فقر، جان دو برادر نوجوان کولبر را گرفت.
حادثه جانخراش مرگ دو نونهال کولبر در ارتفاعات کوهستانی اورامانات یکبار دیگر و در شکلی فاجعه بارتر از هر وقت دیگر، پرده از تراژدی عظیمی کنار زد که بر بستر فقر و بی عدالتی در کشور ما جریان دارد. آزاد هفده ساله برای جلوگیری از سرمازدگی برادرش – فرهاد چهارده ساله، با پوشاندن تن پوش خود بر تن او در پی کمک رهسپار ده می‌شود ولی با گرفتار آمدن در برف و بوران یخ می‌زند. فرهاد نیز با تکه نانی در دست زیر بهمن می‌رود و جان می‌سپارد. تجسس دستجمعی و همیاری شورانگیز مردم محل در میان سوز و سرما برای پیدا کردن دو نوجوانی که بخاطر لقمه نانی برای خانواده جان دادند، بعد سه روز به نتیجه رسیده و تن یخزده آن دو به خاک سرد سپرده می‌شود. مردم دردمند و آزادیخواه مریوان که از پرپرشدن آزاد و فرهاد سخت به خشم آمده بودند، با تکه نانی در دست و شعار “مرگ بر دیکتاتور” اقدام به راهپیمائی اعتراضی کردند و همین حرکت نمادین با جلوه خاص خود نشانه ای دیگر از درآمیزی خواست نان و آزادی در ایران کنونی ما شد.
کولبری از غم انگیزترین چهره های تهیدستی در ایران است. دستکم صد هزار نفر از مردم کشور از این راه پر خطر و مشقت آمیز آنهم فقط هم در کردستان امرار معاش می‌کنند. این پدیده در اشکال دیگرش در بلوچستان، خوزستان و بنادر جنوب کشور جریان دارد. آمار دقیقی از تلفات انسانی میان کولبران ناشی از کشته شدن بر اثر تیرانداری مرزبانان و نیروهای امنیتی و نیز گرمازدگی در تابستان و بوران و بهمن و یخ زدگی در زمستان هنوز هم در دست نیست. اما بر اساس اخبار منتشر شده تا کنون ۲۷۰ نفر جان خود را از دست داده‌اند. این به اصطلاح شغل از مصادیق بارز کار طاقت فرسا و درآمد ناچیز است و سند ننگ و محکومیت نظامی به شمار می‌رود که کارنامه‌اش سراسر تکثیر و تولید فقر و تنگدستی برای محرومان جامعه است.
فاجعه مرگ جانگداز آزاد و فرهاد مجبور به کولبری را باید نشانه افزایش تهیدستی در کشور دانست که بیانگر تعمیق فاصله طبقاتی و فاصله مرکز – حاشیه در کشور است. این شغل، سند محکومیت رژیمی است که در چهار دهه گذشته جز ایجاد فضای سرکوب و فوق امنیتی در این مناطق از کشور، گامی در جهت تولید اشتغال و درآمد زایی برای مردمان محروم آن برنداشته است. اگر خانواده خسروی شغل و درآمد حداقلی داشتند نو نهالان خود آزاد و فرهاد را پشت میز مدرسه می‌نشاندند و هرگز حاضر نمی‌شدند جگرگوشه‌هایشان زیر بار سنگین در سرمای آذر ماه روانه سینه کش کوهستان و کولاک شوند.
حزب چپ ایران (فدائیان خلق) با ابراز تاثر عمیق از مرگ این دو نوجوان قربانی فقر، و ابراز همدردی با خانواده این جانباختگان، مسئول مرگ این کولبران نوجوان و نیز همه کولبران تاکنون جانباخته و همچنین مسبب مرارت های تمامی آنانی که از همین راه سخت زندگی می‌کنند را فقط و فقط جمهوری اسلامی می‌داند. کولبری جرم نیست، تلاشی است برای امرار معاش. جمهوری اسلامی حق ندارد جلوی هیچ کولبری را بگیرد، بازداشت کند و بکشد. جمهوری اسلامی بجای آنکه بعد از مرگ این دو نوجوان بگونه مزورانه به همدردی با خانواده آنها برخیزد، وظیفه داشته است که طی این چهار دهه شرایط بهبود کار و معیشت را در این مناطق فقرزده مهیا می‌کرد تا جوانان و نوجوانان برای لقمه ای نان جان ندهند . این چیزی است که، رژیم فقر پرور مبتنی بر تبعیض و امتیاز و سرکوبگر جمهوری اسلامی بکلی با آن بیگانه است.
هیئت سیاسی – اجرایی حزب چپ ایران(فدائیان خلق)
۲ دی ماه ۱۳۹۸ برابر با ۲۳ دسامبر ۲۰۱۹
این اعلامیه نشان دیگری از آنست که حزب چپ ایران (فدائیان خلق) با گامهای سنجیده بسوی جایگاه یک نیروی چپ با رادیکالیسم بایسته و شایسته, در شرایط کنونی ایران, نزدیک می شود.