پدیده های غیر طبیعی و استنثایی و گاها غیر انسانی در رژیم ولایت فقیه، موضوعی جدید و منحصر به یک یا چند مورد محدود نیست. مثلا فروش اعضاء بدن قدمتی چندین دهه ای دارد، ازدواج کودکان خردسال به امر عادی مبدل شده است، خودکشی با اینکه تمامی آمارها با استتار مواجه است روند افزایشی خود را حفظ کرده است، اعتیاد در هر کوی و برزن جولان می دهد و ده ها نمونه دیگر از این موارد وجود دارد که گریبان مردم را گرفته و متاسفانه چشم اندازی که بتوان در آینده نزدیک و دور آنها را از صحنه اجتماع میهن زدود را، نمی توان تصور کرد. در چند روز اخیر ما با پدیده خطرناک و جدیدی به نام “شرخرها” مواجه شده ایم که باید نگرانی های جدی را به دنبال داشته باشد.
روزنامه آرمان ملی، ۱۴ تیر، در این رابطه گزارشی کوتاه دارد و می نویسد: ” تخلیه مستاجر”، این آگهی است که اخیرا در یکی از استارتاپ‌ها منتشر شده که در آن فرد آگهی دهنده مدعی شده تا مستاجر ساکن در ملک را در صورتی که با استفاده دستورالعمل‌های اخیر وزارت راه و شهرسازی تمایلی برای بلند شدن ندارد و بر حسب اتفاق با افزایش قیمت اجاره بها بیش از سقف تعیین شده نیز موافق نیست مجبور به تخلیه خواهد کرد. این آگهی فارغ از اینکه نشان دهنده گسترش مشاغل کاذب و سودجویی‌هایی است که برخی افراد از فضای اقتصادی حاکم بر کشور انجام می دهند. البته در این میان هم سودجویی برخی از مالکان به‌همراه ضعف مالی مستاجران برای تامین مهم‌ترین نیاز زندگی خود مزیدی بر علت شده تا مالکان راه‌های دیگری را به جای استفاده از ظرفیت‌های قانونی برای استفاده از دارایی خود به کار گیرند موضوعی که حال علاوه بر بحران اقتصادی به یک ابر بحران اجتماعی نیز مبدل شده است.”
روزنامه آفتاب یزد، ۱۴ تیر، نیز گزارشی در همین ارتباط دارد و می نویسد:” تخلیه مستاجر جدیدترین شغلی است که این روزها سر و صدای زیادی به پا کرده است که با موج جدید گرانی خانه و چند برابر شدن کرایه های مستاجران آگهی این شغل در سطح شهر دیده می شود. … بر اساس گزارش همشهری آنلاین، برخی می گویند این افراد با گرفتن بین ۱۰ تا ۲۰ میلیون تومان پول از صاحبخانه ضمانت می دهند که مستاجر بین یک هفته تا ده روز حتما خانه را تخلیه می کنند.”
روزنامه اقتصاد پویا، ۱۴ تیر، در رابطه با روش کاری این شرخرها به نقل می نویسد:” بعضی ها حتی به مستاجر حمله می کنند و او را کتک می زنند و می ترسانند ولی کار ما فقط کلامی است. داد و بیداد راه می اندازیم و خودمان را پسر یا یکی از اقوام صاحبخانه جا می زنیم. مستاجر هم بعد از چند بار مراجعه و داد و بیداد از ترس جانش خانه را خالی می کند .” البته همه این افراد مثل هم نیستند، هر کدام روش مخصوص خودشان را دارند. علی – م می گوید:” یکی از دوستانم می گفت در یکی از محلات تهران یکی از این افراد بعد از سه روز خانه خالی را تحویل صاحبخانه داده بود. فرد تخلیه کننده ، برای عاجز کردن مستاجر هر کاری که از دستش بر می آمده انجام داده بود. حتی به محل کار مستاجر رفته بود و داد و بیداد راه انداخته بود که کلاه بردار است. شیشه های خانه اش را شکسته بود. می گفتند مستاجر از ترس جان خودش و بچه هایش وسیله هایش را به خانه پدرش برده تا بتواند خانه پیدا کند و کلید را به صاحبخانه تحویل داده است. خیلی از مردم اهل هیاهو و دعوا و کتک کاری نیستند، قشر مستاجر افراد با آبرویی هستند، وقتی می بینند کار به این جا کشیده خودشان سریع خالی می کنند.”
روزنامه آرمان امروز، ۱۳ تیر در رابطه با وضعیت وخیم مستاجران در گزارشی، نوشت:” افزایش مبلغ اجاره بها در ســال ۱۴۰۱ و با توجه به تورم ۵۲ درصدی، بــه حدی زیاد شــده که میــزان آن از حقوق و دســتمزد بســیاری از مردم بالاتر است. یک ماه پیش بود که فریدون بهرامی «روزنامه نگار باسابقه به دلیل افزایش اجاره خانه از سوی صاحب ملک و ناتوانی در تامین یک سقف متناسب با درآمد، به دلیل فشــار عصبی در خواب سکته قلبی کرد و متاســفانه درگذشــت.”
همین روزنامه در ادامه همین گزارش ادامه می دهد و می نویسد:” یکــی از بازنشســتگان اداره مخابرات در تماس بــا روزنامه آرمان امــروز می گوید:” وضعیت افزایش اجاره بها از دســت مسئولان خارج شده و زمانی که به تعزیرات، اتحادیه مسکن و… تلفن می زنیم که به داد مردم برســید کسی پاسخگوی ما نیست. پس از ۳۰ سال کار در تامین یــک خانه ۴۰ متری ناتوان هســتیم و با حقوق ۷ میلیونی، امســال اجاره خانه ما از دو میلیون و ۵۰۰ هزار تومان به ۱۰ میلیون رســیده، بارها با صاحب خانه صحبت کردیم و گفته ۸ میلیون تومان بدهید یا خانه را تخلیه کنید.”
این روزنامه در اشاره به افزایش نزاع بین مستاجر و مالک می نویسد:” از قوه قضائیه و نیروی انتظامی هم خبر می رسد که پرونده های نزاع میان مالکان و مستاجران افزایش داشته است. یک منبع آگاه می گوید: “بیش از ۶۰ درصد با افزایش پرونده نزاع و درگیری نسبت به سال گذشته روبه رو هستیم و باید دولت فکری به حال این وضعیت کند.«
برای اینکه وضعیت مسکن مردم بخصوص اقشار زحمتکش را بیشتر دریابیم استناد به قسمتی دیگر از گزارش همین روزنامه ابعاد هولناک بی مسکنی در جامعه فلاکت زده ما را بیشتر روشن می سازد. آرمان آمروز می نویسد:” اما یکی از اتفاقات تلخ چند روز اخیر که گزارش تجارت نیوز در این باره بسیار بازتاب داشت، اجاره اتاقک های گاوداری و اصطبل اسب در اصفهان به مبلغ دو میلیون تومان اســت. همان طور که در این گزارش می خوانیــم: “۱۵ خانوار در اصطبل زندگی می کنند. معــادل ۷۶ نفر. در اتاقک های کوچک و بدون پنجره که فقط یک زیرانداز و چند روانداز دارند. ســاکنان اصطبل می گویند گرمای هوا نفسشــان را در این اتاقک ها بند آورده است.”
آفتاب یزد در رابطه با پدیده شرخرها به نقل از علیرضا شریفی یزدی، روانشناس اجتماعی و جامعه شناس، می نویسد:” به نظر من این کار جدید نیست. از قدیم یک گروه از آدم هایی وجود دارند که شرخر هستند و از آنها استفاده می شود که فرد اگر از روش های قانونی نمی تواند به هدف خود برسد مثل شرخرهایی که چک نقد می کنند. این تخلیه منزل مستاجر هم در این گروه نهادینه شده است. متاسفانه به دلیل اینکه قوانین و قواعدی که بین مالک و مستاجر می گذرد خیلی از چارچوب محکمی برخوردار نیست این نوع اتفاقات رخ می دهد.”
رشد قیمت های نجومی مسکن و اجاره بها عملا بسیاری از مردم را با معضل لاینحلی روبرو کرده است و علیرغم وعده و عیدهای گوناگون هیچ گشایشی در این رابطه به مرحله عملی نرسیده است. روزنامه کسب و کار، ۱۴ تیر در رابطه با آمار افزایش اجاره بها، نوشت:” برآوردهای مرکز آمار نشــان می دهد متوســط هر متر مربع اجــاره بهای مســکن در تهران طی پاییز ۱۳۹۶ تا پاییز ۱۴۰۰ رشــد ۲۳۷.۹ درصدی داشته است. به گزارش مهر، بر اســاس اعلام مرکز آمار ایران، متوسط اجاره بهای هر متر مربع واحد مسکونی به علاوه ۳ درصد ودیعه پرداختی برای هر متر مربع مسکن در شهر تهران، ۸۶ هزار و ۹۶۵ تومان اعلام شده است.”
سایت فرآرو، ۲۹ فروردین ماه سال جاری در رابطه با قدرت خرید مردم برای مسکن، نوشت:” قدرت خرید مسکن مردم در سال‌های ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ به ۴۰ درصد پیش از تحریم‌ها (۱۳۹۶-۱۳۹۴) و کمتر از نصف میانگین بلندمدت (۱۳۹۶-۱۳۸۰) تنزل یافت. قدرت خرید مسکن پزشکان در سال‌های ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ به حدود یک-چهارم پیش از تحریم‌ها (۱۳۹۶-۱۳۹۴) و ۴۰ درصد میانگین بلندمدت (۱۳۹۶-۱۳۸۰) کاهش پیدا کرد.”
همانطور که مشاهده می شود این گزارش مقایسه قدرت خرید را متوجه متوجه قشری کرده است که به طور سنتی در تامین هزینه خرید و اجاره مسکن با مشکل مواجه نبوده است اما وضعیت جدید این قشر را هم با مشکل مواجه کرده است. فرآرو می نویسد:” شکاف بین قیمت مسکن و قدرت خرید مردم این قدر عمیق شده که تهیه مسکن غیرممکن شده است. پس از تهران و شهر‌های بزرگ، نه تنها خانه دار شدن در شهر‌های کوچک و متوسط غیر ممکن شده، که حتی پرداخت هزینه اجاره خانه هم از استطاعت عامه مردم خارج شده است. “
کسانی از دور و نزدیک روندهای جاری در میهن را پیگیری می کنند با معضل مسکن مردم به خوبی آشنا هستند. این معضل محدود به چند سال اخیر نیست و قدمتی به عمر خود رژیم دارد. فساد نهادینه، اتخاذ سیاست های ضد مردمی و عدم توجه به نیازها و خواست های مردم این معضل را با انبوه مشکلات لاینحل مواجه کرده است. با اینکه دولت رئیسی قبل از روی کار آمدن و در ابتدای شروع به کار دولتش قول و قرارهایی را در این زمینه رسانه ای کرد اما با توجه به ماهیت ضد مردمی این دولت و حاکمیت در کل، امیدواری نسبت به این وعده های پوچ بیشتر از آنکه واقع بینانه باشد، توهم خوش بینانه را افزایش می دهد. با این اوصاف نباید گذاشت وضعیت فلاکت بار مردم و بخصوص اقشار زحمتکش با پدیده های بربرمنشانه که “شرخرها”، نمونه ضدانسانی آن هستند به وخامت بیشتر سوق پیدا کند. با رسانه ای کردن این پدیده خطرناک که زندگی عادی زحمتکشان میهن را با وضعیتی به مراتب تحمل ناپذیر تبدیل می کند هم باید حاکمیت را به چالش کشاند تا در این رابطه اقدامات عملی عینی برای حمایت از مستاجران به عمل آورد و هم این پدیده های نهادینه شده در رژیم ولایت فقیه جرئت ابراز وجود پیدا نکنند.
