سندیکای کارگران شرکت واحد با انتشار بیانیه ای اعلام کرد که بازجویان و مسئولان قضایی با بی توجهی به اعتصاب غذای طولانی دو فعال سندیکایی در بند، رضا شهابی و حسن سعیدی، میخواهند اراده آهنین کارگران حق طلب را بشکنند. در این بیانیه آمده است:
امروز به ترتیب سی وپنجمین روز و بیست وششمین روز اعتصاب غذای رضا شهابی و حسن سعیدی است.
این دوفعال سندیکای کارگران شرکت واحد که سالهاست علیرغم تمام تهدیدها، زندان ها و اخراج از کار همچنان از ادامه پیگیری مطالبات همکاران خود و فعالیت های سندیکایی دست برنداشته اند، در ۲۲ و ۲۸ اردیبهشت توسط عوامل اطلاعاتی در منازلشان دستگیر و بیش از دوماه است که در بندهای انفرادی زندان اوین بسر می برند. آنان در اعتراض به پرونده سازی جدید وزرات اطلاعات جهت سرکوب و از بین بردن سندیکای کارگران شرکت واحد و تشکل های صنفی معلمان دست به اعتصاب غذا در بند ۲۰۹ اوین زده اند. پرونده سازی وزارت اطلاعات چنانچه شاهد بودیم با پخش مکرر سناریوی کذب و ساختگی از صداو سیما در زمان های مختلف همراه بوده است.
رضا شهابی در اولین تماس با خانواده اش به دلیل بازجویی های مستمر و طولانی مدت و رفتارهای تحقیر آمیز بازجو تصمیمش مبنی بر اعتصاب غذا را خبر داد و عنوان کرد عمودی به زندان آمده ام و افقی هم از زندان بیرون خواهم رفت.
سوال این است که چه رفتارهایی با این دو فعال سندیکایی دربند صورت گرفته که از مهمترین مسئله زندگی که جان هر انسانی است مایه گذاشته اند و به قیمت جانشان بر مطالبه و خواسته برحق شان ایستادگی کرده اند؟
بازجویان و مسئولان قضایی فکر میکنند که با بی توجهی و اهمیت ندادن به اعتصاب غذای طولانی مدت رضا شهابی و حسن سعیدی، می توانند به اعتصاب پایان دهند. این در حالی است که ادامه راه و ایستادگی و مقاومت برای این دوفعال سندیکایی آنقدر اهمیت دارد که علیرغم درخواست خانواده، دوستان و اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد و پنج سندیکای فرانسوی مبنی بر پایان دادن به اعتصاب برای حفظ جانشان، در کمال ادب واحترام به دوستان اعلام کرده اند که تا تحقق خواسته ها به اعتصاب غذا ادامه خواهیم داد.
سندیکای کارگران شرکت واحد ضمن ابراز نگرانی شدید برای سلامتی این دوعضو فعالش، از تمامی دوستداران جامعه کارگری و همکاران شرکت واحد؛ خاصه رانندگان خطوط بی آرتی و دیگر نهادهای کارگری مستقل داخلی و بین الملی درخواست دارد تا صدای بحق رضا شهابی و حسن سعیدی باشند. باشد که گوش های ناشنوای مسئولین بی درد سرانجام بشنود و نسبت به اعاده حق ناگزیر از پاسخگویی شود.
