پس از گذشت ۲۳ سال از واقعه کوی دانشگاه تهران تاکنون از سرنوشت سعید زینالی فعال دانشجویی و از ناپدید شدگان این واقعه، اطلاعی در دست نیست.
سعید زینالی که نامش در فهرست ناپدیدشدگان اجباری گروه کاری ناپدید شدگان سازمان ملل قرار دارد، در جریان اعتراضات دانشجویی پس از حمله نیروهای امنیتی به کوی دانشگاه در تیر ۱۳۷۸ در منزل بازداشت شد و علیرغم گذشت ۲۳ سال تاکنون خبری از وی به دست نیامده است.
پیش از این سازمان عفو بین‌الملل با انتشار بیانیه‌ای از مقامات ایران خواسته بود وضعیت این فعال دانشجویی را اعلام کنند و به این بی‌رحمی مستمر پایان دهند.
این سازمان گفته بود: “در کنار خانواده رنج دیده سعید زینالی برای تحقق حقیقت و عدالت می‌ایستد.”
ای کاش ایرانی های خارج از کشور باصطلاح اپوزیسیون، بطور گسترده و مداوم این جنایتهای رژیم را هر روزه فریاد می زدند و افشا می کردند تا شاید رژیم را وادار می کردند تا حداقل جوابی به این خانواده‌ی رنج کشیده بدهد، بهترین فرزند ایران یا کشته، یا در زندان، و یا تحت فشارهای سیاسی و مالی و بیکاری هستند. پسربیست و چند ساله ای که امیدورا هنوززنده هست و اکنون حدودچهل وجند ساله می باشد، درد انتظار و بلاتکلیفی این خانواده، دردی است خارج از تحمل. به امید سرنگونی هر چه زودتر رژیم قاتلان و دزدها و لاتها!