول غربی اینست که مردم افغانستان، طالبان را نمیخواهند و به این نسخه سیاه و کریه دولت آمریکا و دول غربی تن نمیدهند؛ وگرنه دولت طالبان به اندازه دولت زلنسکی در اوکراین از زاویه آمریکا و قدرتهای غربی، مشروع، “مردمی” و “دمکرات” است. هم طالبان و هم دول غربی از مردم افغانستان باج میخواهند، بندگی و تسلیم مردم در برابر طالبان را میخواهند. “روابط دیپلماتیک” با طالبان شرط کمک رسانی “جامعه جهانی” به مردم زلزله زده افغانستان نیست. برعکس، پذیرش حاکمیت طالبان از جانب مردم پیش شرط هر نوع دیپلماسی نزد قدرتهای غربی است. قبلتر از این زلزله، و بیشتر از ابعاد کشتاری که این زلزله تاکنون آفریده است، کلوپ “جهان متمدن” و طالبان شان، هر دو در رکاب یکدیگر، مشمول یک نسل کشی تمام عیار از مردم افغانستانند. از هم پاشیدن شیرازه های مدنیت در افغانستان با نسخه طالبان از سوی دول غربی و گرو گرفتن نان و آذوقه مردم توسط آنها با حربه “روابط دیپلماتیک” با طالبان، ادامه سیاست ضد انسانی دولت آمریکا و همپیمانان آن از پایان جنگ سرد تا امروز علیه بشریت بوده است که اینبار در فاجعه زلزله و عدم کمک رسانی به مردم افغانستان و زیر لوای “روابط دیپلماتیک با طالبان” خود را نشان میدهد.
هیچ چیز انسانی تر از کمک به مردم زلزله زده افغانستان نیست؛ هیچ چیز مشروعتر از کمک به مردمی نیست که با وصف بیش از سه دهه تحمیل جنگ، کشتار و آوارگی، اما سر تعظیم و بندگی در برابر بمب افکن های ناتو، دولت آمریکا و باند سیاه آن، طالبان در افغانستان، خم نکرده اند. هیچ وجدان و شرافتی، طبقاتی‌تر و انسانی‌تر از اعلام همبستگی با مردم مجروح و داغدیده افغانستان نیست. هر دیپلماسی که علیه مردم افغانستان، علیه خوشبختی و رفاه و سعادت این مردم کار کند، تماما از نقطه نظر طبقه کارگر و بشریت متمدن جهان محکوم است و درب این نوع دیپلماسی را باید با گل گرفت.
بیدرنگ باید به یاری مردم جنگ زده و زلزله زده افغانستان شتافت. حزب حکمتیست (خط رسمی)، همدردی عمیق خود را با مردم و بازماندگان اخیر فاجعه زلزله در افغانستان اعلام میکند. به هر شیوه ممکن، برای تامین ابتدایی‌ترین نیازمندی‌های انسانی، از خوراک و پوشاک تا پناهگاه و سقفی برای زنده ماندن و نفس کشیدن را با مردم محروم افغانستان شریک شویم.
حزب کمونیست کارگری – حکمتیست (خط رسمی)
۲۴ ژوٸن ۲۰۲۲
